1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

زنان، نيروى محرك رشد درآفريقا!

۱۳۸۳ آذر ۱۹, پنجشنبه

در روز جمعه، فردا، خانم وانگارى ماتائى قائم مقام وزارت محيط زيست كنيا در اسلو جايزه صلح نوبل سال ۲۰۰۴ ميلادى را دريافت خواهد كرد. او اولين زن آفريقايى است كه موفق به دريافت چنين نشان ارزشمندى مى شود. اين زن ۶۴ ساله در فعاليت هاى سياسى مستمر خود در شرايط بسيار سخت، در جهت حفظ محيط زيست و تحقق ارزش هاى حقوق بشر، تلاش كرده است.

https://p.dw.com/p/A6Oo
عکس: AP

در تاريخ هشتم اكتبر سال جارى، يعنى حدود دو ماه پيش، زمانى كه كميته نروژى نوبل بطور بسيار غير مترقبه اى اعلام كرد كه خانم وانگارى ماتائى مبارز فعال حفظ محيط زيست كنيا به دريافت جايزه صلح نوبل نائل خواهد شد، شوق زيادى را در دل همگان ايجاد كرد. همزمان براى بسيارى اين سوال مطرح شد كه حفظ محيط زيست با صلح چه ارتباطى دارد؟ اين جايزه چه اثر و ارزشى را براى آفريقا و بويژه زنان در اين قاره داراست؟

دريافت جايزه نوبل براى قاره آفريقا بهانه ايست براى اميدوارى. بالاخره در رسانه ها نبايد فقط خبرهاى منفى از توسعه بيمارى ايدز و افزايش گرسنگى از اين قاره گزارش شوند. اين موضوع به تمام كسانى كه با همكارى وسيع و فعال خود در امر حفظ محيط زيست و تحقق مواد حقوق بشر در تلاشند، كسانى مانند خانم وانگارى ماثائى، شهامت ادامه كار را مى دهد.

سر خم نكردن در مقابل شرايط موجود، باعث بارها به زندان افتادن وى گشت. در سال هاى هفتاد او نهاد محيط زيست موسوم به جنبش كمربند سبز را تأسيس كرد، كه هدف آن گسترش جنگل هاى آفريقا بود. اين جنبش موفق به غرس سى هزار درخت در آفريقا شد. از آن پس در كنيا او را به نام ماما ميتى، به معنى مادر درخت ها خواندند.

ماتائى با شهامت نظرات خود را در مخالفت با دانيل آراپ مويى رئيس جمهور وقت كنيا ابراز كرد و در امر افشاى رشوه گيرى و فساد و همچنين فشارهاى سياسى موجود در اين كشور فعال بود. او به عنوان رئيس كميته ملى زنان كنيا، كه مجموعه اى از جنبش هاى زنان اين كشور را دربر مى گرفت، در مبارزه براى احقاق حقوق زنان تلاش پيگير داشت. با بدست گرفتن قدرت سياسى توسط نيروهاى اپوزيسيون در دو سال پيش او به مجلس كنيا راه يافت. رئيس جمهور جديد كنيا ماتائى را به سمت قائم مقامى وزارت محيط زيست اين كشور منصوب كرد.

دريافت جايزه نوبل، ارج نهادن به زنان آفريقايى است كه بار اصلى كار را بر شانه هاى خود حمل مى كنند. آنان تا ۸۰ درصد مواد غذائى را در اين قاره توليد مى كنند. آنان در بسيارى از مواقع مى بايست به عنوان مادران تنها، سرپرستى خانواده را به دوش گيرند. شوهرانشان يا به عنوان كارگران فصلى در شهرها به كار مشغولند، يا از بيمارى ايدز درگذشته اند و يا در جنگ زندگى خود را مى گذرانند. زنانند كه بار اصلى سختى ها، سرپرستى از ضعيفان و مستمندان در جامعه، نگهدارى از كودكان بى سرپرست، مردم سالخورده و بيمار را در دوران جنگ و شرايط قحطى و گرسنگى برعهده دارند.

زنانى مانند وانگارى ماتائى نشان مى دهند كه آفريقا قاره ايست كه براى ايجاد آينده اى بهتر مبارزه مى كند و در اين مبارزه زنان نقش بسزايى را ايفا مى كنند.