زنان مبارز هنرمند ایرانی در نشست برلین

نازنین افشین جم پس از تحصیلات در رشته روابط بین المللى وعلوم سیاسى به عنوان مربى جوانان نزد صلیب سرخ در کانادا مشغول به کار شد. این خواننده ایرانى تاکنون از شهرت خود براى جلب افکار عمومى به وضعیت زنان و کودکان در ایران سود جسته است. او پس از شرکت در رقابت هاى ملکه زیبایى در کانادا و کسب مقام نخست (رتبه دوم در جهان در سال ۲۰۰۳) تمام توجه خود را به شرایط زندگى زنان و جوانان در ایران اختصاص داد و هم اکنون در این زمینه همکارى نزدیکى با سازمان ملل و اتحادیه اروپا دارد. وى با ستایش ازجنبش زنان و جوانان درباره اهمیت این جنبش‌ها گفت:

«من فکر مى کنم زنان در ایران از قدرت زیادى برخوردارند، و همچنین در مورد جوانان باید این مسئله را گفت، بخصوص به خاطر تعداد زیاد جوانان در ایران. این دو جنبش در صورت اتحاد، می‌توانند سبب خیلى تغییرات در ایران شوند. از این طریق می‌توانیم آزادى و دمکراسى بدست آوریم و سرانجام انسان‌ها مىتوانند براى خود تصمیم بگیرند. قدرت زنان در ایران بسیار بالاست. بعضى وقتها باور نمى کنم، زمانى که مى بینم زنان ایرانى با وجود خطر زندان و حتا شلاق خوردن، هنوز به خیابان‌ها می‌روند و می‌گویند ما مىخواهیم با مردان برابر باشیم. این مسئله آنقدر به من انرژى مىدهد، که به خود می‌گویم، من که در کانادا در شرایط آزاد زندگى می‌کنم، به نوبه خود باید براى این زنان بجنگم.»

افشین جم همچنین به نقش زنان به عنوان مادر توجه خاصى دارد. او بر این باور است که به هر حال تربییت کودکان بر عهده مادران است واین مسئله نقش زنان براى تغییر جامعه را دوچندان مىکند.

درباره فعالیت تازه خود مبنى بر جلب توجه افکار عمومى و سازمان‌هاى بین المللى براى جلوگیرى از اعدام جوانان با حرارت می‌گوید:

« سعى می‌کنیم با جمع آورى امضاء، فشار بر دولت ایران را افزایش دهیم، تا از اعدام جوانان و نوجوانان جلوگیرى به عمل آوریم. در حال حاضر ۷۹ جوان و نوجوان در خطر اعدام قرار دارند. در دو ماه پیش نیز دو پسر جوان در ایران اعدام شده اند.»

تاکید نازنین افشی جم براى جلوگیرى از اعدام جوانان، او را از لغو اعدام بطور کلى غافل نکرده است:

«من فکر می‌کنم هیچکس نباید اعدام شود. ما نمی‌توانیم نقش خدا را بازى کنیم و در مورد مرگ و زندگى دیگران تصمصم بگیریم.»

در آخرین آلبوم ترانه هاى او به تصاویری از انقلاب نارنجى در اوکرایین برمى خوریم. صحنه‌هایى از درگیری‌هاى خیابانى که ترانه‌هاى او را همراهى مى‌کنند.

افشین جم در مورد خطر جنگ در ایران می‌گوید:

«من فکر مى کنم اگر بوش و یا سارکوزى خواهان حمله نظامى به ایران باشند، براى زنان و جوانان، خلاصه براى همه خطرناک است. من مخالف جنگ هستم. باید حقوق بشر در ایران تقویت شود. باید به سازمان‌هاى غیر دولتى، NGO ، کمک کرد. ایران تنها از درون دچار تغییر خواهد شد.»

یاسمین طباطبایی

خواننده و هنرپیشه‌ی ایرانی - آلمانی نیز با بیان نارضایتى از وضعیت حقوق بشر در ایران به نقش استثنایى زنان ایرانى اشاره می‌کند و دراین باره می‌گوید:

«فعالان ایرانى در تبعید بیشتر زنان هستند. زنانى که قدم پیش گذاشته‌اند و به گونه‌اى به غایت تحریک آمیز عمل مى کنند. این زنان به هیچ وجه تصویرى از یک زن متعارف در ایران را ارائه نمی‌دهند، تصویرى که معمولاً از طرف ملایان تبلیغ می‌شود ... زنان ایرانى بسیار قوى هستند. آنها شخصیت‌هاى قوى هستند و از اعتماد به‌نفس بالایى برخوردارند.»

یاسمین طباطبایى با اشاره به زنان با اراده در خانواده خود می‌گوید که اعتماد به نفس درزنان ایرانى بسیار بالاست و کمتر می‌توان نمونه آن را نزد زنان اروپایى پیدا کرد. با نگاه به دوران کودکى، تبعیض میان خود و برادرش را مطرح می‌کند. او درباره وجه مشترک میان زنان شرقى و احساسات پنهان آنان می‌گوید:

«تمام زنان تحصیل کرده شرقى در یک وجه با هم مشترکند، آنهم خشم فراوان آنان است. این خشم نتیجه بى عدالتىای است که زنان با آن مواجه بوده‌اند.»

درباره فعالیت هنرى خود به عنوان هنرپیشه و پیوند آن با مسایل اجتماعى تناقضى نمی‌بیند. او نیز مانند نازنین افشین جم معتقد است که شهرتش امکان گفت‌وگو با دیگران را بر سر مسایل اجتماعى و سیاسى بهتر فراهم کرده است. توجه رسانه‌هاى ارتباط جمعى به او فرصت واقعى براى پیام رسانى در حوزه اجتماعى – سیاسى را میسر ساخته است. در این رابطه به فیلم ”پوست بیگانه“ اشاره مى کند و معتقد است که نقش او در این فیلم به عنوان زن همجنس‌گراى ایرانى پیامى سیاسى در بر دارد. داستان فیلم به سرنوشت واقعى زنى بر می‌گردد که پناهندگى او به خاطر همنجس‌گرایى از سوى ادارات دولتى در آلمان به سختى مورد تردید است و خطر بازگرداندن او به ایران وجود دارد.

آنجلینا ماکارونه، کارگردان فیلم "پوست بیگانه" دست به تابوشکنى زده است و معضلى اجتماعى را موضوع فیلم خود ساخته است.

طباطبایی در این زمینه، سوء استفاده از هنر ویا حتا ابزارى کردن ‌آن را منتفى مى‌داند و بر این باور است که در حال حاضر در اروپا هنر بار اجتماعى دارد. او حتا گامى فراتر مىگذارد، و خطر را بیشتر در بى تفاوتى سیاسى می‌بیند که سرانجام مىتواند بدل به مصرف‌گرایى صرف شود.

نازیلا باوندی

یکی دیگر از زنان هنرمند خانم نازیلا باوندى، خواننده اپرا در آلمان بود. وی در سخنان خود به بیمارى ایدز نزد زنان ایرانى اشاره کرد و گفت که به منظور کمک به این زنان بیمار دست به برگزارى برنامه هاى موسیقى زده است. باوندی همچنین یادآور شد که این کمک‌ها در زمینه رساندن اطلاعات و توزیع دارو بوده است، تا شاید از این طریق مشکلات این زنان کاهش یابد.

مهین ارجمند

یکى از فعالان با سابقه در زمینه حقوق بشر و جنبش زنان، میهن ارجمند نیز در این نشست شرکت داشت. او به فشارهاى اخیر به زنان به خاطر به اصطلاح بدحجابى اشاره نمود و تعداد این موارد در سال کنونى را بالغ بر هزاران نمونه ذ کر کرد. وى با ارائه آمارى تداوم اعدام‌هاى فراوان در ایران را یادآور شد. ارجمند در ادامه سخنان خود چندین عکس از مجازات سنگسار و حلق آویز کردن زنان در ایران را به نمایش گذاشت.