زلزله ى دريايى در شرق آسيا: اندونزى و هند

بسيارى از زخميان حادثه ى زلزله در جنوب شرقى آسيا، به خاطر نبودن امكانات پزشكى جان مى سپارند. در ميان كشتگان بسيارند كودكانى كه به علت كمبود امكانات پزشكى محكوم به مرگند. در تنها بيمارستان ِ شهر باندا آچه، مركز ايالت سوماترا در اندونزي، گروه هاى پزشكان خارجى در كارند.

يكى از اين پزشكان سوچه اون نام دارد. او مى گويد:

”ما مى توانيم فقط به معدودى از آسيب ديدگان برسيم. خارج از بيمارستان، بيماران بسيارى صف كشيده اند. آنها منتظر كمك هاى ما هستند، اما نمى توانند به داخل بيمارستان وارد شوند، زيرا امكانات ما آن قدر محدود است كه قدرت رسيدگى به همه را نداريم.”

كار بسيارى از گروه هاى امدادگر و سربازان، جمع كردن جسدهايى ست كه در اطراف ريخته اند. امدادگران سعى مى كنند براى مقابله با شيوع بيمارى هاى واگير دار، اجساد را هر چه زودتر در گورهاى دست جمعى دفن كنند. اما هنوز دريا سير نشده است و با هر موج خود گروهى از اجساد را به ساحل مى ريزد. به همين جهت مطلعان بر اين نظرند كه آمار ِ ۸۰ هزار قربانى اين حادثه در اندونزى هنوز آخرين آمار اين فاجعه ى طبيعى نيست و بر قربانيان اين زلزله ى مخوف هر دم افزوده مى شود.

آرى رقم صحيحى براى كشتگان اين حادثه نمى توان مشخص كرد، زيرا گروه هاى امدادگر آن قدر درگير كارهاى اصلى خود هستند كه ديگر زمانى براى شمارش اجساد نمى ماند.

همچنين آن قدر مسئله ى كمك رسانى به آسيب ديدگان حياتى ست كه ديگر كسانى كه جان سالم به در برده اند، اختلافات سنتى خود را فراموش كرده اند و فقط كمك به هم نوع، بزرگترين وظيفه گشته است.

در هند كه مردم به خاطر تنوع مذاهب و وجود سيستم كاستي، در گروه هاى جداگانه اي، زندگى مى كنند، پس از اين فاجعه ى طبيعي، مردم دهكده ى سنت توم، در جنوب شهر مَدرس، به كليساى ۱۶۰ ساله ى دهكده پناهنده شده اند و كمك دريافت مى كنند. كاركنان كليسا به همراه گروه هاى امدادگر، شب و روز كار مى كنند تا گوشه اى از دردهاى مردم آسيب ديده را درمان كنند.

بسيارى از معابد هندوها نيز اكنون ديگر جايگاه پناهندگان شده اند. پناهندگان پير، جوان، فقير و يا غني، با مذاهبى كاملا متنوع در كنار هم هستند. زلزله عاملى گشته است تا روح نوع دوستى و كمك به همنوع تقويت شود.