زد و بندهاى سياسى حزبى در عراق در آستانه برگزارى انتخابات سراسرى

اين است که اين افراد و پيروان آنها برای جلوگيری از شکست خود در انتخابات ماه ژانويه آينده سعی می کنند با ساير گروهها و شخصيت های سياسی پيمان اتحاد ببندند و در اين راه حتا از دشمنان سابق هم رويگران نيستند.

منجمله ”عبدالعزير الحکيم”، رييس مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق، می گويد: ما سعی می کنيم ائتلافی با ساير نيروهای سياسی عراق تشکيل دهيم. وی که رييس يکی از ۲ حزب و جمعيت بزرگ شيعيان عراق است، از مدتها قبل تشخيص داده است که به گفته ی خود او ”تشريک مساعی در جريان انتخابات برای همه ی شرکاء متضمن بخت بيشتری برای پيروزی ست”.

رييس گروه ديگر مقتدر شيعيان، يعنی حزب الدعوه ”النعان الکاظمی” هم نسبت به پيروزی خود بدون اتکاء به غير مطمئن نيست و لذا می گويد: »ما از پيوند با ساير گروههای سياسی اباء نداريم.«

هردو گروه شيعيان، يعنی اکثريت مردم عراق، سعی به جلب همکاری و اعتماد واعظ افراطی و تندرو، »مقتدا الصدر«، دارند. اين روحانی پر خشم و خروش با شورش خود عليه نيروهای اشغالی در ماههای آوريل تا اوت گذشته مخصوصا شيعيان تنگدست کشور را تحت تاثير قرار داده و در ميان آنها محبوبيتی علنی به دست آورده است.

يک امتياز الصدر نسبت به ساير مدعيان قدرت اين است که وی در زمان صدام حسين کشور خود را ترک نکرده بود. در حاليکه بسياری از سياستمداران عراقی در زمان حکومت رعب و وحشت صدام رهای کشورهای خارجی شده و در آنجا در امنيت و آسودگی روزگار می گذراندند.

يکی از کسانی که اين موضوع در مورد او به طور کامل صدق می کند ”احمد چلبی” رييس کنگره ی ملی عراق است که تا چندی پيش تحت حمايت پنتاگون، یعنی وزارت دفاع آمريکا، قرار داشت، ولی به علت بعضی اختلافها با دولت آمریکا مورد بی مهری رهبران آن کشور قرار گرفت.

نام نخست وزير موقت فعلی عراق عیاد علاوی هم در ليست حقوق بگيران سازمان اطلاعات مرکزی آمريکا، ”سيا”، قرار داشت. وی که رييس اتحاد ملی عراق، يعنی تشکيلات سياسی غيرمذهبی کشور است، سعی به جلب اتحاد و دوستی جمعيت های سياسی کردهای ساکن شمال کشور دارد تا از اين راه کمبود محبوبيت خود ميان مردم عراق را جبران کند.

همين سعی را رييس جمهور موقت و سنی عراق غازىالياور هم به عمل می آورد، که چندی پيش با يک خانم کرد عضو کابینه ازدواج کرد.

کمبود پشتيبانی مردم و ضرورت اتحاد با نيروهای تندرو سياسی بزرگترين مشکلات در راه برقراری ثبات سياسی در عراق نيست، بلکه مسئله ی بزرگتر اين است که ممکن است چندين شهر و ناحيه در منطقه ی معروف به مثلث سنی ها، که در آنجا مقاومت در برابر نيروهای اشغالی و دولت موقت مرکزی شديدتر از نقاط ديگر عراق است، از شرکت در انتخابات محروم شوند، يا به خاطر وضع مشکل امنيتی برگزاری انتخابات و يا به خاطر اينکه سنی ها راسا انتخابات را تحریم کنند.