زائران خیابان بیکر

لندن سال ۱۹۵۰:

انجمنی سخت در حال کار کردن بر روی برنا‌مه‌های جشن سالانه‌ی بریتانیا است و پیشنهادهای گوناگون از هر سو روانه‌ شده‌است. کمیته‌ی کتابخانه‌های عمومی پیشنهاد برپایی نمایشگاهی را درباره‌ی هلمز می‌دهد، اما این ایده چندان به مذاق اعضای انجمن خوش نمی‌آید و به نظرشان موضوع چندان برجسته‌ای برای جشن‌های سالانه نیست.

سیل نامه‌های مردم و همینطور ایده‌های آنان برای به امانت دادن یادگاری‌های ویژه‌ای که از هلمز دارند، باعث می‌شود تا انجمن در مقابل خواسته‌ی مردم سر تعظیم فرود بیاورد. از همین رو، گروه کوچکی از طرفداران دست به کار آماده‌کردن مقدمات کار می‌شود و این به معنای بازسازی تمام جزییات اتاق نشیمن خانه‌ی شماره‌ی B ۲۲۱ خیابان بیکر است. همه وسایل درست با استفاده از الگوی لندن زمان ویکتوریا درست می‌شوند، از چاقوی نامه بازکنی هلمز گرفته تا ظرف ایرانی تنباکوی او.

نتیجه باورکردنی نیست: بیش از ۵۴ هزار نفر از این نمایشگاه بازدید می‌کنند.

پیش‌کسوتان

پایان نمایشگاه، نقطه‌ی شروعی برای دوستداران هلمز است تا انجمنی را به نام او تشکیل دهند. پیش‌تر در دهه‌ی ۱۹۳۰ گروه کوچکی پا گرفته بود، اما جنگ جهانی دوم مجال ادامه‌ی کار را از این گروه گرفت. روز ۲۰ ژانویه‌ی سال ۱۹۵۱ "انجمن شرلوک هلمز در لندن" با ۱۳۰ عضو تأسیس می‌شود و در ماه مه همان سال نخستین مجله‌ی آن منتشر می‌شود.

این انجمن به زودی فعالیت‌های متنوعی را آغاز می‌کند، انتشار دو مجله در سال، دیدارهای منظم اعضا و برپایی یک مراسم شام سالانه در ماه ژانویه. البته حوزه‌ی فعالیت‌ها به همین‌جا ختم نمی‌شود و ۴۰ نفر از اعضای گروه در سال ۱۹۶۸ در حالی‌که همگی لباس‌های دوره‌ی هلمز را به تن دارند، به سوییس سفر می‌کنند. در بالای آبشار رایشن‌باخ، سرپرست گروه در لباس معروف هلمز، جنگی نمادین با یکی دیگر از اعضای بلند پایه که لباس پروفسور موریارتی به تن کرده، به راه می‌اندازد.

هنگامی که تصاویر این مبارزه در شبکه‌‌ی تلویزیونی بی بی سی به عنوان خبر اول بولتن عصر پخش می‌شوند، برای اعضا مسجل می‌شود که انجمن شهرتی در خور پیدا کرده است.

این انجمن امروزه همچنان در لندن با بیش از هزار عضو فعال است و علاوه بر ملاقات‌های منظم، داستان‌خوانی و سخنرانی، سفرهای مختلفی را به نقاطی که به نوعی در داستان‌های هلمز نقش داشته‌اند، ترتیب می‌دهد.

یکی دیگر از انجمن‌های معروف طرفداران هلمز، "انجمن ولگردهای خیابان بیکر" در نیویورک است. این انجمن آرشیوهای ارزشمندی را در همین رابطه در چندین دانشگاه معتبر جهان دراختیار دارد که استفاده از آن برای عموم آزاد است. چاپ مجله‌ای به نام "مجله‌ی خیابان بیکر" یکی دیگر از فعالیت‌های ولگردهای این خیابان ادبی معروف است.

هلمز با اسانس هالیوود

طبیعی است که در این میان موزه‌ی شرلوک هلمز در لندن جای مخصوص به خودش را دارد. با دیدن اتاق نشمین هلمز و دکتر واتسن، با تمام جزئیاتی که پیش‌تر در سریال تلویزیونی گرانادا استفاده شده و آن صندلی مخصوص روبروی شومینه، حقیقتا بازدید کنندگان را دلتنگ شنیدن صدای هلمز می‌کند، در حالی‌که به سرعت کلاهش را بر می‌دارد و می‌گوید: "عجله کن، واتسن!"

شرلوک هلمز در وبلاگستان نیز ردپاهایی را از خود به جا گذاشته است. اسکات مانتی با وبلاگ "خیابان بیکر" نمونه‌ی یکی از طرفدارانی است که نوشته‌های جذاب و خواندنی را درباره‌ی هلمز، دکتر واتسن و در حقیقت هر آنچه را که به نوعی به این کارآگاه مربوط می‌شود، جمع‌آوری می‌کند.

البته غافلگیری اصلی برای طرفداران شرلوک هلمز جدیدترین فیلم درباره‌ی کارآگاه دوست‌داشتنی‌اشان است که در آخرین روزهای سال جاری میلادی بر پرده‌ی سینماهای آمریکا به نمایش در خواهد آمد. کارگردان این فیلم، گای ریچی است و رابرت داونی جونیور در نقش هلمز بازی می‌کند. هر چند باید هشدار داد، اگر می‌خواهید تصویر شرلوک هلمزی که جرمی برت ساخته، مخدوش نشود، می‌توانید با خیال راحت تنها به دیدن تبلیغ این فیلم اکتفا کنید و مطمئن باشید که چیزی را از دست نداده‌اید‌.

نویسنده: سمیرا نیک آیین

تحریریه: شهرام احدی