رونق بازار مستندسازى و فيلمهاى مستند در آرژانتين

فيلمهايى كه به واقعيتهاى حاكم در اين كشور ميپردازند و در بسيارى از موارد از تخيلات به تصويركشيده شده در فيلمهاى هاليوودى هم پرهيجانتر هستند. ديكتاتوريهاى نظامى، كودتا، تورم اقتصادى وحشتناك، بيكارى گسترده و يا از بين رفتن ناگهانى دارايى شخصى افراد در پى ورشكسته شدن بانكها، شمارى از موضوعاتى است كه مستندسازان به آن ميپردازند.

جامعه آرژانتين كه بخش بزرگى از آن امروزه از مهاجران كشورهاى مختلف اروپايى تشكيل شده، همچنان در پى يافتن هويت خويش و همچنين كسب اطلاعات دقيق از تاريخ اين كشور است. در اين راستا ميتوان از فيلم مستند «طلاى نازيها در آرژاتنين» نام برد كه اكران آن حال آغاز شده است.

اين فيلم ميكوشد كه بر اساس گفتگوهايى كه با منشى شخصى گوبلز و همچنين پسر اريش پريبكه يكى از شخصيتهاى نازى بازداشت شده در آرژانتين، صورت گرفته، ارتباطات و مناسبات ميان آرژانتين و آلمان دوران نازى را به تصوير كشد.

سرجيو ولف، فيلمنامه نويس و تهيه كننده فيلم «طلاى نازيها در آرژانتين» در يك جمله ميگويد: «وقتى يك نفر براى ديدن فيلمى به سينما ميايد و پول بليط پرداخت ميكند، آن فيلم هم بايد به ببينده يك چيزى بدهد».

نگفته نماند كه يكى از فيلمهاى اين مستندساز، به نام «نميدانم كه چشمانت با من چه كردند» درباره زندگى آدا فالكون، خواننده معروف تانگو است كه در سال ۱۹۴۲ در سن ۳۷ سالگى در اوج موفقيتهاى هنريش، به موسيقى پشت كرد و راهبه شد. اين فيلم مستند كه در سينماهاى آرژانتين اكران شد، ۲۵ هزار نفر را به سينماها كشاند كه اين رقم براى فيلمى مستند در آرژانتين ركورد محسوب ميشود.

در بوئنوس آيرس حتى سينماهايى بخش اعظم فعاليت و برنامه هايشان را به اكران فيلمهاى مستند اختصاص داده اند. اكثر فيلمهاى مستند جديد آژرانتين، به ابعاد و جنبه هاى گوناگون تاريخ معاصر اين كشور ميپردازند.

براى نمونه فيلم مستند «مادران ميدان مايو» بازداشت، شكنجه و مفقود الاثر شدن هزاران نفر از مخالفان ديكتاتورى نظامى آرژانتين را بررسى ميكند و همانطور كه از عنوان اين فيلم پيداست، مادران قربانيان خواهان رسيدگى به اين مسئله و اجراى عدالت هستند.

دوستداران فيلم و سينما در آرژانتين ميل دارند كه اطلاعات بيشترى درباره جزئيات و واقعيتهاى اجتماعى امروزى در كشورشان كسب كنند و بدانند كه براى نمونه رفتگرانى كه نيمه شبها وظيفه جمع آورى آشغالها را برعهده دارند، چه كسانى هستند و وضع زندگيشان چطور است، همجنسگرايان در بوينس آيرس چطور زندگى ميكنند و چرا تظاهركنندگان در حين ديدار رييس صندوق جهانى پول از آرژانتين دست به آشوب ميزنند؟

اينها همه پرسشهايى است كه ذهن مستندسازان آژرانتين را مشغول كرده و ميكند. طبق نظرسنجيها، مردم آژرانتين پس از ژانرهاى كمدى و درام، بيش از همه به ديدن فيلمهاى مستند علاقه دارند.

سرجيو ولف كه خود يكى از مستندسازان معروف آرژانتين است در رابطه با رونق بازار فيلمهاى مستند به نكته اى ديگه اشاره ميكند و آن اينكه، ساختن فيلهاى مستند، به مراتب ارزانتر از ساختن فليمهاى سينمايى است. آدم براى تهيه فقط به يك دوربين، يك تيم كوچك و طبيعتا موضوعى مناسب نياز دارد و بى هيچ دردسرى ميتواند كارش را شروع كند.