رسانه‌هاى اروپا چه مى‌گويند!
۱۳۸۵ مهر ۱۱, سه‌شنبه
روزنامهى Dernieres Nouvelles d’Alsace چاپ استراسبورگ از جمله به زورآزمايى ميان روسيه و گرجستان پرداخته و طى تفسيرى مى‌نويسد:
”زور‌آزمايى‌اى كه مسكو به تفليس تحميل كرده، بى‌شباهت به سناريوى روسى-اوكرائينى نيست كه روسيه به ناگهان در آستانه‌ى زمستان سال گذشته به بهاى گاز بطور قابل توجهى افزود. در واقع كرملين با هدف «سربه‌زير كردن” و ”عاقل” كردن يك جمهورى سابق شوروى كه متهم است به دامان غرب افتاده است، رفتارى از خود نشان مى‌دهد كه حكايت از يك منطق امپراتورى‌منشانه دارد. روسيه نمى‌خواهد دستگيرى افسران روسى را بپذيرد، زيرا كه آن را يك چالش‌خواهى توهين‌آميز مى‌داند. اينكه سربازانى كه اقامتى قانونى در گرجستان داشتند، فعاليت‌هاى مخفى اطلاعاتى براى روسيه داشته‌اند، هيچ جاى شگفتى نيست. جاى تعجب نيز نيست، اگر رئيس جمهورى گرجستان ميخائيل ساكاشويلى به عمد چنين حادثه‌اى را تحريك كرده باشد. از زمانى كه وى به مقام رياست جمهورى رسيده است، اميدوار است بتواند دو منطقه‌ى سركش را زير كنترل درآورد: يكى جمهورى خودمختار آبخاز و ديگرى منطقه‌ى خودمختار اوستياى جنوبى ...”
روزنامهى محافظه‌كارThe Times چاپ لندن پيرامون مناسبات تنش‌آميز ميان روسيه و گرجستان در شماره‌ى روز سه‌شنبه‌ى خود مى‌نويسد:
”اين تصميم روسيه كه تمامى ارتباط‌هاى ترافيكى و حمل‌ونقل با گرجستان بسته شود، گسترش شديد مناسبات تشنج‌آميز ميان دو كشور است. دستكم مى‌توان گفت كه ميخائيل ساكاشويلى، رئيس جمهورى گرجستان نرمش به خرج داد و افسران روسى دستگيرشده را به ميانجيگران تحويل داد. با اين حال كشور همجوار روسيه در فكر تحريم‌هاى ديگر است تا اين كشور را به زانو درآورد. (...)
در اين مورد روسيه بايد خويشتندارى از خود بخرج دهد. كشور گرجستان با پنج ميليون جمعيت خود هيچ‌گونه تهديد امنيتى براى روسيه نخواهد بود و اگر اين جمهورى سابق شوروى درهاى خود را به روى غرب گشوده است، حتما به معناى سياست ضدروسى نيست. با اين حال گرجستان نيز بايد دست از تحريك بردارد. بهرحال در صورت بروز يك مناقشه‌ى جدى گرجستان نبايد يك حمايت نظامى يا ديپلماتيك از غرب را انتظار داشته باشد.”
روزنامهى مستقل Le Monde چاپ پاريس به موقعيت واحدهاى نيروى حافظ صلح لبنان موسوم به «يونيفيل» پس از عقب‌نشينى اسرائيل پرداخته و مى‌نويسد:
”يونيفيل با دستانى بسته كار خود را آغاز مى‌كند. مأموريت اين سپاه بطور دقيق مشخص نيست. (...) با اين حال يونيفيل هنوز چند برگ برنده در دست دارد. هرچه باشد اين بار خيلى خوب مجهز است. با پنج‌هزار سرباز به قدر كافى نيرو دارد كه بتواند طرف تهاجمى را مرعوب سازد. حزب‌الله از نظر نظامى تضعيف شده، ولى از صحنه‌‌ى رويارويى نظامى با توان سياسى بيشترى بازگشته است. ولى حزب‌الله در شرايط كنونى چندان علاقه‌اى ندارد ميزان قاطعيت سپاه يونيفيل را بيازمايد. اين امر در مورد نخست وزير اسرائيل اهود اولمرت نيز صادق است: موقعيت وى در پى كارزار رودررويى با حزب‌الله تضعيف گشت، كارزارى كه بر اعتبار اخلاقى، سياسى و حتا نظامى وى به حق اثرات منفى برجاى گذاردند. ولى عاملى كه براى قاره‌ى اروپا از اهميت برخوردار است، اين است كه هسته‌ى قدرتمند يونيفيل مركب است از ايتاليايى‌ها، فرانسوى‌ها و اسپانيايى‌ها. به عبارت ديگر: جنوب لبنان به صحنه‌‌ى آزمونى براى اروپا بدل شده است، آنهم در خط اول جبهه.”
روزنامهى Mitteldeutsche Zeitung چاپ شهر هاله در شرق آلمان پيرامون سوم اكتبر، روز وحدت آلمان در شماره‌ى امروز خود مى‌نويسد:
”همه چيز بر سر يك موضوع كانونى است. ايالت‌هاى جديد در شرق آلمان امروز بين ۴۰ تا ۵۰ درصد تمامى هزينه‌هاى خود را از محل ماليات‌هاى خود تأمين مى‌كنند و بقيه از طريق يارانه‌هاى دولت فدرال و ماليات‌هاى ايالت‌هاى غربى جبران مى‌شوند. حال قرار است از سال ۲۰۰۹ اين كمك‌ها بشدت تقليل يابند. هر ايالتى كه نتواند تا آن زمان بودجه‌ى خود را سروسامان بدهد، آنگاه امكان هر گونه سازندگى را از دست خواهد داد، زيرا بطور مداوم هزينه‌ها درآمدها را خواهند خورد.”