رازگشایی دستخط انسان برای تشخیص بیماری پارکینسون
۱۳۹۲ مهر ۳, چهارشنبه
وب‌سایت رادیو سراسری آلمان در گزارشی می‌نویسد، پارکینسون نوعی از بیماری دستگاه عصبی مرکزی است که احساس ناامنی و تنهایی را در بیمار افزایش می‌دهد. این بیماری که نواحی خاصی از مغز را درگیر می‌‌سازد سبب بروز تغییراتی در رفتار بیمار می‌شود.
سارا روزن‌بلوم، کاردرمان (ارگوتراپیست) و پروفسور دانشگاه حیفای اسرائيل در مورد نشانگان (سمپتوم) بیماری می‌گوید: «بیماران درمی‌یابند که صورتشان سفت‌تر و حرکات چهره‌شان مشکل‌تر شده است. گاهی ورم خفیف هم وجود دارد و اغلب دستخط آنها هم تغییر می‌کند. دستخط آنها دیگر شبیه قبل نیست.»
به گفته او، اما تشخیص قطعی پارکینسون سال‌ها بعد از مراحل اولیه صورت می‌گیرد. به همین دلیل پروفسور روزن‌بلوم تصمیم گرفت در دانشگاه حیفا روشی ابداع کند که با کمک آن بتوان پارکینسون را در مراحل اولیه تشخیص داد.
این روش همان، آنالیز (تجزیه و تحلیل) دستخط است. آزمون‌شوندگانی که در این پروژه علمی با او همکاری کردند باید اسم خود و چند سطر از یک آدرس را بر روی کاغذی می‌نوشتند. زیر دست آنها نرم‌افزاری قرار داشت که قادر به افتراق و تمیز دست خط فرد سالم با دست خط فرد بیمار بود.
خانم روزن‌بلوم می‌گوید: «به علاوه ما فهمیده‌ایم که بیماران مبتلا به پارکینسون به مدت‌زمان بیشتری برای نوشتن نیاز دارند و فشاری که دستشان بر روی کاغذ وارد می‌کند نیز کمتر از افراد سالم است.»
تشخیص بیماری پارکینسون در مراحل اولیه بسیار دشوار است. این استاد دانشگاه حیفا ابراز امیدواری می‌کند که با تشخیص زودرس بیماری بتوان در درمان هم موفق‌تر بود. او در مورد راه‌های درمان اضافه می‌کند: «این راه می‌تواند دارودرمانی یا از آن مهم‌تر حرکت‌درمانی باشد. برای نمونه در دانشگاه فنی حیفا عینکی ابداع شده که بیماران پارکینسونی با استفاده از آن بهتر می‌توانند ببینند.»
تشخیص زودهنگام پارکینسون موفقیتی در مبارزه با این بیماری محسوب می‌شود؛ چرا که با تشخیص پیش‌رس می‌توان احساس ناامنی بیمار را کاهش داد.
آیا آنالیز دستخط روشی قابل اتکا است؟
اما اینک این سئوال پیش می‌آید که ارزیابی دستخط برای تشخیص زودهنگام بیماری تا چه اندازه قابل اتکا است؟ به‌خصوص که در زمانه حاضر نوشتن با دست تقریبا از دور خارج شده و بیشتر افراد از طریق تایپ کردن می‌نویسند.
پروفسور روزن‌بلوم در باره این مشکل توضیح می‌دهد: «اما ما هنوز موقع امضا کردن، اسم خودمان را با دست می‌نویسیم. لازم نیست که شما زیاد بنویسید تا ما بتوانیم از طریق نوشته‌های شما بیماری‌تان را تشخیص دهیم.»
تبادلات عصبی بین مغز و دست این امکان را پدید می‌آورد که بتوان با روشی ساده مانند سنجش دستخط در مراحل اولیه هم به وجود پارکینسون، آلزایمر و افسردگی پی برد. در قدم بعدی می‌توان موفقیت درمان را هم با ارزیابی دستخط دریافت.
پارکینسون چیست؟
بیماری پارکینسون از بیماری‌های دستگاه عصبی مرکزی است. در این بیماری نواحی خاصی از مغز توانایی خود در تولید دوپامین (یکی از ناقل‌های عصبی) را از دست می دهند. فقدان دوپامین باعث نامنظم شدن حرکات بدن می‌شود.
لرزش دست و پا، سفتی عضلانی، کندی حرکت و تکلم، راه رفتن نامتناسب و اختلالات بلع از جمله علائم شایع پارکینسون محسوب می‌شود.
اما علائم این بیماری به شدت متفاوت است؛ تا جایی که این علائم را می‌توان شخصی تلقی کرد. روند بیماری و سرعت پیشرفت آن نیز در افراد مختلف فرق می‌کند.
پروفسور روزن‌بلوم می‌گوید: «ما در مطالعاتمان از آزمون‌شوندگان خواستیم، فقط اسم خود و آدرسی ساده و سه‌‌سطری را بنویسند. بیمارانی که در مراحل اولیه پارکینسون قرار داشتند به روشنی از این راه قابل تشخیص بودند؛ دستخط آنها کوچک‌تر بود؛ آهسته‌تر می‌نوشتند و فشار دستشان هم موقع نوشتن کمتر از افراد سالم بود.»