رئيس جمهور آمريكا جورج بوش در آلمان

منجمله روزنامه »بيلد تسايتونگ«(Bild-Zeitung) چاپ برلين در اينباره چنين نوشته است:
معروف است كه حق هميشه با اكثريت دو سوم هر گروه و جمعيت است، ولى اين امر هميشه صادق نيست، چه بعنوان مثال دو سوم جمعيت آلمان نميخواهند كماكان رهين منت آمريكا باشند. ولى انسان نبايد چنين فراموشكار باشد و همه آلمانيها بايد بدانند كه بدون آمريكا احتمالآ امروز نام برلين (خروشچوگراد) ميبود، و باز بدون امريكا هنوز ديوار برلين و سيمهاى خاردار برجا بود.
انسان آلمانى ميتواند بدون مك دونالد و كوكا كولا زندگى كند، ولى بدون آزادى و حق ابراز عقيده، و بدون حق انتقاد از هر كس و هر مقامى كه باشد، كه آلمانيها امروز به يمن وجود آمريكا از آنها برخوردار هستند، زندگى ارزش كمترى خواهد داشت. بدون آمريكائيها در آلمان دستور عمومى »سكوت محض« ميبود، حتى براى فكر كردن انسانها.

روزنامه »نويه اسنابروكر تسايتونگ«(Neue Osnabrücker Zeitung) منتشره در شهر اسنابروك در همين زمينه چنين نگاشته است: براى صدراعظم آلمان جريان ديداررئيس جمهور آمريكا از آلمان و گفتگوى آن دو با يكديگر در شهر ماينس موفقيت شخصى بزرگى محسوب ميشود. شرودر در گفتگو با بوش هميشه كلمات مناسبى براى گفتن مييافت. بنظر ميرسيد كه اختلاف و كدورت حاصله از جنگ عراق، كه باعث اشتقاق و تفرقه در اتحاد جهان غرب شده بود، بدست فراموشى سپرده شده است. اكنون صدراعظم آلمان از اين كناره جوئى مصيبت بار خارج شده، و حتى سروصدائى كه نظريه شرودر در كنفرانس مونيخ و در باره لزوم اصلاح و تجديد نظر در نقش پيمان ناتو بوجود آورد، جورج بوش را از ابراز محبت نسبت به وى و آلمان باز نداشت.

در روزنامه اسپانيائى »ال موندو«(El Mundo) چاپ مادريد در همين مقوله چنين آمده است:
رئيس جمهور آمريكا و صدراعظم آلمان از طرح مسائل مورد اختلاف خوددارى كردند، در حاليكه اين مسائل كم نيست، منجمله اصلاح پيمان ناتو، اوضاع عراق، مجازات هاى اقتصادى و تحريم چين، موضع صحيح در قبال رژيم تحت رهبرى ولاديمير پوتين در روسيه و معاهده كيوتو. براى مشاركتى كه دچار بحران است، مسكوت گذاشتن موارد اختلاف كار عاقلانه اى است، ولى براى مدت طولانى قابل استفاده نيست. البته هيچكس توقع ندارد كه طرفين مورد بحث علاقه اى قلبى به يجديگر داشته باشند و كافى است كه بر اساس مصالح مشترك روابطى معقول و منطقى داشته باشند.

در روزنامه »مانهايمر مورگن«(Mannheimer Morgen) منتشره در شهر مانهايم در همين مقوله چنين ميخوانيم: اينكه بعد از اصرار آلمان به داشتن كرسى دائمى در شوراى امنيت سازمان ملل متحد وزن و موقعيت كشورها قدرى جابجا شده، واقعيتى است كه رئيس جمهور آمريكا هم آنرا به رسميت ميشناسد. همين امر هم پيامى است كه از ديدار رهبران آلمان و آمريكا در شهر ماينس منتشر شد. آمريكا به آلمان احتياج دارد، حتى به آلمان سركش، و بهمين جهت پرزيدنت بوش قصد ندارد در رابطه با عراق قضيه را كش بدهد. اما در آينده روابط آمريكا و آلمان چنين خواهد بود كه اختلاف باز هم وجود خواهد داشت، چونكه در ماينس هيچيك از مشكلات كلى حل نشد، ولى كار به مشاجره و دست به يقه شدن نخواهد كشيد.