دگر انديشان ايران در مواجهه با سركوب!

مقاله چنين شروع ميشود كه خط سرخى ازخون طى ۲۶ سال شكل گيرى جمهورى اسلامى از آن ميگذرد. آغازخونريزى هنگامى بود كه روحانيت به رهبرى آيت الله خمينى در بهمن سال ۵۷ قدرت را به دست گرفت. آن عده از سردمداران رژيم پادشاهى كه موفق به فرار از ايران نشده بودند، محكوم به مرگ شدند. يكسال و نيم پس از اعدام هاى اوليه، نوبت به چپ ها، ليبرال ها و ملى گرايان و حتى مذهبى ها چون مجاهدين خلق رسيد كه بهرحال به اردوگاه اسلام تعلق داشتند. دهها هزار نفر دستگير شدند. دوران شكنجه و اعدام هاى سراسرى فرا رسيد.

تابستان سال ۶۷ ، پس از خاتمه جنگ با عراق، روحانيون در نشستى به رهبرى ايت الله خمينى تصميم گرفتند باقيمانده زندانيان سياسى را كه حاضر به توبه يا همكارى با حاكميت نبودند، ازميان بردارند. دادگاههايى فورى در زندانهاى كشور براى زندانيانى كه حكم داشتند و هر يك چند سال از احكام خود را سپرى كرده بودند، تشكيل شد. چوبه هاى دار به پا شد و كشتار زندانيانى كه حتى دوران زندانشان به سر آمده بود، شروع شد. هنوز آمار دقيقى از تعداد اعدام شدگان تابستان ۶۷ در دست نيست اما سخن از پنج هزار الى ده هزارتن ميرود.

رژيم ايران به اين ترتيب موفق شد مخالفان خود را از ميان بردارد و مانع از شكل گيرى سازمانها و تشكيلات اپوزيسيون شود، با اين همه به تدريج در خود رژيم، دسته بندى ها و جريان هايى براى نيل به قدرت شكل گرفت.

” تاگس سايتونگ” يادآور ميشود كه به موازات كشتار سراسرى دگرانديشان در داخل، يورش هاى ديگرى نيز از سوى رژيم ايران به جان شمار زيادى از سياستمداران، هنرمندان ، نويسنگان و روزنامه نگاران چه در داخل و چه در خارج انجام شد. اوج اين ترورها درداخل سلسله كشتار هاى موسوم به ” قتل هاى زنجيره اى” در سال ۷۸ و قربانيان ، دو فعال سياسى، پروانه و داريوش فروهر، دو نويسنده محمدمختارى و محمد جعفر پوينده و يك روزنامه نگار ابراهيم زالزاده بودند.

شاخص سوءقصدهاى خارج از كشور، حمله به رستوران ميكونوس در شهر برلين بود كه جان چهار نفر از شخصيت هاى سياسى تبعيدى را ستاند. دادگاهى در برلين پس از ماهها رسيدگى، از جمله رهبر مذهبي ايران، آقاى خامنه اى و رييس جمهور پيشين ايران على اكبر رفسنجانى را در اين زمينه مقصر شناخت. اينك پاى رييس جمهور جديد ايران، محمود احمدى نژاد نيز در پرونده يك قتل سياسى به ميان آمده است. اين پرونده متعلق به ترور دكتر عبدالرحمن قاسملو دبير كل حزب دمكرات كردستان است كه درسال ۸۹ ميلادى درپايتخت اتريش به قتل رسيد. يكى از نمايندگان مجلس اين كشور به نام پيتر پيلز اظهار اطمينان كرده كه رسيدگى هاى طولانى نشانگر آنند كه آقاي احمدى نژاد تدارك تسليحاتى گروه مرگ را در سفارت ايران در اتريش بعهده داشته است.

بند پايانى اين مقاله اشاره به آخرين حلقه اين سلسله قتل ها، مورد خانم زهرا كاظمى عكاس ايرانى كانادايى دارد كه دو سال قبل حين عكسبردارى از زندان اوين دستگير شد. او نيز بر اثر شكنجه درزندان جان خود را از دست داد. حال سوال و نگراني بسيارى اينست كه آيا بر سر گنجى نيز همان خواهد رفت كه برسر سايرين رفت؟