دگرگونى گسترده در كابينهى تونى بلر
۱۳۸۵ اردیبهشت ۱۶, شنبه
جك استرا وزير خارجه‌ى بركنار شده، در آينده به عنوان رهبر فراكسيون حزب كارگر در مجلس عوام حضور خواهد داشت. جاى او را وزير محيط زيست مارگارت بكت (Margaret Beckett) گرفت. اين گزينش از چند جهت قابل توجه است. براى نخستين بار زنى در چنين سمتى قرار مى‌گيرد. وى متعلق به جناح چپ حزب كارگر است و در زمره‌ى كسانى به شمار نمى‌رود كه پيروى كوركورانه از متحد خود در واشينگتن را خواستارند.
چارلز كلارك (Charles Clarke) وزير كشور از كابينه كاملا كنار گذاشته شد. وى كه نمى‌توانست ناراحتى خود را از اين تصميم تونى بلر پنهان كند گفت: «نخست وزير اين تصميم را گرفته است كه ادامه‌ى كار من در مقام وزير كشور، مانعى در راه سياست اصلاحى است. اگر چه من با اين ارزيابى موافق نيستم، اما آن را مى‌پذيرم و در آينده نيز به عنوان نماينده‌ى ساده، از كار حكومت فعالانه پشتيبانى خواهم كرد».
جانشين كلارك، جان ريد (John Reid ) وزير دفاع خواهد بود. جان پرسكات (John Prescott) معاون جنجال‌‌برانگيز نخست وزير، مقام خود را حفظ كرد، اما ناچار است بعضى مسئوليت‌ها را واگذارد. افزون بر آن، با توجه به نتايجى كه از انتخابات حاصل شده است، تونى بلر بايد روى اين مساله نيز حساب باز كند كه فشار بر وى افزايش خواهد يافت تا تاريخى را براى كناره‌گيرى خود اعلام كند.
گوردون براون (Gordon Brown) رييس خزانه داری و جانشين احتمالى تونى بلر اعلام كرد كه آخر هفته با وى در مورد راهكارهاى آينده گفتگو خواهد كرد. در اين اظهارات تهديد عريانى وجود دارد. گلندا جكسن هنرپيشه‌ى انگليسى و نماينده‌ى حزب كارگر علنا از تونى بلر خواسته است كه استعفا دهد. وى گفت: «فقط من اين سخن را نمى‌گويم. كاهش آرا در لندن نشان مى‌دهد كه مساله جدى است. مشكل كابينه و حزب كارگر تونى بلر است. تنها تغيير كابينه‌اى كه مى‌تواند ميان حزب كارگر و انتخاب كنندگان اعتماد برقرار سازد، يك رهبر جديد است. او ۱۹ ماه فرصت داشت تا زمانى را براى وداع آبرومندانه‌ى خود اعلام كند. اگر اين كار را تا پايان هفته انجام ندهد، حزب كارگر بايد دخالت كند».
شمارش آرا تا كنون نشان مى‌دهند كه كه حزب كارگر بيش از ۲۵۰ كرسى از دست داده است. اين حزب بايد كنترل روى دست‌كم ۱۶ شهر، بخش و نيز ناحيه در لندن را فرونهد. اين نتيجه براى حزب كارگر از سال ۱۹۶۸ تا كنون ضعيف‌ترين بوده است. در سطح كشورى، حزب كارگر به جايگاه سوم پس از احزاب ليبرال دمكرات و محافظه‌كار كه پيروز واقعى انتخابات‌اند سقوط مى‌كند. يكى از دلايل شكست حزب كارگر در انتخابات شوراهاى محلى، رسوايى‌هاى هفته‌هاى گذشته است.