ديدار سران كشورهاى آلمان، فرانسه و روسيه

مفسر روزنامه “زكسيشه تسايتونگ Sächsische Zeitung” چاپ درسدن Dresden در باره ديدار سران سه دولت فرانسه، روسيه و آلمان مى نويسد: “”تثليث” جديد مسكو، پاريس و برلين براى ناظران گاه نگران كننده مى شود. طبيعى است كه اروپا به طور كلى و اتحاديه اروپا به ويژه نياز به رابطه اى خوب با روسيه دارند، آن هم نه تنها به دلايل اقتصادى، بلكه يقينا به خاطر تاملات سياسى اى كه وجود دارد. در اين ميان اين موضوع كمتر مطرح است كه بتوان وزنه اى كوچك به وجود آورد در برابر نظم جهانى يك جانبه اى كه امريكا بر آن مسلط است. در درجه نخست مهم توسعه “قاره قديم” است، كه بدون يا حتى در ضديت با روسيه به هيچ وجه تصورپذير نيست.”

مفسر روزنامه “فولدائر تسايتونگ Fuldaer Zeitung” با اشاره به اهميت اين ديدار براى صدراعظم آلمان، در باره برداشتى كه از اين ديدار در اذهان عموم نقش مى بندد چنين مى نويسد: “مى توان به خوبى درك كرد كه صدراعظم آلمان كه به سختى دل آزرده از آن است كه در داخل آلمان به وى تخم مرغ پرتاب كرده اند و در تظاهرات خيابانى روزهاى دوشنبه عليه اش شعار داده اند، اينك تلاش كند كه دست كم در خارج كشور به هارمونى و آرامش دست يابد. تصويرهايى كه نمايشگر صلح، شادمانى و شير و عسل خورى هستند و شيراك، شرودر و پوتين را در پيوندى سه گانه در كنار درياى سياه نشان مى دهند، به مردم كشورهايى كه اين سه دولتمرد از آن مى آيند، مى گويند كه رجال سياسى مى توانند در دوره اى ناآرام صبور و متين باشند.”

مفسر روزنامه “ميتل دويچه تسايتونگ Mitteldeutsche Zeitung” به موضع صدراعظم آلمان در برابر رييس جمهور روسيه انتقاد كرده، مى نويسد: “دو روز پس از انتخابات بحث برانگيز در جمهورى چچن شرودر و شيراك به رييس جمهور روسيه پوتين برگ عفو و بى گناهى دادند. شرودر مى گويد كه چيزى كه بخواهد مزاحم مذاكرات اين سه تن شود وجود نداشته است. بهتر مى بود كه شرودر سياست بيشترى به خرج مى داد و ساكت مى ماند. اما نه، صدراعظم آلمان يك بار ديگر نشان مى دهد كه حقوق بشر براى وى در پهنه سياست بين الملل موضوع اصلى نيست. رسيدگى به اين كار را به وزير امور خارجه اش يوشكا فيشر محول كرده است. اما ديدار سران سه كشور در عين حال نشان مى دهد كه شرودر، شيراك و پوتين تا چه حد به هم نياز دارند. آنها تنها در اتحاد با هم است كه قوى هستند. اين را كشمكشى كه در طول جنگ عراق ميان آنها و امريكا جريان داشت به ايشان آموخت.”

و سرانجام در روزنامه “هندلزبلات Handelsblatt” چاپ دوسلدورف در باره محتواى گفتگوهاى سران سه كشور كه ازجمله به ايران برمى گردد مى خوانيم: “ديروز ولاديمير پوتين، گرهارد شرودر و ژاك شيراك نشان دادند كه تا چه اندازه همكارى مى تواند مفيد باشد: اين سه تن به ايران هشدار مى دهند كه طرح خود را براى توليد سلاح هسته اى كنار بگذارد. شرودر مى گويد كه جامعه ملل اين همه را برنمى تابد و پوتين اعلام مى كند كه روسيه درخواست خواهد كرد كه ايران تضمينى عرضه كند كه از فن آورى هسته اى روسيه تنها براى هدفهاى غيرنظامى بهره خواهد جست. روسيه مى تواند به طور مستقيم بر ايران تاثير بگذارد ، چون اين كشور در حال كمك به ايران براى تمام كردن كار بناى رآكتور هسته اى در بوشهر است. اما روشن نيست كه روسيه بتواند ايران را مجبور كند كه دست از بازيهاى خود بردارد كه تشكيل شده است از گاه تهديد و گاه اقرار كردن در برابر آژانس بين المللى انرژى اتمى. نمى توان دانست كه آيا روسيه مى تواند از ايران بخواهد به همه كارهايى كه هم اكنون در رابطه با برنامه اى نظامى مى كند، خاتمه دهد. هر چقدر هم كه همكارى اين سه نفر در زمينه سياست خارجى مثبت باشد، به نظر مى رسد كه اين پوتين است كه سود سياسى خود را از اين سياست تا كنون برده است. ديروز پوتين توانست ميان غرب و اتحاديه اروپا در رابطه با مسئله چچن تفرقه بياندازد.”