دومين سالگرد فروپاشى طالبان
۱۳۸۲ آبان ۲۳, جمعه
در مقابل اروپاييان و آمريكاييان و شخص كرزاى به مناسبت اين روز سخنانى صميمانه و تهنيت آميز بيان داشتند. در عين حال آنا نيك ميدانند كه اين روز لزوما زمان قطعى براى جشن شادى نيست. هنوز دو سال پس از به زانو درآمدن طالبان در مقابل نيروهاى اتحاد شمال، از يك طرف افراطيون موسوم به “ محصلين مدارس دينى” در صحنه هستند كه پايگاههايى را در سطح كشور تصاحب كرده اند و از سوى ديگر هواداران حكمتيار . همان حكمتيارى كه مسئول اصلى نبردهاى خونين در افغانستان پيش از به پيروزى رسيدن طالبان است و هنگام بازگشت از تبعيد در ايران گفت كه با طالبان به جز نفرت از آمريكاييان و حكومت مورد حمايت آنها، يعنى حكومت كرزاى، نقطه اشتراكى ندارد.
اين كه هنوز افغانستان بسيار دورتر از آن چيزى است كه به طور عمومى از آن با عنوان وضعيت عادى ياد ميشود را بايست از سفير دولت آلمان در سازمان ملل آقاى گونتر پلويگر پرسيد كه اخيرا به همراهى ساير همكارانش سفرى به افغانستان داشت. به گفته ايشان وضعيت امنيتى در بسيارى از نقاط اين كشور كماكان نامطلوب است و اين سرزمين دوباره به پهنه تاخت و تاز بسيارى از حاكمان محلى و سرداران جنگى مبدل شده است.
اين موقعيت كه مغاير با اميدى است كه براى استقرار آرامش و شرايط دمكراسى وجود داشت پيوسته امر بازگرداندن افغانستان به شرايط يك جامعه طبيعى را با اشكال مواجه ميسازد.حتى بايست گفت با چنين اوضاعى طرح قانون اساسى جديد و آماده سازى براى انتخابات هم به سختى خواهند توانست گره اين مشكل را بگشايند.
يكى از دلايل اين وضعيت اين است كه حيطه قدرت حكومت مركزى مانند سابق فراتر از كابل نرفته حال آن كه بايست موضوع واليان محلى كه در خارج از پايتخت داراى نفوذ هستند حل شود. گلبدين حكمتيار به طور آشكار عنوان كرده كه حاضر به گفتگو با دولتى نيست كه به هيچ روى قدرت و نفوذى ندارد. دليل ديگر مربوط به موضوعى است كه خارج از افغانستان جريان دارد و آن اينكه هر چه آمريكا در عراق كمتر موفق به پيشبرد اوضاع شود به همان نسبت موقعيت مخالفانش در افغانستان محكمتر خواهد شد.
تفسيرى از پتر فيليپ مفسر صداى آلمان