دومين روز اعتصاب غذا براى آزادی زندانيان سياسى
۱۳۸۵ تیر ۲۴, شنبهآزاديخواهان ايرانى درپاركى موسوم به ”كاترين هيپورن“ روبروى مقر سازمان ملل جمع شده بودند. دكترمهرداد مشايخى استاد دانشگاه و عضو شوراى سياسى اتحاد جمهوريخواهان ايران كه در محل حضور داشت، در باره پژواك اين همبستگى در داخل و خارج گفت:
” آنچه به نظر من در تصوير كلان و بزرگتر اهميت دارد، نمايندگى سمبليك اين سه نفر و تعلقشان به سه بخش جنبش دمكراتيك ايران است كه يكى بيان حركت روشنفكرى و يكى بيان حركت كارگرى و ديگرى حركت دانشجويى است. آنچه در تصوير كلان، تشكيل دهنده جنبش دمكراتيك ايران خواهد بود، اتصال اين جنبشهاى كوچكتر است كه اين افراد آنها را نمايندگی میكنند و شايد به همين دليل هم اينك در زندان هستند. تجمع امروز حركت و آهنگ جديدى را در مبارزات خارج از كشور در مدتى كوتاه ايجاد كرده و توجه جامعه بينالمللى و جامعه ايرانی از از موضوع هستهاى به مسائل حقوق بشر و دمكراسی در ايران تا حدودى تغيير داده و اين به نظر من نويدبخش است. به دليل اينكه جنبش دمكراتيك ايران بايد دراين شرايط به دنيا و ايرانيان نشان دهد كه مسئله ايران تنها بحران هستهاى نيست بلكه خواستهاى دمكراتيك، مبرمترين مسئله جامعه ما هستند.“
دكترفاطمه حقيقتجو نمايندهی جنبش دانشجويی در مجلس ششم نيز كه از صبح زود به جمع نيويورك پيوسته بود، گفت اين حركتها دورنمايى جدى و مثبت بر وضعيت زندانيان سياسى ايران خواهند داشت.
”بالاخره ما در گذشته هم ديدهايم كه رفتار با زندانيان سياسى به مرور عوض شده. برخى دوستان كه زندان را در دهههاى شصت، هفتاد و هشتاد تجربه كردهاند، میگويند شرايط دهه هشتاد مناسبتر شده. بنابراين اگر ايرانيان داخل و خارج متحد شوند و خواست آزادى زندانيان سياسي را داشته باشند، موفق خواهند شد.“
خانم حقيقتجو اين را كه چنين حركتهايى ميان آزاديخواهان ايرانى، ظرفيتهاى همكارى و تحمل ديگرى ميان گرايشهاى فكرى متفاوت درداخل و خارج را افزايش خواهد داد يا نه، چنين پاسخ داد:
” بله! البته ما بطور كلى از نظر فرهنگى مشكلاتى داريم و اصولا روحيه ” تيم ورك“ (كار جمعی) در ما ضعيف است و همكارىهاى مشترك و سازماندهى در ما ضعيف است، اما ما به تدريج به اين ضعفها و به خودخواهىهايمان بايد غلبه كنيم و اين حركت هم نوعى تمرين دمكراسى است كه گروههاى مختلف تحملشان را نسبت به يكديگر افزايش دهند و براى كار مشترك اقدامهاى سازنده بكنند. من چشمانداز را مثبت مىبينم.“
دكتر محسن قائممقام، فعال حقوق بشر از جبهه ملى ايران نيز كه در پارك ”كاترين هيپورن“ حضور داشت معتقد است میتوان جمهورى اسلامی را با اين اقدامها به عقبنشينى و آزاد كردن زندانيان سياسى واداشت:
”تجربه ما در مبارزه عليه ديكتاتورى و حكومت شاه و ديكتاتورى حكومت جمهورى اسلامى هميشه نشان داده كه اين اقدامها موثر بوده. ما بارها توانستهايم جلوى اعدام بسيارى را كه حكم داشتهاند و حتى روز اعدامشان هم معلوم بوده، بگيريم. اگر اينها برايشان اقدامهاى ما موثر نبود كه تروريست نمىفرستادند خارج از كشور تا كسانى مثل شاپور بختيار يا عبدالرحمن برومند را بكشند. اينها چه بخواهند و چه نخواهند، در مقابل افكار عمومی جهان و سازمان ملل و كشورهاى ديگر نمى توانند ايستادگى كنند و آنها را در نظر نگيرند.“
خانم ميهن جزنى، عضو جمهوريخواهان لاييك كه در تجمع آزاديخواهان ايرانى پاريس حاضر بود، از منظر ديگرى موضوع را مىبيند:
” من فكر نمىكنم جمهورى اسلامى زندانيان سياسي را آزاد كند. موضوع شبيه داستان پدرى است كه پسرهايش را به هواى گنج فرستاد بروند زمين را بشكافند اما آنها با رنجى كه براى جستجو بردند، از زمين محصول برداشت كردند. جمهورى اسلامى عقبنشينى نخواهد كرد اما ما آزاديخواهان در اين روند، پيشروى مىكنيم و مىبينيم كه میتوانيم با هم كار كنيم. اين تازه شروع شده و من براي اولين بار است كه پس از بيست و چند سال كه خارج از كشور هستم و دايم در تظاهرات بودهام مىبينم الان يك گردهمايى و همبستگى عمومى به وجود آمده است. تاثير حركت ما در عين حال بر جمهورى اسلامى اينست كه میفهمد چشمهاى باز و قلبهاى بيدارى وجود دارند كه جنايتهايش را نديده نمیگيرند.“
اما آيا در چنين فعاليتهايى همواره ضرورت حضور يا پيشنهاد شخصيتهايى با نفوذ معنوى چون اكبر گنجى وجود دارد؟ جواب دكتر حقيقتجو چنين است:
” بله! بالاخره اين حركتها محتاج ايثار و سختى است و طبيعتا كسانى كه برنده ماراتون ايثار و از خودگذشتگى هستند، شخصيتهايى هستند كه مقبوليت دارند و میتوانند بعنوان پشتوانه چنين حركتهايى كمك به انسجام آن بكنند. آقاى گنجى چنين ظرفيتى را دارند و به جز ايشان خيلى كسان ديگر را ما داريم كه مورد وثوق فعالان سياسى هستند. همكاری مجموعه سرمايههايى كه ما در اين زمينه داريم میتواند كمك به پيشبرد جنبش دمكراسی ايران بكند.“
مهیندخت مصباح