دفاع رئيس جمهور آلمان از پوشيدن روسرى در مدارس

او گفت در جايى كه سمبل هاى مذهبى اديان مختلف در يك جامعه به شكل هاى گوناگون مورد استفاده قرار مى گيرند، نمى توان فقط به اين دليل در مورد يكى از اديان استثنا قائل شد. در اين ارتباط او نظر دادگاه عالى آلمان را درباره ممنوعيت استفاده از روسرى براى معلمان زن مورد انتقاد قرار داد و اين مسئله را مغاير با اصل آزادى اديان در قانون اساسى آلمان شمرد. نگرانى رائو رئيس جمهورى آلمان از اين بابت بود كه اين ممنوعيت مى تواند به ممنوعيت استفاده از هر نوع سمبل مذهبى در مدارس و به دنبال آن به جامعه اى بى دين كشيده شود و اجراى اين امر را در جامعه آلمان كه صدها سال است با تاثيرات مذهب مسيحيت زندگى مى كند غير قابل اجرا دانست.

رائو در سخنانش به لسينگ و نظرات او در باره آزادى اديان و پذيرش حضور نظرات مخالف به عنوان اصل اوليه تفاهم اجتماعى اشاره كرد. در دوران روشنگرى مذهب از سياست جدا اعلام شد و اين پايه اى بود براى دو اصل اساسى حقوق بشر يعنى آزادى مذهب و تفكر. او معتقد است كه در آلمان هم سياست از مذهب جداست ولى در استفاده از سمبل هاى مذهبى همه مى بايست آزاد باشند و نه فقط يك مذهب و گروه خاص. به اين معنى كه آزادى مذهب فقط براى مسيحيان نيست و بقيه اديان مانند اسلام نيز مى بايست از اين حق بهره مند باشند. به اين ترتيب او مجددا بر نظر خود كه در اوايل امسال بيان شده بود در مقابل مخالفان اين عقيده تاكيد كرد.

او در اين گفتگو به بسيارى از مدافعان اسلام هم انتقاد كرد و گفت كه در بسيارى از كشورهاى اسلامى مذهب از سياست جدا نيست و اين به گفتگوى بين فرهنگ ها آسيب مى رساند. او گفت كه مسلمانانى كه در آلمان زندگى مى كنند از كشورهاى مختلف و با فرهنگ هاى گوناگون و با جهان بينى هاى متفاوت هستند و اين نشان مى دهد كه بحث در اين باره را نمى توان تعميم داد.

در آلمان زنان مسلمانى وجود دارند كه از روسرى استفاده نمى كنند زيرا آن را يك سمبل مذهبى نمى دانند و زنان مسلمان ديگرى كه آن را به سر مى كنند زيرا مى خواهند مذهب خود را آزادانه نشان دهند و يا زنانى كه بر اثر فشار خانواده و اطرافيان مجبور به استفاده از پوشش روسرى مى شوند. زنانى نيز موجودند كه روسرى را به دليل تفكر بنيادگرايى اسلامى بر سر مى كنند. بنا بر اين روسرى يك سمبل واحد نيست و در اين مورد اين اصل صدق مى كند كه سوء استفاده از يك چيز باعث عدم استفاده از آن نمى شود.

بنا بر نظر رئيس جمهور آلمان يوهانس رائو استفاده از روسرى نبايد به عنوان سمبل فشار بر زنان تلقى شود زيرا زنان مسلمان جوانى هم در جامعه آلمان زندگى مى كنند كه بدون فشار اجتماع و با تصميم آگاهانه اين پوشش را مورد استفاده قرار مى دهند.

در اين ميان اين سوال مطرح مى شود كه با نظرات بنيادگرايانه در مردان معلم چطور مى شود برخورد كرد و منحصرا داشتن نوع خاصى از آرايش موى سر مى تواند معيارى بر اين امر باشد؟ و چرا مى بايست فقط براى زنان در جوامع مختلف اين تصميم گيرى ها عملى باشد. اين جاست كه مى بينيم حل مشكل بنيادگرايى با توجه فقط به يك شكل برخورد با آن، يعنى به صورت اجبار به استفاده از نوعى پوشش خاص و يا اجبار به عدم استفاده از آن راه حل منطقى نيست.

رئيس جمهور آلمان يوهانس رائو در مراسم يادبود فيلسوف بزرگ آلمانى لسينگ به نظرات تفاهم جويانه و انسان دوستانه و آزادى دين و عقيده از نظر اين فيلسوف و ساير روشنگران اين دوران اشاره مى كند.

شايد بتوان بر اين موضوع تاكيد كرد كه تفاهم فقط تحمل نظر مخالف نيست بلكه خواست حضور نظر مخالف است. و زمانى كه معيار اساسى پذيرش اين اصل، قبول وحضور نظرات مخالف باشد اين امر نمى تواند مورد سوء استفاده تفكرات بنيادگرايانه و مستبد قرار گيرد.