دریافت هروئین با کارت بیمه‌ی خدمات درمانی
۱۳۸۸ خرداد ۸, جمعه
بنا به قانون مصوب روز پنجشنبه، ۲۸ مه، افراد شدیداَ معتاد به هروئین از این پس به خرج بیمه‌ی درمانی خود، در محل‌های مخصوصی هروئین مصنوعی (دیامورفین) دریافت می‌کنند. کسانی مشمول این قانون می‌شوند که دست‌کم ۲۳ سال سن داشته باشند، از اعتیاد شدیدشان به هروئین ۵ سال گذشته باشد و دو دوره تراپی هم در قطع یا کاهش اعتیاد آنها موثر نیفتاده باشد.
هزینه – فایده‌ی طرح
موافقان ارائه‌ی هروئین روی کارت بیمه درمانی استدلالشان این است که تا کنون برای کنترل و شناسایی ابعاد اعتیاد به هروئین و کمک به معتادان برای بازگشت به زندگی عادی، از قرص متادون در تراپی‌های استفاده می‌شده است. اما متادون در بسیاری از موارد نشئه را به اندازه کافی کاهش نمی‌دهد و به ویژه در ایجاد تعادل و ثبات روانی و اجتماعی معتاد تأثیر لازم را ندارد. از این رو بخشی از معتادان دوباره به تهیه‌ی هروئین از بازار سیاه روی می‌آورند که این اقدام با خطرات و عواقب متعددی همراه است: هروئین ناخالص، آلودگی سرم‌های تزریق آن، دست‌زدن به بزه‌کاری و دزدی برای تامین پول هروئین از سوی فرد معتاد و ایجاد بازار برای باندهای قاچاق و تبهکاری. این که شماری از معتادان هر سال به خاطر عدم دستیابی به هروئین یا فقدان کار، سرپناه و امکانات مالی جان خود را از دست می‌دهند نیز برای دست‌اندرکاران مبارزه با اعتیاد در آلمان، راز سر به مهری نیست. به لحاظ امنیتی و اجتماعی نیز وجود افراد هروئینی با خصوصیات بالا، برای جامعه و دولت با هزینه‌های قابل اعتنایی همراه است.
آزمایش ارائه‌ی هروئین مصنوعی به معتادان در چند شهر آلمان نشان داد که احیای تعادل و ثبات در سلامت و رفتار اجتماعی معتاد به نحوی محسوس و سریع پیش می‌رود. همزمان یک تحقیق موازی نیز انجام شد که آیا رهاکردن افراد شدیداَ معتاد به حال خود، برای جامعه بیشتر هزینه دارد یا ارائه‌ی مجانی و کنترل‌شده‌ی هروئین مصنوعی به آنها. نتیجه‌ی این تحقیق گویای آن است که هزینه‌ی راه‌حل دوم به ازای هر فرد معتاد سالانه ۴۴۶۰ یورو کمتر از راه‌حل اول است.
بیماری نیازمند دارو
در مجموع کارشناسان مسائل اعتیاد در آلمان به این نتیجه رسیده‌اند که اعتیاد به هروئین یک بیماری است که در وهله‌ی اول باید کنترل شود و فرد معتاد بتواند به رغم اعتیاد، زندگی عادی و آبرومندانه‌ای پیدا کند. احتمال ترک اعتیاد از جانب این افراد چندان بالا نیست، ولی تجربه‌ی آزمایشی در شهرهای آلمان با چنین مواردی هم همراه بوده است.
فرد مشمول قانون جدید روزانه سه بار به مراکز مخصوصی رجوع می‌کند و تحت نظر پزشکانی که آموزش ویژه دیده‌اند از راه تزریق، هروئین مصنوعی دریافت می‌کند. همزمان، وضعیت روانی و رفتاری وی نیز به طور غیرمستقیم کنترل می‌شود.
استدلال مخالفان
بحث و جدل بر سر قانون یادشده از چنان حساسیتی برخوردار بود که ائتلاف حاکم، متشکل از احزاب دمکرات مسیحی و سوسیال دمکرات‌ها، نتوانست بر سر آن به موضع واحدی برسد و نهایتاَ هر حزب مجاز شد که صرفاَ به تشخیص خود و خارج از مصالح ائتلاف رأی بدهد. به این ترتیب رأی سوسیال دمکرات‌ها و نمایندگان سه حزب اپوزیسیون لیبرال، سبزها و چپ توانست قانون را از تصویب بگذراند.
مخالفان قانون فوق قسماَ معتقد بودند که قبح اعتیاد به هروئین با این قانون شکسته می‌شود. آنها همچنین بر انجام دوره‌های آزمایشی بیشتری برای قانونی‌‌کردن ارائه‌ی هروئین به خرج بیمه‌های درمانی، تاکید داشتند. به باور این مخالفان متادون‌درمانی پروژه‌ی شکست‌خورده‌ای نیست و چه بسا با اقداماتی مکمل، به نتایجی مشابه ارائه‌ی هروئین مصنوعی برسد. بیم از این که با قانون جدید ۸۰ هزار نفر تحت پوشش قرار گیرند و بار مالی سنگینی برای بیمه‌های درمانی ایجاد شود نیز از دیگر استدلال‌های مخالفان بود. موافقان اما تأکید داشتند که شمار افراد واجد دریافت هروئین مصنوعی، بسیار کمتر از این رقم است.
تصویب قانون جدید با استقبال جامعه‌ی پزشکی آلمان، انجمن‌های حمایت از بیماران مبتلا به ایدز و اتحادیه‌ی والدین و بستگان معتادان به هروئین روبرو شده است. این اتحادیه ۶۰۰ عضو دارد که در ۱۴ گروه متشکل هستند.
FW/SB