دانشگاههای اروپايی، نمونه ای برای تمامی دانشگاهها در دنيا
۱۳۸۳ شهریور ۱۷, سهشنبهعلت رشد برخی از اشتهار تحصيلی را در اختيار خوانندگان می گذارد.
در برخی از اين کتاب به دانشگاههايی خارج از اروپا پرداخته است که طرح و ساختار آموزشی آنها بر پايه ی دانشگاههای اروپايی استوار است. بويژه دانشگاههايی در ايالات متحده ی امريکا که نمونه های آشکاری از دانشگاههای اروپايی و بويژه آلمانی ست. برای نمونه از دانشگاههای جان هاپکينز، ميشيگان و شيکاگو نام برده است.
والتر روگه در تحليل خود يادآوری می کند که در قرن ۱۹ ميلادی بسياری از دانشمندان، استادان دانشگاهها و پيشروان علوم در امريکا تحصيلات خود را در دانشگاههای اروپايی به پايان رسانيده بودند و ديگر آنکه تا سال ۱۹۰۰ ميلادی حدود ۱۰۰۰۰دانشجوی امريکايی از دانشگاههای اروپايی فارغ التحصيل شده بودند. و از همين رو است که دانشگاههای امريکا با سرمشق گرفتن از بافت و ساختار دانشگاههای اروپا پايه گذاری شدند. در فصل مربوط به استادان دانشگاه بخشی را به سيستم ”آلتوف” اختصاص داده است که بر اساس آن استقلال دانشگاهها استوار شده و از سوی ديگر، دخالت دولتها را در امور دانشگاهی محدود می کند.
در پيوند با رشته های فنی اشاره هايی روشن به جنگ دارد که تا اندازه ی زيادی در پيشرفت و اهميت دانشگاههای فنی موثر بوده است. در همان بخش به مهاجرت دانشمندان يهودی از آلمان اشاره می کند که با روی کار آمدن ناسيونال – سوسياليست ها در آلمان به امريکا رفتند. با ورود اين دانشمندان به دانشگاههای امريکا کيفيت تحصيل بيش از پيش افزايش يافت. بويژه آنکه بسياری از اين دانشمندان از همان آغاز کوشيدند تا نظريات علمی خود را به زبان انگليسی تاليف کنند.
در جلد سوم تاريخچه ی دانشگاههای اروپا بخشی به نامها و زندگينامه ها اختصاص داده شده است که می تواند راهنمايی برای پژوهشگران باشد.