خواهر دوقلوی مونالیزا؛ زیباتر از اصل

مونالیزای موزه پرادو لبخندی اسرارآمیز همچون اثراصلی بر لب دارد، ولی این زیبارو بر پس‌زمینه‌ی سیاه، غمگین وگرفته به نظر می‌آمد. چگونه ارزش این اثر تاکنون ناشناخته مانده بود؟

از آنجایی که چارچوب بوم این تابلو در داده های رسمی از جنس چوب بلوط شناسایی شده بود، کارشناسان این تابلو را به هنرمند گمنامی اهل فلاندر نسبت می‌دادند. در مکتب فلاندر رسم بوده که برای ساخت چارچوب بوم‌های نقاشی از چوب بلوط استفاده کنند. در عوض فلورانسی‌ها چوب گردو به کار می بردند.

موزه لوور پاریس دو سال پیش برای امانت گرفتن این کپی و نمایش آن به موزه پرادو درخواستی می‌فرستد. اسپانیایی ها در پی این درخواست کار ترمیم این اثر را آغاز می‌کنند. اما در جریان کار متوجه می‌شوند که چارچوب این نقاشی بر خلاف داده‌ها نه از چوب بلوط بلکه از جنس چوب گردوست.

رنگ‌های شفاف‌تر و سوژه‌ای جوان‌تر

رنگ سیاه پس‌زمینه نیز بعدها افزوده شده بود. در زیر لایه‌ی رنگ سیاه‌، منظره‌ایی از توسکانی پنهان بود که در تابلوی اصلی نیز دیده می‌شود.

با بکارگیری اشعه مادون قرمز مادریدی‌ها دریافتند که هنرمند این اثر دقیقا همان تصحیحاتی را که لئوناردو داوینچی بر روی کار خود اجرا کرده بر روی این کپی نیز انجام داده است، نشانه‌ای مبنی بر اینکه این دو اثر همزمان آفریده شده اند. در عین حال احتمال اینکه این تابلو نیز از داوینچی باشد از سوی کارشناسان رد شده است. ضربه‌های قلم‌مو بر روی بوم به نرمی ضربات داوینچی نیست.

کمبود تکنیک‌های ویژه‌ی داوینچی در کپی

چیزی که کمبود آن در این کپی به چشم می‌آید، تکنیک بکار رفته در اثر اصلی است که در نهایت فضایی مه آلود را در منظره تداعی می‌کند. در مونالیزای پرادو عدم استفاده از این تکنیک باعث شده که جزییات کار همچون ابروها و چین‌های لباس با وضوح بیشتری دیده شوند.

در نهایت، سوژه‌ی کپی پس از زدودن رنگ سیاه پس‌زمینه، کمی زیباتر از خواهر دوقلویش به نظر می‌آید و رنگ‌های آن روشن‌ترند. زن جوان این اثر با لبخند گیرای خود جوان‌تر می‌نماید.
این کپی بنا بر گفته‌ی کارشناسان بهتر از اثر اصلی حفظ شده است.

اواخر ماه مارس میلادی قرار است این دو خواهر یکدیگر را دیدار کنند. تابلوی کپی پس از پایان کار مرمت به موزه لوور انتقال خواهد یافت و تا ماه ژوئن در آنجا به نمایش گذاشته می‌شود.

SAZ/FW