خواست اصلی اتحادیه‌ی معاودان: جبران خسارت ناشی از معاودت
۱۳۸۶ آبان ۱, سه‌شنبه
بر مبنای ارزیابی "اتحادیه‌ی معاودان"، از هر چهار خانواده‌ی آلمانی، یکی با مسئله‌ی معاودت روبرو بوده‌است. امروز، با این که شش دهه از آخرین باری که آلمانی‌ها از مناطق سکونت خود در اروپای شرقی رانده شدند، می‌گذرد، این فصل تاریخ معاصر آلمان هنوز بسته نشده است. این مناطق تا سال ۱۹۴۵ در قلمرو آلمان قرار داشتند یا ساکنانشان آلمانی بودند.
حداقل"اتحادیه‌ی معاودان"، تاریخچه‌ی معاودت را چنین می‌بیند. این اتحادیه، حدود بیست میلیون عضو دارد و هدفش "حفظ کثرت سنت‌های فرهنگی و فرهنگ آلمانی در شرق" است. این اتحادیه هم‌چنین، خواهان جبران خسارت ناشی از معاودت نیز هست؛ مسئله‌ای حساس که دامنه‌اش در سال ۲۰۰۳، در چارچوب موافقت‌نامه‌ی "بیانیه‌ی دانزیک"، حداقل از نظر سیاسی، مهار شد.
در این سال سران حکومت‌های آلمان و لهستان، به توافق رسیدند که برای احقاق "حق جبران خسارت" محملی وجود ندارد. از نظر حقوقی، ولی مسئله هنوز به پایان نرسیده است. فعالیت‌های "کانون امین پروسی" (Preußische Treuhand) که یک انجمن مالی است و خواهان بازپس گرفتن املاک گذشته‌ی اعضای خود یا جبران خسارت‌های ناشی از آن‌است، از همه بیشتر مقامات لهستانی را نگران می‌سازد.
معاود هیتلری؟
"اتحادیه‌ی معاودان" معتقد است که بین سال‌های ۱۹۴۴ و ۱۹۵۰ حدود ۱۵ میلیون آلمانی از میهن‌شان رانده شده‌اند. در این زمان، حدود ۸ میلیون در مناطق آلمان کنونی ساکن شدند و چهار میلیون در مناطق آلمان شرقی سابق، موسوم به DDR. حدود ۲/۵ آلمانی، در جریان فرار و تعقیب و رانده شدن از پروس شرقی، شلزین، (Schlesien)، پومرن، (Pommern) یا زودتن‌لند، (Sudetenland) جان خود را از دست دادند. زودتن‌لند، منطقه‌ای واقع در چکسلواکی سابق، بین بوهم، مرن، (Mähren) و شلزین بود که ساکنان آن بیشتر آلمانی بودند. اولین تلاش‌های معاودانی که در آلمان غربی ساکن شدند، برای تشکیل کانونی که منافع آنان را نمایندگی کند، از آن‌جا که نیروهای متفقین با آن مخالف بودند، با شکست روبرو شد. معاودان پیشتر به عنوان "پستگرفت‌خواه" (روانشیست) معروف بودند و از نظر سیاسی به احزاب محافظه‌کار و بورژوا گرایش داشتند. بر اساس پژوهش‌های هفته‌نامه‌ی "اشپیگل"، شمار وابستگان به تشکیلات اس اس ناسیونال سوسیالیست‌ها در میان اعضای "اتحادیه‌ی معاودین"، سه بار بیشتر از تعداد آن‌ها، به‌طور نسبی، در میان مردم عادی بود.
به همین دلیل، رابطه‌ی "اتحادیه‌ی معاودان" با حزب سوسیال دموکرات‌ها، زمانی بسیار طولانی چندان نزدیک نبود. گرهارد شرودر، صدراعظم پیشین آلمان، اولین سوسیال دموکراتی بود که در سال ۲۰۰۰، در جشن سالروز تأسیس این اتحادیه سخنرانی کرد. تا آن‌زمان بین این اتحادیه و حزب سوسیال دموکرات‌ها، تقریباً هیچ ارتباطی وجود نداشت.
تغییر شهرت
این وضعیت با تشکیل بنیان "مرکز ضد معاودت" که ۷ سال پیش صورت گرفت، تغییر کرد. مدیر "اتحادیه‌ی معاودان"، اریکا اشتاین‌باخ، (Erika Steinbach) توانست همکاری پتر گلوتس (Peter Glotz) را، که دبیر اجرایی پیشین حزب سوسیال دموکرات‌ها بود، جلب کند. گلوتس چندی پیش فوت کرد. هنوز تصمیم گرفته نشده که "مهر مشخصی" که مرکز بر ضد معاودت خواهد زد، کجا بنشیند، ولی دولت ائتلافی کنونی آلمان به اتحادیه،از نظر سیاسی قول داده است، در جریان طرح‌ریزی محل یادبودی برای معاودان شرکت کند. امری که تنها در اثر فعالیت مدیر اتحادیه، یعنی اریکا اشتاین‌باخ ممکن شده است. اشتاین‌باخ که پس از پایان جنگ در دانزیک به دنیا آمده، به عنوان طراح تغییر شهرت اتحادیه‌ی معاودان، معروف شده است. این که اتحادیه از جناح راست بیرون کشیده شده را، به حساب او می‌نویسند.ا شتاین‌باخ هم‌چنین علاقه به تاریخ معاودت را، به ویژه نزد نسل جوان برانگیخته است.