خشكسالى آفريقا و مسئوليت كشورهاى صنعتى
۱۳۸۴ دی ۲۹, پنجشنبه
Heribert Scharrenbroich رئيس بخش آلمان سازمان امداد بين‌المللى CARE روز چهارشنبه اين هفته، در جريان يك كنفرانس مطبوعاتى كه در نايروبى برگزار شد، اطلاعات تازه‌اى را درباره خشكسالى بزرگ آفريقا به آگاهى افكار عمومى رساند. وى اخيرا از مناطق قحطى زده بازديد كرده است.
Scharrenbroich اعلام كرد كه در حال حاضر دست كم ۲ ميليون و ۵۰۰ هزار نفر در شمال كنيا، ۲ ميليون نفر در جنوب غربى سومالى و يك ميليون نفر در جنوب شرقى اتيوپى از خشكسالى و قحطى رنج مى‌برند و نياز به كمك‌هاى فورى بين‌المللى دارند. وى افزود: ”اگر باران بزرگ اصولا ببارد، اين امر اواسط ماه مارچ اتفاق خواهد افتاد. بنابر اين، چنانچه جامعه بين‌المللى و دولت‌هاى محلى دست به اقدامى فورى و موثر نزنند، وضعيت قحطى‌زدگان از آنچه كه هست بدتر خواهد شد”.
اين نگرانى وجود دارد كه ابعاد فاجعه بزرگتر از خشكسالى سال‌هاى ۱۹۹۱ و ۱۹۹۲ آفريقا باشد. در شمال كنيا، هفتاد درصد حيوانات در نتيجه بى‌آبى تلف شده‌اند و حدود ۵۰ درصد كودكان گرفتار سو‌ء تغذيه‌اى هستند كه جان آن‌ها را به خطر مى‌اندازد. تلف شدن حيوانات، بيش از همه به كوچ‌نشينان منطقه صدمه زده است.
سازمان بين المللى CARE در مناطق قحطى زده كنيا، مهمترين همكار سازمان تغذيه جهانى محسوب مى‌شود و كمك‌هاى غذائى اين سازمان را به نيازمندان مى‌رساند. اين نهاد، ضمنا مى‌كوشد با وسايلى كه خود فراهم كرده است وضعيت تامين آب آشاميدنى انسان ها و چارپايان را بهبود بخشد. اما CARE در حال حاضر تنها ۵۰ هزار دلار بودجه براى تامين آب در اختيار دارد و اميدوار است از طريق جمع آورى كمك هاى مردمى اين بودجه را افزايش دهد. رئيس شعبه آلمان اين نهاد قرار است هفته آينده به منظور جذب كمك هاى فورى با مقامات دولتى و نمايندگان پارلمان آلمان ديدار و مذاكره كند.
سياستمداران كشورهاى پيشرفته صنعتى، در برخورد با خشكسالى آفريقا و وضعيت اضطرارى مردم اين منطقه اغلب دولت هاى محلى را مورد انتقاد قرار مى دهند كه چرا با مشاهده نخستين نشانه هاى خشكسالى براى نجات خانواده هاى فقير دست به اقدامات پيشگيرانه نزدند. از ديد رئيس شعبه آلمانCARE كشورهاى ثروتمند بايد توجه داشته باشند كه انسان ها و حيوانات تشنه و گرسنه آفريقا اكنون به كمك فورى نياز دارند و بحث هاى سياسى حتى اگر درست باشد، درد آن ها را درمان نمى كند. به اين دليل استمداد رئيس جمهور كنيا مى بايست جدى گرفته شود. علاوه بر اين، ابعاد فاجعه فعلى، در ماه دسامبر سال ۲۰۰۵ هنگامى كاملا آشكار شد كه باران هاى پائيزى نيز نباريد. بايد از رسانه هاى گروهى سپاسگزار بود كه از اول ژانويه كوشيدند افكار عمومى را نسبت به ابعاد فاجعه آگاه كنند.
از ديد رئيس CARE آلمان، بايد پرداخت كمك‌هاى عمرانى يى كه روشن نيست چگونه به مصرف مى‌رسند پايان يابد و كشورهاى صنعتى، پس از مبارزه جدى با قحطى و گرسنگى، بهبود رهبرى كشورهاى فقير را بيش از هر چيز مورد پشتيبانى قرار دهند. علاوه بر اين، چون خشكسالى در افريقا به پديده‌اى دائمى تبديل شده است، بايد راه هاى تازه و موثرى براى مقابله با آن جست و جو كرد. حفر دائمى چاه‌ها و افزايش عمق حفارى‌ها، راه حل مناسبى نيست و خطرات تازه‌اى را به همراه دارد.
رئيس CARE آلمان در كنفرانس مطبوعاتى خود گفت: ”به نظر من زمان آن رسيده است كه از خود بپرسيم: چرا مى توانيم خطوط لوله گاز و نفت را ميان قاره هاى مختلف بكشيم، اما نمى‌توانيم با لوله كشى آب يك كشور يا يك منطقه به بحران تامين آب پايان دهيم؟
همزمان با افزايش انتقادها نسبت به وضعيت دردناك قحطى زدگان آفريقا، معاون سخنگوى دولت آلمان اعلام كرد كه دولت قصد دارد بودجه كمك هاى عمرانى خود را در سال جارى از ۲۸ صدم درصد توليد ناخالص ملى به ۳۳ صدم درصد آن افزايش دهد و اين بودجه را تا سال ۲۰۱۵ تدريجا به هفت دهم درصد برساند. هفته نامه اشپيگل اخيرا گزارش داده بود كه افزايش كمك‌هاى عمرانى در برنامه ميان مدت وزير دارائى آلمان پيش بينى نشده است.