خروج از عراق و گسست دمكراتها در مجلس سنا
۱۳۸۵ تیر ۱, پنجشنبه� بحث و جدل كنند.
دمكراتهاى آمريكا به تلاش خود براى تعيين راهبرد خروج نيروهاى مسلح ايالات متحد از عراق ادامه مىدهند. آنها دو قطعنامه به سنا آوردهاند كه با توجه به اكثريت جمهورىخواه مجلس هيچكدامشان از شانس تصويب شدن برخوردار نيستند.
اما ارائهى دو قطعنامه توسط حزب دمكرات نشاندهندهى شكاف بارز موجود در اين حزب است. سناتورهاى دمكرات با آوردن دو قطعنامه، اختلافات درون حزبى خود را به نمايش مىگذارند، اما به باور سناتور فاينگولد از همين حزب: بسيار خوب مىشد، اگر متحد بوديم، اما بدتر از آن اين است كه اكنون سكوت كنيم، عيبى ندارد، بگذار اختلافهايمان معلوم شود، ولى دست كم بگوييم كه در يك زمينه اتحاد داريم و آن لزوم خروج از عراق و پايان جنگ است.
سناتور دمكرات فاينگولد نيز مانند جان كرى همحزب خود خواستار آن است كه خروج سربازان آمريكايى از عراق بسرعت شروع شده و تا اول ژوئيهى سال ديگر (۲۰۰۷) به پايان برسد.
پاسخ دولت بوش هم روشن است، دولت اين خواسته را توهم و جان كرى را بزدل مىنامد.
اما از ديگر سوى، دمكراتهاى ميانهروترى همچون هيلارى كلينتون هم وجود دارند كه بدون درخواست تعيين زمان خروج، اين خواسته را بطور ملايمترى بيان مىكنند. كلينتون مىگويد: به اعتقاد من، ما بايد به سياست كنونى كه هيچ انتهايى را براى عمليات در عراق عرضه نمىكند، پايان دهيم. بايد براى دولت عراق هم هدفهاى روشنى تعيين كنيم، اگر بتوانيم اين كار را بكنيم، آنوقت سربازانمان مىتوانند، از همين امسال يكى يكى به خانه برگردند.
با وجود اين حتى ميانهروترهاى حزب دمكرات نيز از تأييد دولت بوش برخوردار نيستند. دولت بوش آنها را ”غير مصمم“ و مردد مىنامد.
ولى دمكراتها گروه ديگرى هم دارند كه مدافع رييسجمهورشان هستند و مىگويند، همانطوريكه بوش گفته به محض اينكه اوضاع عراق مناسب شد، سربازان ما به وطن بازمىگردند.
... و اين ديگر به معناى آشفتگى كامل حزب است، آنچنان كه تلاش سناتور كارل لوين هم براى لاپوشانى كردن آن بىفايده است. وى مىگويد: اختلاف نظرهايى كه ما در ميان خودمان داريم، بمراتب از اختلاف نظرى كه با دولت بوش داريم، كمتر است. ما همگى در اين مبنا همعقيدهايم كه بايد برنامهى مشخصى براى خروج نظاميانمان از عراق وجود داشته باشد و عقبنشينى نيروهاى ما بايد در سال جارى آغاز شود و اين خواسته به معناى ترس و بزدلى نيست.