خانم مركل، صدراعظم جديد آلمان

راعظم زن آلمان سايه افكند. مفسر دويچه وله، خانم Uta Thofern نگاهى دارد به اين تحول سياسى در آلمان.

آنگلا مركل در كارزار انتخاباتى آلمان موفق نشد يك پيروزى آشكار را بنام خود ثبت كند. و بار و سنگينى همين موضوع اكنون بر دوش او سنگينى مىكند. از يكسو او نمىتواند بر روى حمايت گسترده مردم حساب كند و از دگر سو در درون خود حزب دموكرات مسيحى نيز همگان پشت سر او نايستاده‌اند. در بين نخست وزيران دموكرات مسيحى ايالتهاى مختلف آلمان كم نيستند كسانى كه خود را فرد شايسته‌ترى براى احراز مقام صدراعظمى آلمان مىدانند. و بسيارى از افراد صاحب نفوذ در حزب دموكرات مسيحى نيز تا كنون نتوانسته‌اند با آنگلا مركل كنار آيند، كه به زعم آنان فردى است پروتستان، سرد و كسى است كه از شرق آلمان مىآيد. و از آن گذشته فراموش نمىبايست كرد كه برخلاف دو صدر اعظم پيشين آلمان، يعنى هلموت كهل و گرهارد شرودر، خانم مركل هيچگاه اداره هيچ ايالتى از آلمان را برعهده نداشته است.

از جانب ديگر ائتلاف با حزب سوسيال دموكرات نيز كار بسيار دشوارى است، چرا كه اين حزب در اثر نتايج انتخابات و همچنين كنار رفتن شرودر، صدراعظم تا كنونى آلمان تضعيف شده است. و از همين رو اين حزب مىبايست از يكسو در ائتلاف بزرگ سياستى سازنده را پى گيرد و از دگر سو ميبايست با اپوزيسيون چپ موجود در خود اين حزب نيز كنار آيد. بهرحال يك شريك تام و تمام براى مركل در اداره امور نتواند بود.

از نظر سياستهاى اجتماعى و اقتصادى نيز، دولت مركل با چالشهاى كلانى روبروست كه در تاريخ آلمان بىسابقه بوده است. اصلاحاتى كه دولت ائتلافى سابق آلمان، يعنى سوسيال دموكراتها و سبزها آغاز كرده‌اند ميبايست پيگيرانه دنبال شوند. تا تامين اجتماعى كشور فراهم آيد و آهنگ رشد اقتصادى شتاب گيرد. و همه اين وظايف مىبايست در شرايطى صورت گيرند كه دولت با بحران بودجه‌اى روبروست كه از گستره تصور اكثر شهروندان آلمان فراتر رفته است.

بسيارى از سياستمداران آلمان شايد در برابر اين دشواريها خود را ببازند، اما آنگلا مركل از آن دسته نيست. آرامش و خونسردى مركل ظرف روزهاى گذشته و پس از آنكه وى دريافت مسووليت هدايت سياسى آلمان را برعهده خواهد گرفت، پديده‌اى است واقعا نادر.

قدرت تعيين مشى سياسى بهر حال با آنگلا مركل است. و او موفق شد تا اصلى‌ترين رقيب خود، يعنى ادموند اشتويبر، رهبر حزب سوسيال مسيحى را با مهارت تمام در كادر پرسنلى خود قرار دهد. اشتويبر اكنون مسووليت كليدى وزارت اقتصاد و تكنولوژى آينده را برعهده خواهد داشت و او كسى است كه شكست را تاب نمىآورد و براى او بازگشت به ايالت بايرن و عهده دار شدن مجدد نخست وزيرى آن ايالت ممكن نخواهد بود.

اما داشتن يك سياست پرسنلى هوشمندانه به معناى حل همه مشكلات نيست. ولى دلايل بسيارى وجود دارد كه حكايت از آن دارند كه آلمان تحت رهبرى مركل صاحب دولتى قدرتمند خواهد شد. و هرگاه سوسيال دموكراتها نيز بگونه‌اى سازنده وظايف و مسووليتهاى خود را پذيرا شوند، آنگاه مىتوان گفت كه شايد اين ائتلاف بزرگ شانسى است كه كشور آلمان در لحظه آورده است. پرسش تنها اينجاست كه آيا آلمانيها آنگاه از خانم مركل خرسند و خوشنود خواهند شد؟