«حقيقت ما را آزاد خواهد ساخت»
۱۳۸۵ دی ۱۹, سه‌شنبه
انتظارات مردم آمريكا از بوش
روزنامه‌ى آمريكايى «نيويورك تايمز» از جرج دبليو بوش مى‌خواهد كه راهبرد جديد و روشنى براى عراق ارائه دهد. اين روزنامه مى‌نويسد: «بوش تا كنون چند بار راهبردهاى تازه‌اى را براى عراق وعده داده است، اما سپس همان تلاش‌هاى كهنه‌اى را كه ناكام مانده و همان اهداف دست‌نيافتنى را تكرار كرده است. آمريكايى‌ها منتظرند كه از طرف بوش چيز تازه‌اى به آنان عرضه شود و نه اعلاميه‌هاى گزنده درباره‌ى پيروزى نهايى و حرف‌هاى كلى در اين مورد كه جنگ چه كار سختى است و يا تاكيدات بى‌برنامه براى ماندن در عراق تا پايان كار. آنچه كه مردم از رييس‌جمهورشان انتظار دارند اين است كه بپذيرد اوضاع عراق چقدر وخيم است و نه اينكه ادعا كند امور آنچنان كه انتظار مى‌رفت پيش نمى‌رود. و اينكه صادقانه بگويد كه بديل‌هاى ديگر واقعا چقدر محدودند. مردم مى‌خواهند بدانند، بوش چگونه مى‌خواهد به تعهدات در عراق پايان دهد، بطوريكه تتمه‌ى حيثيت و نفوذ كشور حتى‌الامكان پابرجا بماند و رنج مردم عراق محدود گردد».
شمشير كند كنگره
روزنامه‌ى اتريشى «زالتسبورگر ناخريشتن»، آغاز جنگ قدرت ميان جرج دبليو بوش رييس‌جمهورى آمريكا و دمكرات‌ها را در واشنگتن چنين ارزيابى مى‌كند: «دمكرات‌ها به يك ضربه‌ى اول غيرمسلحانه دل بسته‌اند. آنان در نامه‌اى به كاخ سفيد، عناصر كانونى راهبرد جديد بوش در عراق را پيش از آنكه وى آن را به افكار عمومى معرفى كند، مورد انتقاد قرار دادند. اين گامى غيرمعمول بود. آنان از اين طريق مى‌خواستند فشار عمومى را بر روى كابينه‌ى بوش افزايش دهند. در واقع نيز براى دمكرات‌ها عليرغم اكثريت جديد، امكانات كمى مى‌ماند. اگر رييس‌جمهورى بخواهد نيروهاى بيشترى به عراق گسيل دارد، احتياج به اجازه گرفتن از كسى ندارد. ابزار قدرت كنگره، شمشير كندى است. زيرا اگر دمكرات‌ها تسليم اين وسوسه شوند و با بودجه‌ى عراق مخالفت ورزند، با اين سرزنش روبرو خواهند شد كه نيروهاى نظامى خود را در عراق بى‌پشتوانه گذاشته‌اند. راهبرد دمكرات‌ها معطوف به آن است كه هزينه‌ى سياسى تكروى بوش در عراق را بالا ببرند».
كليساى پر تكبر
روزنامه‌ى فرانسوى «لوموند»، استعفاى اسقف اعظم ورشو را به دليل همكارى درازمدت با سازمان امنيت رژيم كمونيستى پيشين در لهستان، بحران كليساى كاتوليك لهستان ارزيابى مى‌كند و مى‌نويسد: «كليساى كاتوليك در لهستان سقوط عميقى كرد. البته ما بايد احتياط كنيم و كشورى را كه تلاش مى‌كند خود را از دست شياطين گذشته رها سازد، ۱۵ سال پس استقرار دمكراسى، بطور يكپارچه محكوم نكنيم. همان پاپ لهستانى بود كه در سال ۲۰۰۰ كاتوليك‌ها را فراخواند، اذهان را تزكيه و ابراز ندامت كنند. اما فراخوان او براى يافتن گوش شنوا در كليساى خود او با دشوارى روبروست. كليسايى كه پر از تكبر است و اعتقاد دارد كه همواره در مقابل ديگران حق دارد. در حالى كه يك ندانم‌گرا مانند واسلاو هاول رييس‌جمهورى پيشين چك در پراگ پساكمونيسم اين نقل قول را از انجيل آورده بود كه: «حقيقت ما را آزاد خواهد ساخت».
پاپ نيز در اين ماجرا متضرر شد
روزنامه‌ى بريتانيايى «گاردين» در مورد اتهام خبرچينى استانيسلاو ويلگوس اسقف اعظم ورشو براى سازمان امنيت رژيم كمونيستى پيشين در لهستان مى‌نويسد: «پاپ بنديكت شانزدهم كه ويلگوس را از سى‌سال پيش به اين طرف مى‌شناسد، از اين مساله رنج خواهد برد. به ويلگوس در قبال اطلاعاتى كه مى‌داد اجازه داده شده بود كه به مونيخ سفر كند، يعنى به شهرى كه يوزف راتسينگر در سال ۱۹۷۸ در آنجا تدريس مى‌كرد. اينكه پاپ روى انتصاب ويلگوس پافشارى كرد، خطايى در محاسبه بود. آن‌هم خطايى كه بعضى‌ها آن را به همان بدى ارزيابى خواهند كرد كه سخنرانى پاپ و ايجاد استنباط در يكى دانستن اسلام و خشونت را ارزيابى كرده بودند».