جورج بوش و سناى آمريكا
۱۳۸۴ آبان ۲۶, پنجشنبه
مطلب زير تفسيرى است در باره موقعيت پرزيدنت بوش در قبال پارلمان آن كشور،نوشته همكار صداى آلمان در واشنگتن دانيل ششكه ويتس.
نخست وزير فقيد انگلستان وينستون چرچيل گفته است: كار مشكل پيروزى در جنگ نيست، بلكه آنست كه رهبران كشور مردم خود را متقاعد به ضرورت آن جنگ كنند. حال اين امر در مورد دولت آمريكا برهبرى جورج دبليو بوش مصداق پيدا كرده، زيرا شصت در صد از مردم آن كشور ديگر از سياست بوش در عراق پشتيبانى نمی‌كنند و اعتقاد خود به لزوم و حقانيت جنگ عراق را از دست داده‌اند. اصولاً روحيه مردم آمريكا بر اثر وصول همه روزه خبرهاى وحشت‌آور از عراق متزلزل شده و بسيارى از آنها دچار تأثر و دلهره شده‌اند.
نمايندگان كنگره يعنى مجلسين نمايندگان و سناى آمريكا هم از نظر و وضع روحى مردم مطلع شده‌اند، با ذكر اين نكته كه بسيارى از آنها قصد دارند در انتخابات سال آينده كنگره دوباره خود را كانديد كنند. آنگاه است كه مردم از آنها خواهند خواست كه چشم انداز روشنى ترسيم كنند كه وضع سرزمين بين‌النهرين چگونه خواهد شد؟ و درخواست خروج گام بگام سربازان آمريكائى از عراق هردم جدى‌تر می‌شود.
باينجهت سناتورهاى آمريكائى اكنون كاخ سفيد واشنگتن يعنى در واقع رئيس جمهور و همكاران نزديك او را مكلف به اجراى اقدامات تازه كرده‌اند، منجمله اينكه دولت بايد هر سه ماه يكبار گزارشى در باره روند امور در عراق به مجلس تسليم كند و اينكار مطابق با سنت سياسى در آمريكا هم هست و در عمليات نظامى در ناحيه بالكان، يعنى در يوگوسلاوى سابق هم همينطور بود كه مجلسين خواهان كسب اطلاعات مرتب در مورد پيشرفت كارها شده بودند، چونكه آنها يعنى نمايندگان پارلمان هستند كه بايد بودجه عمليات را تصويب كنند.
بهمين جهت كارى بجا و برحق است كه پارلمان از دولت بخواهد كه در فواصل مرتب در مورد وضع آموزش ارتش عراق هم گزارش دهد، چونكه خود دولت آمريكا اين شعار يا هدف را براى خود تعيين كرده كه:«ما ارتش عراق را تعليم می‌دهيم و هر وقت عراقيها توانستند دفاع از خود را خود بعهده بگيرند آن كشور را ترك خواهيم كرد.»
ولى فعلاً بنظر می‌رسد كه تا نيل به اين هدف هنوز راهى دراز در پيش است. مجلس سناى آمريكا كه در آن جمهوريخواهان اكثريتى قابل توجه دارند يكبار ديگر حاضر نشد براى دولت مهلتى معين براى خروج گام بگام از عراق تعيين كند، ولى حداكثر تا سال آينده سناتورها توقع دارند كه قسمت اعظم سربازان آمريكائى به وطن مراجعت كرده باشند، و گرنه سر كيسه را سفت خواهند كرد، يعنى بودجه مورد تقاضاى دولت را تصويب نخواهند كرد.
اينست كه اهميت نمادى مصوبه مشترك نمايندگان هر دو حزب جمهوريخواه و دمكرات در كنگره خيلى زياد است. فشار بر دولت آمريكا از راه‌هاى قانونى و دمكراتيك هم عملى بجا است، زيرا پرزيدنت بوش و وزير دفاع او رمسفلد مدتى طولانى سعى كرده‌اند مردم كشور را فريب دهند و واقعيت امر را از آنها مخفى نگاه دارند.