جنبش فلسطين بعد از عرفات

روزنامه زاربوروكر تسايتونگ در اين باره مى نويسد:

»براى تمام شركت كنندگان و طرف هاى درگيرمرگ سريعتر عرفات يك امتياز محسوب مى شود. حكومت فلسطينى ها تحت نظر احمد قريع نخست وزير تشكيلات خودگردان، در روزهاى گذشته فاقد قدرت رهبرى بوده است. وفاداران به عرفات تنها دستورات او را از پاريس بدون در نظر گرفتن وضعيت وخيم سلامتى وى انجام مى دادند و ديگرانى نيز حضور داشتند كه با چشمانى هشيار مراقب بودند كه در رام الله تصميمى اتخاذ نگردد كه قابل به بازگشت نيست. با درگذشت عرفات اين امكان پيش مى آيد كه رهبرى فلسطينى ها قدرت هدايت سياسى را براستى بدست گيرد. به منظور جلوگيرى از خون ريزى و درگيرى شايد تشكيل يك حكومت انتقالى در فلسطين ضرورى باشد. اين حكومت مى بايد تا انجام انتخابات جديد وظيفه انجام مذاكرات را برعهده گيرد. براى خاور ميانه آينده روشنى ديده نمى شود. هنوز مشخص نيست كه چه كسى مقام عرفات را تصاحب خواهد كرد. براى جنبش صلح قانونمند كردن جانشينى عرفات از اهميت بسزايى برخوردار است.

اين در حالى است كه روزنامه بلغارى ۲۴ چاسا در باره وضعيت عرفات نوشته است:

حتى اگر عرفات در موقعيتى بود كه با اتخاذ تصميم آگاهانه در مورد مرگش مى خواست حداكثر لطمه را به اسرائيل بزند، نمى توانست به اندازه وضعيت كنونى اين كار را انجام دهد. اين امر بخصوص در شرايطى و وضعيتى ديده مى شود كه او اين جهان را ترك مى كند، واقعيتى نامطلوب به معنى بيمارى طولانى و سخت. در عمل او ديگر قادر به هدايت جنبش فلسطينى ها نبود. مرگ عرفات به معنى ايجاد درگيرى هاى خونين بعدى و جنگ داخلى در مناطق فلسطينى است. هرچه روند مرگ عرفات طولانى تر شود، او مى تواند احساس همدردى بيشترى را در جهان به خود جلب كند. در اين حالت سرزنش ها نسبت به اسرائيل افزايش خواهند يافت.

مسئله ديگر مورد توجه روزنامه ها همچنان بررسى نتيجه انتخابات رياست جمهورى آمريكا و همينطور سياست هاى آتى اين كشور است. روزنامه برلينرتسايتونگ در اين باره مى نويسد:

در بررسى سياست آينده آمريكا خوش بينى جاى زيادى را اشغال نمى كند. اجراى عملى سياست بوش غير قابل چشم پوشى است. بايد در نظر گرفت كه بدون همكارى مشترك فرا قاره اى امكان ايجاد صلح در خاور ميانه ناممكن است. بدون اين همكارى بسيار مشكل است كه تصور كرد مى توان از گسترش سلاح هاى هسته اى، بيولوژيك و يا شيميايى در جهان جلوگيرى به عمل آيد. اگر اروپا و آمريكا در اختلاف با يكديگر قرار گيرند، اين مسئله نيروى گسترش دموكراسى غرب را در جهان تضعيف مى كند و مبارزه با تروريسم را تخفيف مى دهد. پيمان نظامى ناتو كه براى كشور آلمان نيز نقش امنيتى بسيار مهمى را ايفا مى كند، نمى تواند چنين جدايى را در مدت طولانى تحمل كند. كسانى كه در اين رويا هستند كه اروپا را به وزنه اى عليه آمريكا تبديل كنند بايد به زودى از اين خواب برخيزند و بدانند كه اگر اروپا عليه آمريكا عمل كند، بيشتر از هرچه خود دچار لطمه خواهد شد. فقط يك خوش بين مى تواند باور كند كه بوش تغيير خواهد كرد.

روزنامه تايمز چاپ لندن در اين باره مى نويسد:

اگر مشخص شود كه برلين و پاريس به يك ارتباط محكم و جدى با واشنگتن علاقمندى ندارند ، مى بايد تونى بلر نخست وزير انگلستان وقت خود را با اين مسئله هدر ندهد كه نقش پل واسطه اى را ميان اين دو بازى كند. او مى خواهد واسطه اى ميان اروپا و آمريكا باشد. هيچ چيز كمتر از اين نيست كه ميان دو طرفى كه با علايق متفاوتى به ميدان مى آيند، نقش پلى را بازى كرد. براى نخست وزير انگلستان در هر صورت دوره دوم حكومت جرج دبليو بوش امكان دوباره ايست كه تأثير اقدامات خود را در واشنگتن و كاخ سفيد مورد آزمايش قرار دهد.