جناح‌بندى‌هاى داخل پيمان ناتو و خطر موشكى و اتمى ايران
۱۳۸۳ مهر ۲۳, پنجشنبه
�ختلاف‌هاى كوچك و بزرگ متعدد ديگر، بطوريكه انسان را در مورد اهداف و وظايف آتى اين پيمان به فكر وامى‌دارد.
بايد گفت كه حتى يكسال‌ونيم پس از لشكركشى نظامى به عراق توسط نيروى قدرتمند ناتو ايالات متحد آمريكا و بريتانيا، هنوز اختلاف ميان طرفداران و مخالفان اين جنگ بر تمامى تصميماتى كه اين پيمان قصد اتخاذ دارد سايه افكنده است. آخرين اختلاف در مورد تلاش آمريكايى‌ها بود كه كوشيدند با پيشنهاد خود دو نيروى نظامى فعال در افغانستان در يكديگر ادغام گردند. با طرح اين پيشنهاد، به ناگهان كشورهاى ائتلاف داوطلبانه در جنگ عراق، يعنى بريتانيا، لهستان، رومانى، ايتاليا و برخى ديگر بى‌مقدمه با اين پيشنهاد موافقت كردند. ولى كشورهاى آلمان و فرانسه كه با جنگ عراق مخالف بودند، با ادغام اين دو نيرو نيز بشدت مخالف‌اند.
ادغام اين دو نيرو از نظر نظامى اهميت چندانى نخواهد داشت، اينكه دو نيروى »ايساف« با ۹ هزار سرباز و نيروى نظامى ضدترور »آزادسازى پيگير« با ۱۸ هزار سرباز در يكديگر ادغام شوند. مسئله بر سر اصول است. بسيارى كشورهاى اروپايى گمان دارند كه آمريكا، كه قصد كاهش نيروهايش در افغانستان را ندارد، مى‌كوشد بدين گونه فرماندهى نظامى بر سراسر افغانستان را در دست خود گيرد. آمريكايى نيز اين گمان را مى‌برند كه اروپايى‌ها بقدر كافى شهامت ورود به يك مبارزه ضدترور را ندارند. بهرحال، حل اين معضل در نشست پيمان ناتو به زمان ديگرى موكول شد، يعنى به ماه فوريه، آنهم پس از انتخابات رياست جمهورى در آمريكا.
بسيارى وزيران دفاع ناتو احساس سبكى كردند، وقتى ديدند كه پس از اين تصميم دونالد رامسفلد، وزير دفاع ۷۲ ساله و تندروى آمريكا سالن جلسه را ترك گفت. آنها مى‌دانستند كه اين جلسه آخرين جلسه رامسفلد در پيمان ناتو خواهد بود. صرف نظر از اينكه انتخابات آمريكا چه نتايجى داشته باشد، رامسفلد ديگر در كابينه دولت آمريكا حضور نخواهد داشت. خود رامسفلد نيز ديگر ترديد ندارد كه نمى‌تواند روى ناتو بعنوان يكى از ابزار سياست خارجى و نظامى آمريكا حساب كند. پيمان ناتو براى او به مثابه يك ”جعبه ابزار” است تا ايالات متحد آمريكا هرگاه و هرگونه كه بخواهد، بتواند از آن استفاده كند.
رامسفلد در سخنانى به پتر شتروك، وزير دفاع آلمان گفته بود كه آلمان با مخالفت‌هايش قصد دخالت در كارزار انتخاباتى در آمريكا را دارد. پس از يك مصاحبه ناشيانه پتر شتروك، روزنامه‌هاى آمريكا نيز نوشته بودند كه آلمان به مخالفت‌جويى‌هاى خود خاتمه خواهد داد، اگر جان كرى در انتخابات پيروز گردد.
ولى آنچه كه اروپا و ناتو بدان نيازمند است، يك چتر پدافند موشكى است. برخى كارشناسان معتقدند، ايران تا سه سال ديگر قادر خواهد بود موشك‌هاى خود را به كلاهك‌هاى هسته‌اى مجهز كند و كشورهاى جنوبى ناتو را مورد تهديد قرار دهد. ناتو در اين مورد تاكنون نتوانسته كارى كند، نه از نظر سياسى و نه نظامى. بايد گفت كه اين موضوع چالش اساسى ناتو است و نه اعزام مثلا ۳۰۰ مربى نظامى به عراق.