جلوههای رمانتیک راین
رودخانهی راین در قرن ۱۸ و ۱۹ میلادی الهامبخش هنرمندان زیادی بوده است. طبیعت کمنظیر منطقهای که رودخانهی راین در آن جاری است توجهها را از قرنهای گذشته به خود جلب کرده است.
طبیعتی الهام بخش
رودخانهی راین در قرن ۱۹ میلادی الهامبخش نقاشان و شاعران بود و طبیعتدوستان و پژوهشگران زیادی را هم شیفتهی خود کرده بود. مناظر طبیعی دو ساحل رودخانه آفریده شده بودند که به تصویر کشیده شوند؛ صخرهها، طبیعت، قلعهها، درههای ژرف و کوههای بلند. آنتون دیتسلر (Anton Dietzler) بین سالهای ۱۸۲۰ تا ۱۸۳۰ تابلوی "مناظر ناسائو" را خلق کرد. تابلویی که طبیعتی آرام و هارمونیک را به تصویر کشیده است.
هلندیها پیشقدم شدند
تلاش برای کشف زوایای گوناگون رودخانهی راین در قرن ۱۸ میلادی آغاز شد. در ابتدا این نه آلمانیها که هنرمندان گردشگر هلندی بودند که برای کسب درآمد به دیدار راین آمدند. جغرافیدانان و کاتوگرافهای آمستردامی، هنرمندان هلندی را برای کسب تصویری دقیق از این گوشه از جهان، روانهی آلمان کردند. یکی از آنها "هرمان سافتلِوِن"(Herman Saftleven) بود که تصاویر او از نظر توپوگرافی بسیار دقیق بودند.
راهنمای گردشگران
بخش میانی منطقهی راین یا Mittelrhein به پایگاه اولین گردشگران در این حوزه تبدیل شد. بسیاری از خانوادههای ثروتمند قرن ۱۸ با "گراند تور" (سفرهایی که از دوران رنسانس در میان فرزندان خانوادههای ثروتمند باب شده بود)، دورتادور این رودخانه را میگشتند. خیلیها منطقهی اطراف رودخانه راین را از توصیفهای سفرنامهای به قلم"یوهان ایساک فن گرنینگ" که از شهر ماینز تا کلن سفر کرده بود، میشناختند.
راین در نقاشیهای آبرنگ
نقاشیهای آبرنگ "کریستیان گئورگ شوتس" جوان (Christian Georg Schütz des Jüngeren) در سفرنامهی مذکور جای گرفتند؛ نقاشیهایی که در ابتدای قرن ۱۸ خلق شدند. این نقاش برای تصویر جزئیات طبیعت و بناها اهمیت خاصی قائل بود. قلعهها در امتداد رودخانهی راین نقش مهمی در آثار کریستیان گئورگ شوتس جوان دارند.
مناظری پرطرفدار
کریستیان گئورگ شوتس بزرگ ماموریت یافت تا به سبک سافتلِوِن تصاویر خودش را از رودخانهی راین خلق کند. توجه به رودخانهی راین کم کم به سمت توجه به طبیعت منطقه گرایید. تصاویر رمانتیک این نقش از رودخانه و طبیعت اطراف راین مشهورند.
تصاویر یادگاری
شهر "التویله آم راین" در منطقهای که تاکستانهای آن مشهور است و راینگائو نام دارد، واقع شده. شهری که بر پایهی نقاشیهای برجای مانده از کریستیان گئورگ شوتس بزرگ، در سال ۱۷۷۴هم مقصد گردشگران بوده است. ثروتمندانی که به این جا میآمدند، توانایی پرداخت دستمزد نقاش برای جاودانه کردن سفرشان در یک تصویر را داشتند. شوتس بزرگ کارگاهاش را گسترش داد و اعضای خانواده از جمله پدر هم به جمع هنرمندان پیوستند.
خانوادهی نقاش شوتس
فرانس شوتس هم یکی از اعضای این خانوادهی نقاش بود. نقاشی که با به تصویر کشیدن راین هزینه زندگی خود را تامین میکرد. او را نمایندهی سبکی معروف به (Sturm und Drang) میدانند. در آثار او آسمان بر سر راین رعدآسا و برقزده است. دقت جغرافیایی برای فرانس شوتس اهمیت چندانی نداشت. یکی از ستایش کنندگان آثار او شاعر معروف یوهان ولفگانگ فن گوته بود.
پایان خاویار
راین نه تنها محلی برای تماشای طبیعت بود که محلی برای استثمار طبیعت هم به شمار می رفت. در سال ۱۸۴۰ آخرین ماهی خاویار از رودخانهی راین صید شد. ماهیای که گفته میشود ۳ متر درازا و ۳۰۰ کیلو وزن داشته است. انقراض نسل این ماهی دلایل متعددی داشت: بسیاری از شکارچیان در پی این ماهی بودند و بعلاوه از سال ۱۸۱۰ به بعد مسیر رودخانهی راین به سمت راست شدن گرایید و تردد کشتیها هم در آن زیاد شد.
جشن طبیعت
راین نه تنها بیننده را به دست رویاها میسپرد که او را به کشف ناشناختههایش هم دعوت میکرد. به ویژه در درهی راین بین بینگن و کوبلنس اقلیم مناسبی حکمفرما بود. در این منطقه بیشترین تنوع گونهای اروپای مرکزی وجود داشت. بیشتر جنگلها و رشته کوههای صخرهای انواع بیولوژیکی بودند که به جانوران محیطی ایمن برای زندگی عرضه میکردند. در قرن ۱۸ تلاش برای ثبت و نمونهبرداری از این تنوع کمنظیر آغاز شد.
کلکسیونی در ویسبادن
با راهنمایی یوهان ولفگانگ فن گوته، کلکسیونر آثار گرنینگ، مجموعهاش را به Nassauischen Residenz شهر ویسبادن تقدیم کرد؛ مکانی که در حقیقت سنگبنای موزهی امروزی در ویسبادن است. در این موزه، آثار هنر و طبیعت راین از قرن ۱۷ و ۱۸ میلادی ثبت و نگهداری میشود.