توصيفى از مقتدا صدر و ارتش مهدى

علاوه بر اين او با ۳۰ سال سن خود هنوز جوان و بى تجربه است. به علاوه اين مرد كوچك اندام و چاق، نه از يك كشش و جذايبت روحانى، برخوردار است و نه از ظرافتهاى مجاب كننده و فنون كلام لازم برخوردار است. او بيشتر فردى دشوار است و هنگام سخن گفتن، چه زمان سخنرانى در مورد موضوعات مذهبى، يا انجام مصاحبه نيز، كمى زبانش ميگيرد. به گفته او”نيروهاى اشغالگر اصولآ براى برقرارى امنيت در عراق، عمل نميكنند. آنها گاهى باعث هراس مردم ميشوند و گاهى هم واقعآ براى برقرارى امنيت تلاش ميكنند. اما اشغالگران، براى امنيت نيروهاى خود و براى متحدان عراقى خويش كار ميكنند و نه براى عراق.”

به عقيده ناظران، اقتدارى كه مقتدا صدر از آن برخوردار است، تا حد زيادى قدرتيست عاريتى، كه از بستگان مسنترش به او رسيده است. او از يكى از مهمترين خانواده هاى شيعه عراق منشا ميگيرد، به اصطلاح از خانواده شهدا. براى مثال، پدر مقتدا صدر، محمد صادق صدر يك آيت الله بزرگ، در سال ۱۹۹۹ به فرمان صدام حسين به همراه ۲ تن از پسران خويش به قتل رسيد. او به عنوان رهبر شيعيان عراق، براى ديكتاتور اين كشور، بيش از حد قدرت يافته بود. پس از سرنگونى رژيم صدام، براى بزرگداشت او بخشى از حومه بغداد، از صدام شهر، به صدر شهر، تغيير نام يافت. كلآ در اين منطقه اما، همچنين در ديگر محله هاى فقير نشين، مقتدا صدر طرفداران خود و داوطلبان عضويت در ارتش مهدى را مييابد. به گفته مقتدا صدر در حال حاضر، شمار اعضاى ارتش مهدى افزايش مييابد. هزاران نفر داوطلب ورود به اين ارتش هستند، در بغداد بيش از ۱۰۰ هزار نفر.

ناظران، متفقآ معتقدند كه اين اعداد و ارقام بيشتر از ميزان حقيقى آنها عنوان شده اند، بويژه اينكه، اين افراد شبه نظاميان داوطلبى هستند كه، دستمزدى دريافت نميكنند. اما اينكه آنها از توانائى براى مبارزه برخوردارند را، بارها نشان داده اند. اينكه درگيريهاى مسلحانه اين نيروها، زمانى به نبردهاى شديد تبديل خواهند شد را، ميشد پيش بينى كرد.
به هر صورت، صدر مدتها پيش درباره ارتش مهدى توضيح داد كه، اين ارتش به موقع، نقش فعال خود را بر عهده خواهد گرفت. اين نقش، بايستى سپس متناسب با موقعيت جديد تعريف شود.

درگيريهائى نيز با ديگر گروههاى شيعه وجود داشته اند. به اين ترتيب، طرفداران مقتدا صدر در اكتبر سال گذشته ۲ عدد از اماكن مقدس شيعيان در شهر كربلا را به اشغال خود درآوردند، تا در اين عمارتها به موازات دولت موقت عراق، دولتى ديگر را تشكيل دهند. اما آنها با شكست روبرو شدند. آنها توسط پيروان على سيستانى عقب رانده شدند. سيستانى، يك روحانى ميانه روست، كه هميشه يك منتقد زيرك و محتاط رژيم سرنگون شده صدام بود و در عراق پس از جنگ، از ديگر سران مذهبى ميخواهد كه، خود را از فعاليت سياسى دور نگاه دارند.

اما هر چقدر كه صدر، به عنوان يك رهبر مذهبى از اهميتى اندك برخوردار است، به همان اندازه هم او مايل است از سياست دورى كند. او اعلام كرد قصد دارد، يك كشور به رهبرى سران مذهبى كشور بوجود آورد، همانند نمونه جمهورى اسلامى ايران.