تهديد كاركنان «كانون مدافعان حقوق بشر» توسط افراد ناشناس
۱۳۸۳ بهمن ۲۱, چهارشنبه
گويا اين افراد ناشناس كه حاضر به نشان دادن كارت شناسايى خود نشده و دو بار به دفتر «كانون مدافعان حقوق بشر» مراجعه كرده‌اند، بار اول ادعا كرده‌اند كه متعلق به اداره اماكن هستند و بار دوم گفته‌اند كه به نيروهاى انتظامى متعلق‌اند. آنها حتا منشى اين نهاد حقوق بشرى را تهديد به دستگيرى كرده‌اند. اين افراد چه كسانى هستند و در اينگونه اقدامات خود چه اهدافى را دنبال مى‌كنند؟ پاسخ را از زبان محمدعلى دادخواه سخنگوى «كانون مدافعان حقوق بشر» مى‌شنويم: ”به نظر ما كسانى كه دقيقا ضد بشريت، ضد فرهنگ و ضد مساوات و عدالت هستند اين موارد را بوجود مى‌آورند. دقيقا هنگامى كه ما به دفاع از آزادى، دفاع از اصول، دفاع از حاكميت مردم و دفاع از ارزشهاى غيرقابل انكارى كه اعلاميه جهانى حقوق بشر از يكسو و ساير موازين انسانى از سوى ديگر عنوان كرده‌اند اقدام مى‌كنيم، اين تهديدات بوجود آمده است. نمونه بارز آن اين است كه وقتى دانشجويان با خيزش عمومى از اقدامات فرهنگى «كانون مدافعان حقوق بشر» به دفاع برمى‌خيزند، تهديدهاى شخصى نسبت به جان افراد و يا تهديد نسبت به موجوديت «كانون مدافعان حقوق بشر» شكل مى‌گيرد. اين موارد نشان مى‌دهند كه ما با چالشهاى عظيمى مواجه هستيم كه بيشتر اين موارد در خصوص كسانى‌ست كه قدرت را نه در جهت منافع مردم، بلكه در جهت منافع شخصى خود مى‌خواهند“.
اما اين نخستين بار نيست كه «كانون مدافعان حقوق بشر» و كاركنان و اعضاى آن تحت فشار قرار مى‌گيرند. افراد ناشناس و نيروهاى فشار تاكنون به شكلهاى گوناگون، از تماسهاى مشكوك تلفنى گرفته تا نامه‌هاى تهديدآميز، اعضاى اين نهاد غيردولتى و حتا بنيانگذار آن خانم شيرين عبادى را مورد تهديد قرار داده‌اند. محمدعلى دادخواه كه خود از بنيانگذاران «كانون مدافعان حقوق بشر» است، از تجربه‌هاى شخصى خود سخن مى‌گويد: ”من خودم سه بار در خيابان مورد حمله قرار گرفتم. دو بار از سوى كسانى كه از اتوموبيل پياده مى‌شدند و يك بار هم از طريق كسانى كه موتورسوار بودند. يك بار كه كيف مرا ربودند و مرا مورد ضرب و شتم قرار دادند، يكبار ديگر هم تهديدهايى كردند كه مشخص بود علت شخصى نداشته، بلكه از سوى گروههاى خاصى بودند كه منافع آنها با دفاعيات قانونگرايانه ما مورد تهديد واقع شده بود“.
حال پرسش اين است كه آيا ميان، افراد ناشناسى كه اخيرا به دفتر «كانون مدافعان حقوق بشر» مراجعه كرده‌اند، با اشخاصى كه اعضاى اين نهاد حقوق بشرى را به شكلهاى گوناگون تهديد كرده و حتا سخنگوى آن را مورد ضرب و شتم قرار داده‌اند، ارتباطى وجود دارد؟ آيا اين دو گروه از يك سرچشمه تغذيه مى‌شوند؟ سخنگوى «كانون مدافعان حقوق بشر» نظر خود را در اين خصوص بيان مى‌كند: ”بى‌گمان همه‌‌ى اينها كسانى هستند كه از اجرا و عملى شدن حقوق بشر گريزانند، كسانى كه منافع اختصاصى‌شان ايجاب مى‌كند كه در اين كشور، در اين جامعه قانون حكومت نكند. اينها اصولا با قانون مخالفند. بر اين مبادى تمام اين تهديدات از ناحيه كسانى‌ست كه منافع شخصى‌شان بر منافع اجتماع، بر منافع ملت و بر منافع ايران عزيز مرجح است“.
آيا اين نوع اقدامات را بايد همچون زنگ خطرى براى تمام نهادهاى دمكراتيك و مدنى محسوب كرد؟ آيا چنين اعمالى، از سوى كسانى كه «كانون مدافعان حقوق بشر» آنها را افراد خودسر مى‌نامد، توسط مقامات قضايى جمهورى اسلامى ايران مورد پيگيرى قرار خواهد گرفت؟ پاسخ به اين پرسش دشوار است. اما «كانون مدافعان حقوق بشر» و اعضاى آن همواره اعلام كرده‌اند و مى‌كنند كه اميد خود را از دست نخواهند داد.
بهنام باوندپور