تفاهم، عنصرى ناياب در رابطه ايران و غرب

تفسيرى از «اولريش پيك»

در رابطه بين ايران و غرب، تفاهم عنصرى ناياب است. اگر بشود نظر آگاهان در تهران را باور كرد، اسارت پانزده ملوان بريتانيائى بر اثر تله اى است كه بر سر راه بريتانيا و متحدينش كار گذاشته شده بود. هدف آن نيز، بخاطر هم زمانى موضوع، تحت الشعاع قرار دادن قطعنامه شوراى امنيت بوده است. اين اقدام ناشى از عدم تفاهم نشان دادن دولت تهران است كه خود را در مقابل قطعنامه ۱۷۴۷ شوراى امنيت مى بيند.

حال نگاهى بياندازيم به عدم تفاهمى كه طرف ديگر از خود نشان مى دهد. قطعنامه اى كه با اكثريت آرا به تصويب رسيد كاملا شكننده است. چهار كشور خواستند كه قيد و شرط ها و اشكالاتشان در پروتكل شوراى امنيت وارد شود و علاوه بر اين به چند نظر تكميلى نيز هيچ توجهى نشد. در عين حال اين پروسه با سرعتى به انجام رسيد كه گويا موضوع بر سر ركورد گيرى ورزشى است. در حالى كه اين قطعنامه، اگر بخواهيم از «توماس ماتوسك» سفير آلمان در سازمان ملل نقل قول بياوريم، قرار بوده است كه ايران را بر سر ميز مذاكره بازگرداند. اما دست يابى به اين هدف بخاطر عدم تفاهم، حتى قبل از آغاز راى گيرى با شكست مواجه شده بود. زيرا، چطور ميتوان بطور جدى باور داشت كه ايران كه خود امضا كننده قرارداد منع گسترش سلاح هاى هسته اى است و طبق آن هم اجازه استفاده صلح آميز از تكنولوژى هسته اى را دارد و هم بايد از كمكهاى تكنيكى آژانس بهره مند شود، اجازه خواهد داد، منافع اش از دست برود.

اصلا نمى توان فهميد كه چرا هيچكس به يك راه حل واقعى و عقلانى به نوعى كه هر دو طرف حيثيت خود را حفظ كنند، علاقه اى ندارد. اين در حالى است كه راه حل منتسب به سوئيس كه در واقع در دانشگاه هاروارد طرح ريزى شده، وجود دارد. طبق اين طرح بجاى گاز «هگزو فلورايد»، از گاز ديگرى در سانتريفوژهاى ايرانى استفاده ميشود تا بدين وسيله، توقف غنى سازى اورانيوم كه توسط غرب خواسته شده، به انجام برسد و از سوى ديگر ايران ضررى در اين زمينه متحمل نشود. اما بجاى آن، دو طرف ذره اى حاضر به عقب نشينى از مواضع خود نيستند و در راه مقابله نظامى كه از سوى آمريكا طرح آن ريخته شده است، گام برميدارند.

و از سوى ديگر اگر آنطور كه افراطيون تهديد كرده اند، ملوانان بريتانيائى را بجرم جاسوسى محاكمه كنند، كه در جمهورى اسلامى حكم اعدام براى آن در نظر گرفته شده است، آنگاه اين ميتواند جرقه اى بر بشكه باروتى بنام ايران باشد، كه شعله هاى آن نه تنها ايران، خاورميانه و بلكه خيلى بيشتر از اينها را فرا خواهد گرفت.

برگردان: محمود صالحى