تظاهرات وسيع در لبنان و موضع چين در قبال تايوان

روزنامه فرانسوى ليبراسيون چاپ پاريس در شماره امروز خود درباره تطاهرات ميليونى مردم در بيروت مى نويسد:

تقريبا از هر چهار لبنانى يكنفر در تظاهرات وسيع مردم در بيروت شركت كرده است. لبنانىها دلايل ساده ولى موثرى را براى شركت وسيعشان در تظاهرات بيسابقه ديروز در اين كشور داشتند. از زمان كشته شدن رفيق حريرى نخست وزير سابق اين كشور دائما بر تعداد شركت كنندگان در تظاهرات افزوده شده است. حتى جنبش طرفدار سوريه در لبنان نيز نتوانست از دامنه وسعت اين تظاهرات بكاهد. رد كردن جنبش حزب الله از طرف آمريكا و تروريست خواندن اين جنبش امكان فعاليت وسبعتر اين جنبش را محدود و سخت كرده است. اين امكان پذير نيست كه سرزمينى را بدون توجه به آراء يك چهارم و يا حتى يك سوم ساكنان آن، اداره كرد. تظاهرات ميليونى و صلح آميز در لبنان اين اميد را مى دهد كه اين كشور راه بدون جنگ و خونريزى را براى آينده برگزيند.

روزنامه اسپانيايى ال پياس چاپ مادريد نيز در ارتباط با موضوع لبنان و انجام تظاهرات وسيع اين كشور مى نويسد:

تظاهرات بسيار بزرگ در لبنان تا بحال بدون خونريزى و خشونت انجام گرفته است. اما اين پديده در كشورى با وجود جريانات سياسى مختلف، گروه هاى قومى گوناگون و دسته هاى مذهبى متفاوت بسيار خطرناك است. با خروج نيروهاى سوريه از لبنان، سازمان شيعه حزب الله در لبنان اهميت ويژه اى را مى يابد. آمريكا و فرانسه تلاش دارند قطعنامه اى را در سازمان ملل به تصويب رسانند كه بر طبق آن گروه هاى شبه نظامى منحل اعلام شوند. اما اين اشتباه بزرگى است. مى بايد با توجه به انتخابات آتى در لبنان، توانايى سياسى جنبش حزب الله مورد حمايت قرار گيرد. يك حركت شتابزده در اين كشور مى تواند جريان صلح را در لبنان به خطر اندازد. بايد در نظر داشت كه جنبش حزب الله داراى بيست هزارنيروى شبه نظامى است.

مسئله ديگر مورد توجه روزنامه هاى امروز موضع گيرى چين در قبال تايوان است. روزنامه آلمانى برلينر تسايتونگ در اين باره مى نويسد:

ما با ناخرسندى بر تصويب يك جانبه درخواستنامه چين را در كنگره خلق اين كشور در پكن نظر افكنده ايم. مى بايد در اينجا نه فقط به رژيم اين كشور و نگرانى هايش درباره تحريم فروش اسلحه به آن نظر داشت، بلكه به يك ميليارد و سيصد ميليون چينى فكر كرد كه آرزومندند از حكومت ديكتاتورى و جنگ داخلى در اين ديكتاتورى، در آينده مصون بمانند و اين مسئله براى آنان بيش از رشد اقتصادى ارزشمند است. شرايط دشوارى خواهد بود اگر پر تحرك ترين اقتصاد مردمى جهان كه داراى سلاح هسته اى نيز مى باشد، در آينده هم به شكل استبدادى هدايت شود. اين موضوع براى يك ميليارد و سيصد ميليون چينى به معنى آن است كه در كشورى با اين جمعيت فوق العاده زياد، بسيار مشكل است كه تصميم هر يك از افراد مورد توجه قرار گيرد و جدى تلقى شود، به حقوق فردى وى توجه گردد و فقط به وى حق تصميم گيرى در زندگى فردى اش واگذار گردد. اما هر تلاشى در اين جهت ارزشمند است و ما بايد حتى به دليل منفعت خودمان از آن حمايت كنيم.

روزنامه روسى نزاويسيمايا گازيتا با عنوان حركت چين سرمشقى براى ماست، در باره موضع گيرى چين نسبت به تايوان مى نويسد:

چين مى تواند براى خود اين حق را قائل باشد كه حق حاكميتش را گام به گام افزايش دهد در حالى كه روسيه هنوز هم با پيامدهاى تلاشى نظام سوسياليستى سابق درگير است. در سال ۱۹۹۷ يعنى هشت سال پيش چين، هنگ كنك را بازپس گرفت و در كنترل خود در آورد. در سال گذشته اين كشور خطوط مرزى و مشكلات خود را در اين باره با همسايه شمالى اش روسيه و قزاقستان حل كرد. حال نوبت تايوان است كه مى بايد ارتباط با آن روشن گردد.