تخليه غزه و اميد به شكوفا شدن بذر صلح و رفاه در منطقه

روزنامه اقتصادى فرانسوى Les Echos چاپ پاريس در تفسير امروز خود دراينباره از جمله مينويسد: «عقب‌نشينى تاريخى اسراييل از منطقه اى تحت اشغال، اين اميد را زنده ميكند كه ديوار بى اعتمادى و تنفرى كه بين اسراييليان و فلسطينيان جدايى افكنده، متزلزل شود، اگر چه اين گام توان آن را ندارد كه اين ديوار را از جا بركند. دقيقا اين چالشى است كه در آزمون مشترك آريل شارون با توجه به پشتيبانى دمكراتيك پارلمان اسراييل از اين طرح و همچنين محمود عباس رييس تشكيلات خودگردان فلسطين نهفته است. هر دوى آنان بر اين امر واقفند كه وضعيت آتى بين المقدس، مرزهاى نهايى بين اسراييل و فلسطين و همچنين بنيانگذارى كشور مستقل فلسطين در اين نوار باريك و كوچك رقم نخواهد خورد، اما در امكان شكوفا شدن بذر صلح و رفاه در اين منطقه شكى نيست.»

روزنامه آلمانى Berliner Zeitung نيز يكى از تفاسير امروز خود را به اين موضوع اختصاص داده و از جمله متذكر ميشود: «اگر بر اين باور باشيم كه آريل شارون با واگذار كردن نوار غزه، از عقاب به كبوتر صلح بدل شده است، مرتكب اشتباه شده ايم. بايد اذعان داشت كه عقب نشينى اسراييل از نوار غزه موفقيت تبليغاتى بزرگى است كه بر بسيارى از واقعيتها سرپوش مينهد. اسراييل به نوار غزه نيازى ندارد، اما به كرانه باخترى رود اردن كه در حال حاضر ۲۵۰ هزار شهركنشين يهودى در آن سكونت دارند. شارون معتقد است كه با پس دادن نوار غزه، ميتواند بخش اعظم كرانه باخترى رود اردن را همچنان حفظ كند. وى در اين راستا تاييد جرج دبليو بوش رييس جمهور آمريكا را دريافت كرده و دولت اسراييل نيز در تلاش حفظ اراضى بيشترى در كرانه باخترى است. در آنجاست كه شهركهاى جديدى ساخته ميشوند و اين ديوار امنيتى است كه با گشاده دستى اراضى فلسطينيان را قطعه ميكند و به اسراييل ميبخشد.»

روزنامه ايتاليايى Il Messaggero كه در رم انتشار ميابد، در يكى از تفاسير امروز خود به اين موضوع پرداخته و از جمله مينويسد: «۳۸ سال و سه ماه اسراييل نوار غزه را تحت اشغال خود داشت. آريل شارون كه به خاطر تلاشهاى گذشته اش در راه ساختن شهركهاى يهودى نشين در غزه و كرانه باخترى به «آريل بولدوزر» شهرت يافته، دوستان سابقش را شوكه كرده، نه تنها به اين خاطر كه سياستى كاملا معكوس در پيش گرفته بلكه به اين خاطر كه خود كاملا به تنهايى تصميمگيرى كرده است. شارون در اين راستا با هيچكس به مذاكره ننشست، نه با فلسطينيان كه در مقابل آنان به دفاع از احداث ديوارى امنيتى ميپردازد و نه با آمريكاييان كه هميشه ميتوانند براى زير فشار گذاردن اسراييل و واداشتنش به سازش، از كمكهاى مالى خود به اسراييل دست بكشند.»

و در پايان نگاهى مياندازيم به تفسير روزنامه اتريشى Die Presse منتشره در وين كه در آن از جمله آمده است: «آريل شارون نخست وزير اسراييل از مجموعه توافقات سخن ميگويد. حال دور نوار غزه مرزگذارى ميشود و با تخليه غزه، مسئوليت ميان اين منطقه و شبه جزيره سيناى مصر، به قاهره محول ميگردد. اين مصر است كه اكنون بايد از پديد آمدن منطقه ى به اصطلاح «حماس‌ستان» در نوار غزه جلوگيرى كند. مصر از كمكهاى مالى آمريكا زندگى ميكند و از اين رو حاضر نيست كه برادران فلسطينيش، پاى مصر را به درگيرى با اسراييل بكشانند. از اين رو برنامه هاى شارون با مخالفت و ايستادگى مصر روبرو شده بود. شارون حال تصوراتش از كشورى بنام فلسطين را تحقق ميبخشد، البته نه در چارچوب مرزهايى كه فلسطينيان آرزوى آن را دارند، بلكه در ابعاد ارضى اى كه وى خود آن را ديكته ميكند.»