«تحقير شدن فلسطينيان و سياست يك بام و دو هواى غرب دربرابر اعراب»
۱۳۸۴ اسفند ۲۵, پنجشنبه
روزنامه فرانسوى Le Monde كه در پاريس انتشار می‌‌‌‌‌يابد، يكى از تفاسير امروز خود را به موج تازه قهر و خشونت اختصاص داده و از جمله می‌نويسد: «در جريان عمليات خشونت‌آميز در اريحا فلسطينيان تحقير شده‌اند، به ويژه محمود عباس رييس تشكيلات خودگردان فلسطين. اين اقدامات مرحله‌اى جديد است در راه نابودى بى‌قيد و شرط تشكيلات خودگردان فلسطين، تشكيلاتى كه خود در آستانه ورشكستگى قرار دارد و اسراييل آن را از دريافت پول‌هايى محرم ساخته كه حق مسلم فلسطينيان است و در وهله نخست در راه گردانندن مدارس و بيمارستانها استفاده می‌شود. در اين ميان آمريكا و اروپا نيز فلسطين را تهديد كرده‌اند كه كمكهاى مالى خود را قطع خواهند كرد، چرا كه قصد دارند از اين طريق جنبش حماس را مهار كنند، جنبشى كه در حال حاضر تنها قدرت ثبات بخش در مناطق فلسطينى نشين است. اما آمريكا و اروپا با اين كار آن چيزى را به خطر می‌اندازند كه خود در عرض ده سال گذشته با زحمت بسيار بنا كرده‌اند. آنان با اين اقدام بحرانى بر بحران موجود خواهند افزود و به نفرت از غرب دامن خواهند زد، غربى كه خود نمی‌خواهد مورد تنفر فلسطينيان باشد.»
در تفسير روزنامه محلى آلمانى Westfälischer Anzeiger دراينباره از جمله آمده است: «شورش‌هاى ناگهانى در نوار غزه و كرانه باخترى رود اردن به روشنى كامل نشان می‌دهد كه جو حاكم در خاورميانه تا چه اندازه پرتنش است. تنها جرقه‌اى كوچك كافى است تا آتش خشونت برافروخته شود. با توجه به عملكرد هدفمند اسراييل، اعتراضات و شورش‌هاى مهارناشدنى فلسطينيان نيز تقريبا اجتناب ناپذير بوده است. همانگونه كه اسراييل در فرايند صلح خاورميانه از خود خونسردى و آرامش نشان نمی‌دهد، در بين فلسطينيان نيز پس از پيروزى حماس چهره‌اى راهبر به چشم نمی‌خورد كه بتواند آنان را به چشم‌پوشى از خشونت وا دارد.»
مفسر روزنامه انگليسى Financial Times در تفسير خود درباره اوضاع خاورميانه به پيامدهاى عمليات اخير اسراييل و همچنين نقش آمريكا و اروپا در منطقه اشاره می‌كند و خاطرنشان می‌سازد: «حمله به زندانى در شهر اريحا سبب خواهد شد كه دو هفته پيش از برگزارى انتخابات سراسرى اسراييل، شانس اهود اولمرت براى كسب آراى بيشتر افزايش يابد. اين واقعه همچنين باعث خواهد شد كه جنبش حماس به راحتى نتواند پس از پيروزيش در انتخابات گروه هايى ديگرى را در تشكيل دولت سهيم سازد. از سوى ديگر، آمريكا، بريتانيا و ديگر كشورهاى غربى كه خواهان برقرارى صلح در خاورميانه هستند، نبايد اين نكته را دست‌كم گيرند كه تا چه اندازه می‌توانند با رفتار و عملكرد خود، خشم اعراب و مسلمانان را عليه خود برانگيزند. به ويژه واكنش آنان در برابر پيروزى نگران كننده، اما كاملا منصفانه حماس در انتخابات و همچنين خريد قانونى بنادر از سوى دبى، در دل خود پيامى شوم دارد و آن اينكه: غرب عيلرغم تمامى تاكيدش بر دمكراسى و تجارت آزاد، در برابر اعراب، در عمل استثنا قائل می‌شود و سياستى اتخاذ می‌كند كه پس‌زمينه هاى نژادپرستانه در آن به‌روشنى مشهود است.»