بيمارى قند، يكى از بيماريهاى جوامع مرفه جهان؟

�، با ما نگاهى داشته باشيد بر تلاشهاى در دست انجام براى مقابله با بيمارى قند.

طبق آخرين برآوردهاى سازمان بهداشت جهانى، شمار بيماران مبتلا به بيمارى قند، تا سال ۲۰۳۰ ميلادى، از ۱۷۱ ميليون نفر در حال حاضر، به ۳۷۶ ميليون نفر افزايش خواهد يافت. پرفسور ابرهارد اشتندل رئيس اتحاديه بيماران مبتلا به ديابت در آلمان، ميزان افزايش اين بيمارى را تا ۲۶ درصد پيشبينى ميكند. او در اين زمينه ميگويد:" كشورهاى جنوب شرقى آسيا روند افزايش قابل توجهى را نشان ميدهند و براى اين كشورها بيمارى قند، واقعآ يك خطر اقتصاديست. " طبق محاسبات انجام گرفته، در كشورهاى جنوب آسيا هر ساله، ميزان مرگ و مير بر اثر بيمارى قند به ۳ و نيم ميليون نفر ميرسد و علاوه بر اين پزشكان هر سال در مورد يك ميليون نفر مبتلايان به اين بيمارى، چاره اى جز قطع اعضا نميبينند.

به دليل همين ارقام وحشت آور است كه، فدراسيون بين المللى مبارزه با بيمارى قند، سازمانهاى تحت پوشش خود در سراسر جهان را به تشديد تحقيقات علمى خويش در اين زمينه ترغيب ميكند. يكى از اين سازمانها، "سازمان همايش فعاليتها بر ضد بيمارى قند" در آلمان ميباشد، كه از مدتى پيش از طريق پژوهشهاى پزشكى تلاش ميكند. اين همايش پيش از همه در زمينه تدوين فهرستى از راههاى پيشگيرى از بيمارى قند كار ميكند، كه قرار است بصورت استاندارد در اقدامات بين المللى سازمان بهداشت جهانى مورد استفاده قرار گيرد. اتحاديه اروپا در اين راستا، كمك هزينه هاى پژوهشى خود را ۲ برابر خواهد كرد.

پرفسور آندره آس پفايفر در توضيح اين طرح ميگويد:" ما از يكسو به يك برنامه تحقيقى نياز داريم كه، ابعاد بسيار وسيعى نداشته باشد. به موازات آن، قصد داريم از امكانى استفاده كنيم، كه واقعآ در دسترس افرادى كه خطر ابتلاى به اين بيمارى براى آنها وجود دارد، قرار داشته باشد. امكانى كه آنها را قادر ميكند، ميزان خطر مزبور را براى خود مشخص سازند. احتمالآ اينكار از طريق ليستى با ۸ پرسش ساده انجام ميگيرد، براى مثال ابعاد بدن افراد، فشار خون، اينكه والدين آنها به بيمارى قند مبتلا هستند و غيره." ما ميدانيم كه براى پيشگيرى از بيمارى ديابت، تحرك، ورزش، تغذيه صحيح و كاهش وزن افراد ضروريترين عواملند اما، چگونه ميتوان انسانها را در اين جهت تشويق كرد.

خوشبختانه تنها در پيشگيرى از بيمارى قند نيست كه، پيشرفتهائى بدست آمده اند. طى سالهاى اخير همچنين داروهاى موثرترى در مقابله با اين بيمارى تهيه شده اند. به اين ترتيب استعمال انسولين، ديگر تنها از طريق تزريق انجام نميگيرد. پرفسور ميشائيل ناوك در توصيف ۲ روش جديد در اين زمينه ميگويد:" ما امروزه ميدانيم كه، ششها، ارگانهاى مناسبى هستند، براى اينكه انسولين تنفس شده را وارد جريان خون سازند. روش دوم داروهائى ميباشند كه، از يكى از هرمونهاى روده گرفته ميشوند. اين هرمون، در بدن افراد سالم باعث ميگردد كه، انسولين كافى پس از خوردن هر وعده غذا، به درون روده ترشح گردد. داروى مزبور در درجه اول موجب ترشح انسولين ميگردد اما، ويژگيهاى ديگرى نيز دارد. اول اينكه براى همه بيماران ميتوان يك ميزان مشخص از اين دارو را بكار برد. دوم اينكه ترشح انسولين به گونه اى تنظيم ميگردد كه، تنها ميزان بالاى قند خون باعش ميشود، تا اين دارو بصورت كامل اثر كند. اگر ميزان قند خون پائين باشد، داروى مزبور، باعث ترشح انسولين نشده، يعنى برخلاف استفاده از انسولين تزريقى، در صورت استعمال غلط، فرد بيمار با مشكل سقوط ناگهانى قند خون روبرو نميشود."

آنچه مسلم است ميزان تلاشها در جهت پيشگيرى، مقابله و درمان بيمارى قند رو به افزايش است.