بى عملى در مبارزه عليه ايدز، يك خطر جهانى

چنين شيوه هاى عملى، پيروزيهاى مقطعى در مبارزه عليه بيمارى ايدز را نشان ميدهند.
براى اينكه اين شيوه هاى عمل را بتوان در سراسر جهان بكار گرفت، نياز به پول و برنامه هاى مشخص، روز بروز بيشتر ميشود. اين، ضرورت وجود مناسبات دموكراتيك است كه، وجود يك جامعه مدنى را براى شركت در اين امور ممكن ميسازد.

در مورد رئيس جمهور روسيه ولاديمير پوتين گفته ميشود كه او تا كنون حتى كلمه ايدز را نيز بر زبان نياورده است. و اين درحاليست كه در حال حاضر در روسيه، شمار افراد آلوده به ويروس اين بيمارى، با سرعتى چشمگير رو به افزايش ميباشد. گسترش فزاينده ابتلا به بيمارى ايدز در روسيه و آسيا، همين چند روز پيش بهانه اى بود براى اعلام اين خواست از سوى بانك جهانى، كه اين مسئله، ديگر با توسل به دروغ كتمان نشود.

نه در افغانستان و نه در سريلانكا، نه در كشور هند و نه در نپال، دولتهاى مربوطه تا كنون هيچگونه استراتژى جدى اى را، در مبارزه عليه گسترش بيمارى ضعف قواى دفاعى بدن در نظر نگرفته اند. اين در حاليست كه شيوع بيمارى ايدز در اين مناطق، در مراحل آغازين خود ميباشد.

اما همچنين دول غربى نيز در اين زمينه خود را عقب ميكشند. پرداخت مبالغى كه با تلاش سازمان ملل متحد، قرار شده بودند از سوى اين كشورها به “صندوق جهانى” واريز گردند، انجام نميگيرد. بجاى سالانه مبلغ ۱۰ ميليارد دلار، طى مدت ۳ سال، تنها يك چهارم اين مبلغ جمع آورى شده است.

كشورهاى جنوبى آفريقا بهاى اين بى توجهى را تا حد زيادى پرداخته اند. تمامى مناطق روستائى در جنوب آفريقا، جمعيت خود را از دست داده اند زيرا، ساكنان آنها قربانى ويروس مزبور شده اند. جوانان، بزحمت پيش از اينكه تحصيل خود را خاتمه داده باشند، بيمار و محتاج مراقبت و درمان ميگردند. كودكان، توسط پدر بزرگ و مادر بزرگهاى سالخورده بزرگ ميشوند، زيرا والدين آنها بر اثر بيمارى ايدز جان سپرده اند. ويروس ايدز، شكل كلى اجتماع را تغيير داده، اقتصاد را تضعيف كرده و گسترش فقر را شتاب ميبخشد.

حتى اگر آفريقا همچون گذشته، در صدر آمار و ارقام اندوه آور مبتلايان به بيمارى ايدز قرار دارد، بيمارى ضعف قواى دفاعى بدن، ايدز، اكنون مدتهاست كه به يك بحران جهانى تبديل شده است. با برنامه ها و طرح هاى سازمان بهداشت جهانى و سازمان ملل متحد، دول كشورهاى سراسر جهان ميتوانند و بايد در اين جهت دست بكار شوند.

اگر آنها همچنان به بهانه هاى مختلف، به سرپوش گذاشتن خود بر مسائل مربوط به ايدز ادامه دهند، با خطر بزرگى روبرو هستند. دقيقتر بگوئيم، هر ۶ ثانيه يكبار. بهاى اين استراتژى خطرناك را سرانجام، همه ميپردازند. عواقب وحشتناك آن، تنها افراد مبتلا به ايدز را عذاب نخواهد داد. اين بيمارى، حتى در چارچوب كشورها و اجتماعها باقى نخواهد ماند. بالا گرفتن شيوع بيمارى ايدز، همزيستى بر روى كره زمين را بصورتى پايدار تغيير خواهد داد.