بزرگداشت خانم مهرانگيز كار به مناسبت روز زن در آتلانتا توسط بنياد اسماعيل خويى
۱۳۸۳ اسفند ۱۷, دوشنبه
سخنرانان اين مراسم خانم الهه هيكس كارشناس امور حقوق بشر در خاورميانه و ايران، خانم دكتر شهلا عبقرى فعال حقوق زن، دكتر رضا افشارى نويسنده و محقق در مسايل حقوق بشر بودند. خود خانم كار نيز در اين مراسم، سخنرانى با موضوع مرور بر شيوه هاى حق طلبى زنان در جمهورى اسلامى ايران داشت.
بايد گفت بنياد دكتر خويى كه در سال ۲۰۰۱ در آتلانتا تشكيل شده، همه ساله روز جهانى زن را جشن ميگيرد. اين نهادى است فرهنگى كه در درجه نخست از شاعران و نويسندگان و فعالان حوزه هاى فرهنگ و ادب تجليل و حمايت ميكند. دو سال پيش همين بنياد درمراسم بزرگداشت روز جهانى زن از خانم سيمين بهبهانى تجليل به عمل آورد.
مراسم روز ششم مارس در آتلانتا با حضور حدود ۱۷۰ نفر از ايرانيان شهر برگزار شد كه اكثرشان را خانمها تشكيل ميدادند. در شهر آتلانتا علاوه بر بنياد اسماعيل خويى، كانون ايرانيانى نيز هست كه در سطح محدود ترى به بزرگداشت روز جهانى زن مى پردازد. به گفته خانم دكتر شهلا عبقرى از فعالان بنياد دكتر خويى، آنها تا كنون تنها با ايرانيان مراسم روز زن را برگزار كرده اند تا بتوانند پس از ايجاد زمينه هاى لازم به تدريج كار مشترك با زنان آمريكايى يا كار مشترك با دانشگاههاى محل را آغاز كنند. قصد برگزاركنندگان اينست كه در درجه نخست اطلاعات زنان ايرانى ساكن شهر را در مورد روز جهانى زن ارتقاء دهند. از طرف ديگر چون برنامه ها به زبان فارسى انجام ميشود، عجالتا امكان حضور و استفاده خانم هاى آمريكايى از مراسمى اين چنين نيست.
دكتر شهلا عبقرى در آغاز گفتگو با ما خلاصه اى از سخنان خانم مهرانگيز كار در اين مراسم را برشمرد:
” صحبت هاى ايشان به طور كلى در مورد مبارزات زنان در ايران بود. اين كه چگونه زنان ايران توانسته اند با استفاده از قوانين اسلامى و گرفتن فتوا در مراحلى، بخش كوچكى از قوانين را تغيير دهند تا بتوانند كمى نفس بكشند. ايشان از سالهاى قبل از انقلاب شروع كردند و به تدريج به شرايط حاضر رسيدند كه چگونه زنان همان آزاديها و حقوقى را كه قبل از انقلاب داشتند و از دست دادند، توانستند دوباره بطور محدود پس بگيرند. خانم كار به اين اشاره كرد كه اكنون با مجلس هفتم همين آزاديهاى محدود دوباره دارد بوسيله زنان نماينده پس زده ميشود.”
موضوع سخنرانى خانم دكتر عبقرى در اين مراسم، زنان و سياست بود. خانم عبقرى توضيح ميدهد كه در سخنانش تلاش داشته تا علت عدم مشاركت يا عدم علاقمندى زنان را به عرصه فعاليت هاى سياسى روشن نمايد.
” من ميخواستم مطرح كنم كه تنها تجليل كردن از مبارزات زنان در هشتم مارس كافى نيست و آنها بايد در تمام فعاليت هاى اجتماعى سياسى فرهنكى شركت كنند. موضوع صحبت من طرح اين پرسش بود كه چرا زنان در زمينه هاى فرهنگى و اجتماعى فعال هستند و در مسائل سياسى نه تنها در ايران بلكه در سراسر جهان كمتر مداخله ميكنند. به عقيده من از زمان فئوداليته و ارباب رعيتى تا سرمايه داردى همواره جوامع به دو بخش خصوصى و عمومى تقسيم شده اند و زنان هميشه بخش خصوصى را بر عهده داشته اند. امروز هم ما همين ارثيه را با خود حمل ميكنيم و زنان با وجوديكه خارج از خانه كار ميكنند، با اين همه هنوز وظيفه اصلى در خانواده به دوش آنهاست ولـى از كوشش هايشان در اين عرصه خصوصى نه تجليل ميشود نه كسى با خبر. اما مردان مرتبا به دليل كار در عرصه هاى عمومى ثروت و قدرت مى اندوزند. صحبت من اين بود كه چگونه ميتوان با تكيه بر اين موارد اين تبعيض ها را از بين برد.”