بحث بر سر رفرم در شوراى امنيت

آلمان، ژاپن، هندوستان و برزيل كه موسوم به گروه چهار هستند پيشنهاد شش كرسى دائمى دارند كه چهار تاى آن را خود برعهده ميگيرند و دو كرسى باقى مانده متعلق به كشورهاى آفريقائى خواهد بود. اين كشورها در پانزده سال آينده داراى حق وتو نخواهند بود. علاوه بر اين در اين قطعنامه چهار عضو غير دائمى نيز در نظر گرفته است و بدين ترتيب اعضاى شوراى امنيت به بيست و پنج كشور افزايش خواهد يافت.

گونتر پلويگر سفير آلمان در سازمان ملل بر اين باور است كه اين پيشنهاد دوسوم آراى مورد نياز در نشست مجمع عمومى كسب خواهد كرد و ميگويد:«بيش از ۱۲۰ كشور از اين پيشنهاد پشتبيانى كرده اند و به همين خاطر هم من معتقدم كه از اكثريت آرا برخوردار خواهد شد. من در اين زمينه مطمئن و خوش بين هستم».

اكنون در بعضى از محافل حتى صحبت از پشتيبانى ۱۵۰ كشور از اين پيشنهاد ميرود، اما واقعيت اين است كه اين اكثريت هنوز يك اكثريت مطمئن نيست، زيرا اجلاس اتحاديه آفريقا موفق نشد تا دو كانديد خود را معرفى نمايد و بجاى آن اكنون اتحاديه آفريقا تصميم گرفته تا خواست سه كرسى براى كشورهاى مصر، نيجريه و آفريقاى جنوبى را مطرح سازد. با توجه به اينكه تعداد كشورهاى آفريقائى در مجمع عمومى به ۵۳ ميرسد ، اگر آنها بر خواست سه كرسى پافشارى نمايند، آنگاه به تصويب رساندن پيشنهاد گروه چهار با مشكل روبرو خواهد شد. اين امر ميتواند بر شانس گروه مخالف كه شامل ايتاليا، پاكستان و مكزيك است بيافزايد. اين گروه مخالف افزايش كرسى هاى دائمى در شوراى امنيت است. سفير پاكستان در سازمان ملل در اين باره ميگويد:«ما مخالف اين هستيم كه شوراى امنيت پنج عضو دائمى داشته باشد و بهمين خاطر هم ما مخالف امتداد اين خطا هستيم كه چند عضو دائمى ديگر هم به آن افزوده شود».

اما تصميم نهائى در اين بحث ها بر عهده پنج عضو دائمى شوارى امنيت است. فرانسه و انگليس با عضويت گروه چهار موافق اند، چين مخالفت خود را از هم اكنون اعلام كرده، اما موضع روسيه و آمريكا هنوز مشخص نيست. هرچند اين كشورها در نشست مجمع عمومى داراى حق وتو نيستند، اما عدم امضاى يك از اين كشورها در پاى قطعنامه رفرم در شوراى امنيت به معناى مرگ اين رفرم است.