بايد از حيثيت فوتبال ايران دفاع كنيم / گپى با مهدى مهدوى‌كيا
۱۳۸۴ بهمن ۲۸, جمعه
(براى شنيدن گفتگو، فايل صوتى پايان صفحه را كليك كنيد!)
************
مصاحبه گر: شهرام احدى
دویچه‌وله: شما خیلی وقت است که فوتبالیست حرفه‌ای هستید. یادتان هست كه چه زمانى واقعا تصمیم گرفتید فوتبالیست حرفه‌ای بشوید؟
مهدی مهدوی کیا: من از بچگی علاقه‌ی خاصی به فوتبال داشتم. یادم نیست کی این تصمیم را گرفتم، ولی از ۱۴سالگی رسما فوتبال را از باشگاه بانک ملی شروع کردم.
دویچه وله: و همان موقع هم گفتید که می‌خواهم همین راه را ادامه بدهم؟
مهدی مهدوی کیا: خوب، پیش‌بینی‌اش که خیلی سخت بود، اینکه بتوانم اینطوری که الان هست ادامه بدهم. ولی خیلی به کارم خیلی علاقمند بودم و خیلی هم آن را جدی گرفتم و زحمات مربیانم واقعا کمکم کرد و توانستم بعد از چند سال به تیم ملی ایران هم راه پیدا کنم.
دویچه وله: آمدن شما به آلمان بعد از درخشش شما در جام جهانی فرانسه بود. چطور شد که به آلمان آمدید، چرا نرفتید انگلیس، ایتالیا یا اسپانیا؟
مهدی مهدوی کیا: با توجه به اینکه چندتا از بازیکنان‌های ما قبل از جام جهانی به آلمان آمده بودند و فوتبال آلمان یک شناختی نسبت به فوتبال ایران و بازیکنان ایرانی پیدا کرد، خوب من هم پیشنهادهايی از آلمان داشتم. البته اول قرار بود به انگلیس بروم، و به تيم تاتنهام ملحق بشوم، ولی با توجه به مشکلاتی که داشتم، اینکه خدمت سربازی نرفته بودم، یک مدت طول کشید و بعد از آن تصمیم گرفتم بیایم آلمان که به بوخوم آمدم.
دویچه‌وله: از باشگاههای دیگر آلمان هم به شما پیشنهادی شده بود؟
مهدی مهدوی کیا: بعد از جام جهانی، پیشنهاد زیاد بود، ولی جدی‌ترین پیشنهادها از طرف همین باشگاه هامبورگ بود و بوخوم. البته باشگاه هامبورگ کمی مشکل مالى داشت و منهم در ابتدای کار می‌خواستم یک باشگاهی را انتخاب کنم که بتوانم تجربه‌ی بیشتری کسب کنم و بتوانم بازی کنم. فکر می‌کنم بوخوم برایم انتخاب خوبی بود.
دویچه‌وله: اگر اشتباه نکنم، آنموقع که شما به بوخوم آمدید كلاوس تاپمولر مربی بوخوم بود، شما فقط یک نیم‌فصل در بوخوم بازی کردید. اما یادم هست توی یکی از بازیها، شما در لحظات پایانی گل زدید و از دم دروازه دویدید تا وسط زمین و پریدید بغل تاپمولر. البته صحبت خیلی وقت پیش است، تقریبا ۷ سال پیش، اما این تصویر از این لحاظ برای من جالب بود و هنوز هم جلوی چشمم هست، که کمتر پیش آمده بازیکنی بعد از گل زدن این خوشحالی را با مربی قسمت کند. اصلا این صحنه یادتان هست؟
مهدی مهدوی کیا: آن صحنه بازی با گلادباخ بود. البته من اولین گلم را به تیم هامبورگ زدم. اما آن صحنه که شما گفتید مربوط به بازی با گلادباخ بود که ما در گلادباخ دقیقه‌ی ۹۱ گل دوـ یک را خوردیم و همه چیز تمام شده بود که ۱۰ ثانیه بعد من گل مساوی را زدم و واقعا یک شادی خیلی مضاعفی بود و خیلی هم جالب. چون همه فکر می‌کردند بازی تمام شده و دقیقه‌ی ۹۱ ما گل را خوردیم و بلافاصله ۱۰ ثانیه بعد، آن گل را جبران کردیم. فکر می‌کنم آن لحظه خیلی خوشحال بودم و خیلی دوست داشتم بطرف مربی تیم بروم، چون واقعا هفته ی قبل‌اش خیلی زحمت کشیده بود.
دویچه‌وله: شما در هامبورگ هم با مربی‌های مختلف کار کردید، ولی یکی از مربی‌ها شما دوباره تاپمولر بود. کلا تاپمولر عنوانی کسب نکرده، با وجود اینکه مربی خیلی موفقی بوده و خیلی‌ها او را مربی خلاق و نوآوری می‌دانند و کسی‌ست که به بازیکنان‌های جوان خیلی توجه داشته. خودتان چه چیزی از او گرفته‌اید که هنوز در درونتان مانده و تاثیر خیلی تعیین کننده‌ای گذاشته؟
مهدی مهدوی کیا: خوب، پاپ مولر اولین مربی من بود در خارج از کشور و در لیگ آلمان. البته در آن شش‌ماهی که در بوخوم بودم تجربیات خیلی خوبی از مربی کسب کردم. مهمترین چیزی که برای بازیکن در آلمان مهم است و باید بتواند از آن استفاده کند این است که شما خیلی خوب بتوانید از بدنتان استفاده کنید و این چیزی بود که آقای تاپ مولر، آن اوایل که آمده بودم، همیشه به من تاکید می‌کرد. چون در ایران فوتبال درگیرى و فیزیکی خیلی کم بود. البته الان خیلی بهتر شده، ولی وقتی من به لیگ آلمان آمدم این تجربه را اصلا نداشتم و این مسئله را مربی خیلی تاکید می‌کرد و هنوز هم این مسئله در یاد من هست که بتوانم از بدنم بهتر استفاده کنم و فکر می‌کنم در پیشرفت‌ام توی این چندساله خیلی تاثیر داشته.
دویچه‌وله: شما نسبتا جوان بودید که به آلمان آمدید. بهرحال، در این سن و سال آدم خیلی انعطاف‌پذیرتر است. آنموقع چقدر به یادگیری زبان آلمانی اهمیت دادید؟
مهدی مهدوی‌کیا: این یکی از بزرگترین مشکلاتی بود که وجود داشت، چون من وقتی به آلمان آمدم اصلا به زبان آلمانی آشنایی نداشتم. اما سعی کردم تا آنجایی که می‌توانم آن واژه‌هایی را که مربوط به کارم بود که من می‌باید در ارتباط با بازیکنان، با مربی تیم و در زمین فوتبال بدانم هرچه سریعتر یاد بگیرم که البته کار ساده‌ای نبود، چون مدام درگیر تمرین بودم و اصلا وقت کلاس رفتن و اینها را نداشتم و بیشتر چیزها را هم در تماس‌های روزانه‌ام با بازیکنان تیم و اطرافیانی که در تیم بودند یاد گرفتم. من فکر می‌کنم خیلی مهم است که یک بازیکن بتواند با کسانی که کنارش هستند ارتباط برقرار بکند.
دویچه‌وله: شما از سال ۱۹۹۹ در آلمان هستید و در بوندسلیگا فعالیت دارید. فکر می‌کنید در عرض این هفت‌سالی که شما شاهدش بودید بوندسلیگا چقدر عوض شده، از لحاظ تاکتیک، از لحاظ خشن‌ترشدن و حتا از لحاظ کیفیت؟
مهدی مهدوی‌کیا: به نظر من هرچه رو به جلو برویم سخت‌تر می‌شود، چون بالاخره دانش فوتبال هم رو به پیشرفت است و من فکر می‌کنم، بوندسلیگا همیشه سخت بوده و هرچقدر رو به جلو برویم سخت‌تر هم می‌شود و تمام تیم‌ها مدعی‌اند. شما می‌بینید، یک اتفاقاتی هم هرسال توی بوندسلیگا می‌افتد. یک تیم یکسال خیلی خوب کار می‌کند و سال بعد خیلی بد و این هم جزو مسایلی بوده که در بوندسلیگا وجود داشته. اما به نظر من هرچقدر رو به جلو می‌رویم سخت‌تر می‌شود، و جذابتر.
دویچه‌وله: تعداد بازیهای شما در بوندسلیگا از مرز ۱۸۰ گذشته و اگر اشتباه نکنم ۲۷ گل زدید. چیزی که خیلی عجیب است این است که بازیکنی از ۱۹۹۹ تا الان در یک باشگاه بماند، آنهم بعنوان بازیکن خارجی، با توجه به اینکه الان یک باشگاه در عرض یک فصل شاید ۳تا مربی را عوض بکند. این عشق و علاقه به هامبورگ چطوری اصلا به اینجا کشیده شده؟
مهدی مهدوی‌کیا: من در این چندسالی که در هامبورگ بودم خیلی راحت بودم، چه از نظر ورزشی، چه از نظر زندگی. از نظر ورزشی که واقعا زمان خیلی خوبی را با هامبورگ داشتم، در جام باشگاه هاى اروپا با این تیم بازی کردم، در بوندسلیگا سوم‌ـ چهارم شدم با این تیم و بنابه دلایلی هم قراردادم را آنجا تمدید کردم و تا سال ۲۰۰۷ با تیم هامبورگ قرارداد دارم. کلا خیلی احساس خوبی داشتم زمانی که در هامبورگ بودم و نسبت به تماشاچی‌های این تیم هم واقعا یک علاقه‌ی خاصی دارم، چون واقعا من را خیلی حمایت کردند. من امیدوارم که این مسئله تداوم داشته باشد. حالا شاید من تا آخر فوتبال‌ام در هامبورگ باشم و شاید هم از این تیم بروم، ولی هیچوقت هامبورگ را فراموش نمی‌کنم.
دویچه‌وله: فکر می‌کنید به فعالیت‌تان توی هامبورگ پایان بدهید؟ برای شما جذابیتی ندارد که بگوييد یکجای دیگری بروم، یک چیز جدید دیگری را ببینم؟
مهدی مهدوی‌کیا: صددرصد جذابیت دارد. ولی وقتی من شرایط خیلی خوبی را اینجا برای خودم می‌بینم، دلیلی نمی‌بینم شرایط تازه‌ای را تجربه کنم و اگر همه چیز طبق روالی که هست پیش برود و من احساس رضایت داشته باشم، فکر می‌کنم که حتا بخواهم فوتبال‌ام را در همین هامبورگ هم تمام کنم.
دویچه‌وله: خودتان نقاط قوت و نقاط ضعف‌تان را در چی می‌بینید؟
مهدی مهدوی‌کیا: نقاط قوت، که کسی نباید از خودش تعریف کند. من این را واگذار می‌کنم به کارشناسان در مورد مسایل فنی و ورزشی. از نظر مسایل اخلاقی و مسایل زندگی‌ام، فکر می‌کنم اطرافیانم بهتر بتوانند نظر بدهند.
دویچه‌وله: اما، مثلا در مورد فوتبال، چه چیزی هست که خودتان بگویید، اینجا باید بهتر بشوم؟
مهدی مهدوی‌کیا: شاید یکمقدار کمتر گل زدم و یکمقدار هم با توجه به پست‌های مختلفی که تجربه کردم تا حدودی از ۱۸ قدم دور بودم، ولی اگر بیشتر گل بزنم فکر می‌کنم خوب خیلی بهتره.
دویچه‌وله: الان درخط دفاعی هستید. پست مورد علاقه‌ی‌تان هست؟
مهدی مهدوی‌کیا: فعلا خیلی راضی‌ام از بازی‌کردن در این پست، چون خیلی خوب توی تیم هامبورگ جاافتادم و البته یک تجربه‌ای هم قبلا توی تیم ایران داشتم و در این پست بازی کردم. فعلا برای من یک پست ایده‌آل است و امیدوارم بتوانم همینطور ادامه بدهم.
دویچه‌وله: توفیق اجباری بوده یا ... چون معمولا شما هافبک بازی می‌کردید.
مهدی مهدوی‌کیا: خوب، با توجه به نیازی که تیم هامبورگ داشت داشت و من خودم این پیشنهاد را به مربی تیم دادم و از این خوشحالم که توانستم از این پیشنهادی که دادم سربلند بیرون بیایم و فعلا هم که همه از کار من راضی‌اند. امیدوارم که بتوانم ادامه بدهم و فعلا از این پست راضی‌ام.
دویچه‌وله: اگر رویدادهای شش‌ماه گذشته را دنبال كنيم، بايد بگوييم كه ورق برگشته. یعنی فکر می‌کنم كه در این فصل شما بهار تازه‌ای را در هامبورگ تجربه می‌کنید. خودتان هم چنین احساسی را دارید؟
مهدوی‌کیا: با توجه به مسایلی که سال پیش پیش آمد و مسایلی که در اوایل فصل بود، من الان خیلی خوشحالم که توانستم از آن بحران بیرون بیایم. زمان خیلی سختی بود، ولی من خیلی زحمت کشیدم و توانستم از آن زمان خیلی بد خودم را بیرون بکشم. امیدوارم که بتوانم همینطوری ادامه بدهم و ما امسال بتوانیم نتیجه‌ی بهتری کسب کنم.
دویچه‌وله: نگاهى هم به لژيونرهاى بوندسليگا بياندازيم. فکر می‌کنم یکی از رویدادهای غافلگیرکننده اين فصل، آمدن علی کریمی به بایرن مونیخ بود. شما هم غافلگیر شدید؟
مهدی مهدوی‌کیا: غافگیر که نه، چون علی فوتبالیستی‌ست که قابلیت‌های خیلی زیادی دارد و من خودم یکی از کسانی بودم که خیلی به او اصرار کردم که به اروپا بیاید و تیم خیلی بزرگی را هم انتخاب کرد، مثل بایرن مونیخ، و خیلی هم موفق عمل کرد و من امیدوارم که در نیم‌فصل دوم هم بتواند موفقیت‌اش ادامه پیدا کند.
دویچه‌وله: من در صحبتی که مدتها پيش با وحید هاشمیان داشتم در مورد انتقالش از بوخوم به بایرن مونیخ، او گفته بود، موقعی که به من پیشنهاد بایرن مونیخ را دادند، من لحظه‌ای فکر نکردم و گفتم باید حتما بروم بایرن مونیخ. آیا به شما هم اگر چنین پیشنهادی بدهند لحظه‌ای فکر نمی‌کنید؟
مهدی مهدوی‌کیا: خوب، تیم بزرگی‌ست و شناخته‌شده در دنیا و به هر بازیکنی پیشنهاد بدهند صددرصد قبول می‌کند، چون می‌رود که شانس‌اش را آنجا امتحان کند و اگر بتواند بازی کند، من فکر می‌کنم پیشرفت‌اش خیلی بیشتر می‌شود نسبت به بازی در تیم‌های دیگر. من هنوز هم در مورد این مسئله فکر نکردم و به من هم پیشنهادی نشده و نمی‌توانم آدم خیالپردازی باشم. به نظر من بهرحال به هر بازیکنی پیشنهاد بدهند، چون باشگاه بزرگ و شناخته‌شده‌ای‌ست قبول می‌کند.
دویچه‌وله: دوران نوجوانی‌تان، باشگاه خارجی مورد علاقه‌ی‌تان چه باشگاهی بوده؟
مهدی مهدوی‌کیا: من بیشتر لیگ‌های دنیا را دنبال می‌کردم و باشگاه خاصی مدنظرم نبود، ولی باشگاه بزرگ دنیا، مثل رئال مادرید، انترمیلان یا حتا بایرن مونیخ و بیشتر بازیها را هم دنبال می‌کردم. ولی باشگاه خاصی، نه!
دویچه‌وله: برویم سراغ تیم ملی. بهرحال خیلی وقت است که شما در تیم ملی بازی می‌کنید. فکر می‌کنید جو تیم ملی، کلا کار بچه‌ها چه اندازه در حین سالهای گذشته تغییر کرده ؟
مهدی مهدوی‌کیا: تیم ملی ما کم کم در آسیا تبدیل به یک قدرت شده و من فکر می‌کنم ما الان در آسیا یکی از قدرتهای برتر هستیم و همیشه جزو سه تیم اول بودیم. ولی من امیدوارم که ما بتوانیم این را در سطح دنیا هم به مرحله‌ی ظهور برسانیم و با توجه به اینکه ما به جام جهانی ۲۰۰۶ صعود کردیم، امیدوارم بتوانیم مثل جام جهانی ۱۹۹۸ بازی قابل قبولی ازخودمان ارائه بدهیم و بتوانیم از حیثیت فوتبال ایران دفاع کنیم. گرچه این کار خیلی سخت است و ما تجربه‌ی بین‌المللی‌مان خیلی کم است و با تیم‌های اروپایی خیلی کم بازی کردیم، ولی آن توانایی و پتانسیلی که در بچه‌های تیم‌ملی می‌بینم، انشااله ما قادر هستیم که بتوانیم بازی خیلی خوبی انجام بدهیم.
دویچه‌وله: از گروه ایران راضی هستید، پرتقال ـ مکزیک ـ آنگولا؟
مهدی مهدوی‌کیا: به نظر من همه‌ی گروهها سخت‌اند، ولی گروه ما یک سختی خیلی خاصی دارد. چون تیم‌ها یکمقدار حریف‌های ناخوشایندی هستند. چون مکزیک یک تیمی‌ست که همیشه تیم‌های بزرگ را دچار دردسر کرده، حتا برزیل را. و پرتقال را هم که می‌‌دانید، یکی از بهترین تیم‌های اروپاست با بازیکنهای تکنیکی و آنگولا هم که یک تیمی ناشناخته از آفریقا. به نظر من گروه سختی‌ست، ولی، خوب، هیچ چیز دوراز دسترس نیست. ما می‌آییم که انشااله از حیثیت فوتبال‌مان دفاع کنیم.
دویچه‌وله: فکر می‌کنید که مکزیکی‌ها ایران را دست‌کم بگیرند؟
مهدی مهدوی‌کیا: من فکر نمی‌کنم که در جام جهانی هیچ تیمی را دست‌کم بگیرند، چون تمام تیم‌هایی که می‌آیند بالاخره از قاره‌های خودشان صعود کرده‌اند و جزو بهترین تیم‌ها هستند. هیچ تیمی را نمی‌شود دست‌کم گرفت و فکر نمی‌کنم تیم مکزیک هم بخواهد ما را دست‌کم بگیرد. اما، خوب، فکر می‌کنم بازی خیلی سختی خواهیم داشت.
دویچه‌وله: شانس ايران را براى صعود به دور بعد چطور ميبينيد؟
مهدی مهدوی‌کیا: کار خیلی سختی‌ست. چون، گفتم، ما حریف‌های خیلی قدری پیش رو داریم. اما هدف ما این است، چون ما در جام جهانی ۹۸ بازی قابل قبولی ارائه دادیم اینبار فقط نیامدیم که حضور پیدا کنیم. انشااله بتوانیم که با توانایی‌ای که در تیم است به دور دوم صعود کنیم.
دویچه وله: سوال آخر. مهدوی‌کیا اگر فوتبالیست نمی‌شد چکاره می‌شد؟
مهدی مهدوی‌کیا: راستش در مورد اینهم زیاد فکر نکردم. چون از همان زمان نوجوانی دنبال فوتبال رفتم. البته درس‌ام خیلی خوب بود، ولی با توجه به مسایلی که پیش آمد فاصله گرفتم. هیچ موقع درباره‌اش فکر نکردم، من فقط به فوتبال فکر کردم و از ۱۴ سالگی، فکر می‌کنم، تمام فکر و ذکرم روی فوتبال متمرکز بوده.