”اگر فقر هست، بايد آزادى فرياد زدن هم باشد”

درپى سركوبى حركت اعتراضى كارگران و كاركنان شركت واحد در روز شنبه گذشته، موجى از اعتراض براى ‌آزادى دستگير شدگان و رفع فشار از خانواده‌هاى آنها آغاز شده است. از جمله اين اعتراض‌ها نامه كنفدراسيون بين‌المللى اتحاديه‌هاى كارگرى، اعلاميه حزب سوسياليست فرانسه و بيانيه سازمان ديده‌بان حقوق بشر است كه از دولت ايران خواسته‌اند افراد دستگير شده را فورا وبدون قيد شرط آزاد كند. هم چنين سازمان دفاع از حقوق زندانيان سياسى ايران در كلن براى جلب حمايت از كارگران شركت واحد، امروز در مقابل ساختمان مركزى سنديكاى سراسرى كارگران آلمان در شهر كلن گردهمايى را سازمان داده است. طبق آخرين، خبر قرار است امروز در يك حركت اعتراضى كارگران و كاركنان شركت واحد نيز در خانه‌هايشان بمانند. آنها علت اين اقدام را نداشتن امنيت در محل كارشان اعلام كرده‌اند.

از روز شنبه گذشته تاكنون صدها تن از كارگران، كاركنان و فعالان سنديكاى شركت واحد اتوبوسرانى تهران در بازداشت بسر می‌برند. سنديكاى شركت واحد در شكايتى رسمى به سازمان جهانى كار نوشته است كه اعتصاب كارگران با خشونت بى‌سابقه‌ای توسط قواى امنيتى و انتظامى دولت درهم كوبيده شده است. رانندگان و كاركنان اعتصابى مورد ضرب و شتم قرار گرفته و با ارعاب و تهديد ناچار به از سرگيرى كار شده‌اند. حتى زنان و كودكان اعضاى هيات مديره سنديكا از كتك و ضرب و شتم درامان نمانده‌اند.

اين سركوب هم چنان ادامه دارد. آقاى حسن محمدى از اعضاى سنديكا صبح امروز در گفتگويى تلفنى به راديوى دويچه وله گفتند كه تعدادى از زندانيان زندان رجايى شهر در حمايت از كارگران دست به اعتصاب غذا زده‌اند.

خبر ديگرى كه او داشت احضاريه حراست شركت واحد بود كه در تماس تلفنى خواستار اين شده كه فعالان سنديكايى خود را معرفى كنند. آقاى محمدى گفتند هيات مديره سنديكا حاضر است در صورت آزادى ساير كارگران به زندان برود.

آقاى محمدى در پاسخ به اين سوال كه حركت اعتراضى فردا تا چه اندازه مورد حمايت توده كارگران قرار می‌گيرد، گفت:

”بدنه‌ی كارگرى شركت واحد با سنديكا همراه و هم زبان است. ما هر موقع از اين كارگران چيزى خواستيم ما را روسفيد كردند. ديروز عده‌ای از اين كارگران می‌گفتند كه ما اين بن‌ها را كه می‌گيريم، اصلا دلمان نمی‌آيد مصرف كنيم و به خانواده‌هايمان بدهيم. چون احساس می‌كنيم اونها پول خون همكارانمان و بنوعى پول زندانى شدن اونهاست كه ما می‌گيريم.”

در اعتراض به سركوب كارگران اعتصابى شركت واحد هم چنين امروز (جمعه) گردهمايى از سوى جمعيت دفاع از زندانيان سياسى در شهر كلن برپا می‌شود. آقاى دكتر بهرام بيگدلى مسئول اين تشكل در گفتگويى با صداى آلمان در باره تجمع امروز كه در مقابل ساختمان مركزى سنديكاى سراسرى كارگران آلمان برگزار می‌شود، گفتند:

” ما نامه‌های بسیاری به احزاب مختلف،‌ سندیکاها، سازمانهای حقوق بشر و غیره ارسال کردیم که در همه‌جا انعکاس مثبتی داشته است. در همه‌ی این نامه‌ها ما ذکر کردیم که حتا طبق قانون اساسی خود جمهوری اسلامی که قانون اساسی دمکراتیکی هم نیست، حق محدود تشکیل انجمن و سندیکا محفوظ است و کسی را نمی‌توانند طبق قانون اساسی خودشان هم حتا دستگیر کنند. بخاطر اعتصاب کسی را نمی‌توانند زندانی کنند. ولی از آنجا که در جمهوری اسلامی سرکوب اساس است و قانون ارزشی ندارد، کارگران شرکت واحد هم به این سرنوشت دچار شده‌اند. البته سندیکالیست‌ها در ایران همیشه و هر زمان که برای احقاق حقوق کارگران بپا خاسته‌اند به این سرنوشت دچار آمده‌اند. در جمهوری اسلامی هم برخلاف ادعای اين حومت در دفاع از حقوق اقشار ضعیف، هر موقع که کارگران خواسته‌اند مستقلا از حقوق‌شان دفاع بکنند به این سرنوشت دچار شده‌اند. اقای حسین پورتبریزی، آقای زارع و آقای علی شناسایی و آقای معلم هم از سندیکالیست‌هایی هستند که در سالیان اخیر در زندانهای جمهوری اسلامی متاسفانه در زیر شکنجه کشته شدند، و ما خوشحال خواهیم بود که آقای اسانلو به این سرنوشت دچار نشود. در حقیقت کشوری که میلیاردها دلار می‌تواند برای تاسیسات اتمی، تاسیساتی اتمی‌ای که ممکن است خطرات زیادی برای این کشور بهمراه داشته باشد خرج بکنند، کشوری که طبق آمار سازمان ملل سومین آمار فساد را در حکومت دارد، سومین تعداد اعتیاد را در دنیا دارد، دومین تعداد اعدام را در دنیا دارد اعتراض در آن یک چیز طبیعی‌ست. اگر فقر هست، لااقل باید آزادی وجود داشته باشد که کسی بتواند از شدت فقر و گرسنگی فریاد بزند که این آزادی هم در ایران نیست و حرکت فردای ما در رساندن صدای کارگران حق طلب شرکت واحد بگوش جهانیان است.

آقاى بيگدلى در پاسخ به اين سوال كه حركت فردا تا چه اندازه در ميان فعالان سنديكايى ‌آلمان و افكار عمومى مردم بازتاب خواهد داشت، گفتند:

” مسئله‌ی جمهوری اسلامی در کشور ما، چه به دلیل مسئله‌ی اتم، چه به خاطر نقض پیگیر حقوق بشر که با عکس‌العمل‌های زیادی مواجه بوده است مثل آقای اکبر گنجی، مسئله‌ی سرکوب در کردستان، اعدامهای کردستان،‌ مسئله‌ی سرکوب معلم‌ها و غیره پیوسته در اذهان مردم آلمان، اذهان آزادیخواهان و روشنفکران مطرح بود و از این نظر ما وقتی از جمهوری اسلامی و حقوق بشر نام می‌بریم برای مردم آلمان، برای روزنامه‌ها و وسایل ارتباط جمعی و سیاستمداران و احزاب چیز تازه‌ای نیست. از این نظر این حرکت ما و این اعلامیه‌ای که ما داده‌ایم از طرف احزاب و بسیاری از سازمانهای آلمانی،‌ بعنوان مثال P.D.S، S.P.D و دانشجویان،‌ سندیکاهای کارگری حزب سبزها و غیره مورد پشتیبانی قرار گرفته‌ است. بخصوص در حال حاضر، همانطور که خودتان هم اطلاع دارید، مسئله جمهوری اسلامی به حدی مطرح شده است، همانطور که ما در اعلامیه‌هایمان هم عنوان کردیم، مسئله‌ای ست که همه‌ی دنیا خودشان را بنوعی در برقراری دمکراسی در این کشور سهیم می‌دانند.”

خبرهای رفتار خشنونت‌آميز دولت با كارگران شركت واحد به سراسر دنيا مخابره شده.

دبيركل كنفدراسيون بين المللى اتحاديه‌هاى در نامه‌ای به محمود احمدى‌نژاد سركوب كارگران را بشدت محكوم كرده، خواهان ‌آزادى منصور اسانلو كارگران بازداشتى و احترام به حقوق كارگران و آزادى سنديكايى در ايران گشته است.

دبيركل كنفدراسيون بين المللى اتحاديه‌هاى كارگرى خطاب به رئيس جمهور ايران نوشته است كه :

”اينجانب براى چندمين بار است كه درباره فشار سنگين وارده بر اتحاديه كارگران اتوبوسرانى شركت واحد تهران وحومه نامه می‌نويسم.”

وى پس از برشمارى موارد بى شمار نقض قانون در قبال كارگران تاكيد كرده است كه: ” ما به نظارت خود بر ميزان احترام به حقوق بنيادين كارگران در ايران ادامه خواهيم داد. ما هم چنين همه اين خشونت‌هاى ذكر شده عليه استانداردهاى كار را به سازمان بين‌المللى كار ياد‌آور خواهيم شد.”

سازمان ديده بان حقوق بشر نيز در بيانيه خود به همين مناسبت نوشته است كه دولت ايران به عنوان يكى از كشورهاى امضا كننده ميثاق حقوق سياسى مدنى موظف به تضمين حقوق سنديكايى است و به اين نكته اشاره كرده كه حق اعتصاب و شكل گيرى انجمن‌هاى سياسى و صنفى كه سنديكا نيز شامل آن می‌شود، حتى در قانون اساسى ايران به رسميت شناخته شده. ديده بان حقوق بشر خواستار پايان دادن به ‌آزار و اذيت كارگران شركت واحد و خانواده‌هايشان و ‌آزادى دستگيرشدگان است.

هم چنين روابط عمومى دفترتحكيم وحدت نيز طى اطلاعيه‌ای به بازداشت چند صد تن از كارگران شركت واحد و جمعى از دانشجويان اعتراض كرده و ضمن اعلام حمايت از مطالبات جامعه كارگرى از دولت خواسته است تا ”سفيران حقوق بشر خود را قبل از كشورهاى غربى، روانه زندان‌هاى اوين و رجايى شهر كرج نمايد.”