ايران و اتحاديه اروپا

اروپائيها باحتمال قوى ميدانستند كه مسئولين دولت ايران پيشنها آنها در رابطه با برنامه اتمى خود را قبول نخواهند كرد، وگر نه در همان هفته گذشته در وين تقاضاى تشكيل جلسه حكام آژانس بين المللى انرژى اتمى را براى فردا سه شنبه نميكردند. حال همين موضوع براى ايران دليلى ديگر براى رد پيشنهادات اتحاديه اروپا خواهد بود، زيرا ايرانيها اين رفتار را دليل عدم صداقت و پافشارى دول اروپائى بر نظرات خود تلقى ميكنند. همچنان از نظر ايرانيها دليل ديگر اين امر نفس پيشنهادهاى آنها است، بدينمعنى كه سه كشور اروپائى فرانسه، آلمان و انگلستان چيز تازه اى عرضه نكرده اند. بعلاوه به مسئله اصلى نپرداخته اند و ان مسئله اينست كه ايران براى استفاده صلح آميز از انرژى هسته اى بايد بتواند اورانيوم را غنى كند و دور فعل و انفعالات اتمى را تحت نظرخود انجام دهد. ولى آنچه سه كشور اروپائى نامبرده به ايران عرضه ميكنند انتقال تكنولوژى هسته اى و احداث نيروگاههاى اتمى در آن كشور از طرف شركتهاى اروپائى است، آنهم بشرط آنكه ايران از بلندپروازى ها و نقشه هاى اتمى خود دست بردارد.

ولى گره كار درست در همين جا يعنى اين ادعا و فرض است كه ايران قصد تهيه سلاح اتمى دارد، در حاليكه ايران سالها است كه اين امر را تكذيب كرده و مكرراً گفته است كه قصد استفاده از انرژى هسته اى تدبيرى است براى آينده و موقعى كه ذخائر نفت و گاز كشور تمام شده باشد، مضاف بر اينكه توليد بمب اتمى امرى مغاير با دين اسلام است. ايران چند سال قبل قراداد منع گسترش سلاحهاى هسته اى و حدود دو سال قبل هم پروتكل الحاقى آنرا امضا كرده كه به بازرسان آژانس بين المللى انرژى اتمى اجازه بازرسى تأسيسات اتمى كشور را ميدهد و اين سازمان حسن رفتار ايران را تأييد كرده است.

بعضى ها ميگويند با توجه به نقض حقوق بشر در ايران نميتوان قول زمامداران اين كشور را باور كرد و باز عده اى ديگر ميگويند بخاطر دشمنى ايران در قبال اسرائيل بايد احتمال وجود نقشه تهيه بمب اتمى از طرف ايران را در نظر گرفت. اكنون سه كشور مهم اروپائى هم بطور ناگهانى حاضر شده اند فاصله اى همراه با حالت امتناع و انتقاد نسبت به ايران بگيرند، هر چند تا بحال بر سر قراردادهاى اقتصادى با اين كشور با يكديگر رقابتى پرشور داشتند و چنين دليل ميآوردند كه نزديك شدن به ايران و برقرارى روابط تنگاتنگ باعث تغييرات مثبت در آنجا خواهد شد. ولى اين نزديكى چه فايده اى خواهد داشت اگر طرف مقابل را همانطور كه اكنون مشاهده ميشود غير قابل اعتماد و شرورى غير قابل محاسبه فرض كند؟