1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

اوضاع نابسامان افغانستان و مشكلات سربازان ناتو در اين كشور

۱۳۸۵ آبان ۱۱, پنجشنبه

هر روز كه می‌گذرد پيروزى سپاهيان ناتو در افغانستان با ترديد بيشترى مواجه مى‌شود. روزنامه‌های اروپايى مملو از تفسيرهايى در اين راستايند. به دو تفسير در اين رابطه توجه كنيد:

https://p.dw.com/p/A5a4
عکس: AP

روزنامه‌ى محافظه كار فرانسوى ِ فيگارو، كه در شهر پاريس منتشر مى شود، امروز در تفسيرى به شرايط بغرنج افغانستان و بى‌ثمر بودن فعاليت‌هاى سپاهيان ناتو در مبارزه با طالبان و سران توليد و قاچاق مواد مخدر در اين كشور مى‌پردازد و طى تفسيرى از جمله مى‌نويسد:

”ديويد ريچاردز، ژنرال انگليسى، زمانى گفته بود: بايد كارى كرد تا مردم افغانستان به حمايت از نيروهاى نظامى خارجى بپردازند، در غير اين صورت تا يك سال ديگر مردم افغانستان به سوى طالبان و سران فروش مواد مخدر كشيده خواهند شد. كسى به حرف ژنرال انگليسى توجهى نكرد و اكنون مى بينيم كه گفته‌هاى او به تدريج به واقعيت تبديل مى‌شوند. البته اين نكته صحيح است كه بايد شمار سربازان ناتو در افغانستان افزايش يابد، اما فقط با افزايش سرباز نمى‌توان صلح و امنيت را به اين كشور بازگرداند و بر طالبان پيروز شد. سربازان ناتو در صورتى مى‌توانند موفق باشند كه مردم افغانستان در وجود آنها صلح و آرامش، شكوفايى كشور و بهتر شدن وضعيت خود را ببينند. و اين شرايط در افغانستان هنوز به واقعيت تبديل نشده و به نظر بسيار دور مى‌آيد.

روزنامه‌ى Neue Osnabrücker Zeitung در مجموع هيچ موفقيتى براى سپاهيان جهانى در افغانستان به حساب نمى‌آورد و اين خطر را پيش بينى مى‌كند كه بلايى كه به سر ارتش انگليس و اتحاد شوروى در افغانستان آمد، به سر سپاهيان ناتو نيز بيايد و آنها پس از چندى با خفت و شكست خاك اين كشور را ترك كنند. در شماره امروز اين روزنامه از جمله آمده است:

”برنامه‌هاى غرب در افغانستان بدون فكر و بدون موفقيت بوده است. نظاميان جهانى در اين كشور، در امر ِ بازسازى ِ افغانستان، موفق نبوده‌اند. آنها در مبارزه با كشت، توليد و قاچاق مواد مخدر در افغانستان موفق نبوده‌اند، و در مبارزه با تروريسم هم موفقيتى نداشته‌اند. انگليسى‌ها يكبار در هندوكش طعم شكست را چشيدند، سربازان اتحاد شوروى هم در همانجا طعم شكست را چشيدند و اكنون نيز به نظر مى‌رسد كه ناتو بايد اين تجربه را تكرار كند. هر چه مى گذرد شمار افغانى‌هايى كه تنفرشان را از لشكركشى آمريكا به افغانستان بروز مى‌دهند افزايش مى‌يابد و به همين جهت گرايش‌شان به سوى طالبان و سران توليد كننده و فروشنده مواد مخدر در اين كشور افزايش مى‌يابد. در چنين شرايطى بايد گفت كه اوضاع افغانستان نه تنها بهتر از سابق نشده، بلكه هر چه مى‌گذرد، اوضاع سخت‌تر از سابق و بدتر مى‌شود. اما دليل اصلى شكست بزرگ غرب اين تئورى‌ست كه مى‌گويد: با قدرت سرنيزه مى توان صلح و آرامش را در منطقه حاكم كرد.”