انطباق قانون آلمان و اتحاديه اروپا در مورد گرويدن مسلمانان به مسيحيت
۱۳۸۵ بهمن ۲۰, جمعهدويچه وله: آقاى اشتورتسنبرگر در آلمان چه تغييراتى در مورد انطباق قوانين آلمان با قوانين و مقررات اتحاديهى اروپا در ارتباط با تغيير دين مسلمانان رخ داده است؟
پتر اشتورتسنبرگر: در آلمان قرار است يكى ديگر از قوانين بسيار مهم اتحاديهى اروپا به اجرا درآيد و آن حق اجراى مراسم دينى بطور عمومى در كشور فردى است كه در آلمان تقاضاى پناهندگى داده است. تاكنون دادگاههاى پناهندگى آلمان در موارد پيگردهاى دينى بدين بر اين اعتقاد بودند، كه در صورتى كه فرد در كشور خود مىتوانسته حداقل مراسم دينى را در محيط خصوصى بجا آورد، آزادى دينى داشته است، آنچه كه به زبان حقوقى به آن Forum internum مىگويند. ولى قانون اتحاديهى اروپا از اين فراتر مىرود و مىگويد كه يك شهروند نه تنها بايد از آزادى اجراى مراسم دينى در حوزهى خصوصى خود برخوردار باشد، بلكه اين آزادى بايد به حوزهى عمومى نيز تسرى يابد، بطورى كه فرد بتواند بطور مشترك با همدينان خود مراسم عبادى را بهجاى آورد. از اين پس در اين زمينه قوانين آلمان با قوانين اروپا تطبيق يافته است.
دويچه وله: آيا مقررات حاكم بر اروپا تأثيرى بر روى احكام ردى پناهندگى نيز خواهد داشت؟
پتر اشتورتسنبرگر: بطور حتم چنين خواهد بود. اگر شما مسلمانى را بشناسيد كه تغيير دين داده و مثلا به مسيحيت گرويده است، ولى تقاضاى پناهندگىاش در دادگاه رد شده است، آنگاه اين فرد بايد پروندهاش را بار ديگر مورد بررسى قرار دهد و تقاضاى پناهندگى مجدد بدهد. آنها مىتوانند استناد كنند به مصوبهى شوراى اتحاديهى اروپا مورخ ۲۹ آوريل ۲۰۰۴ به شمارهى 2004-83-EG .
دويچه وله: آيا مىتوانيم بگوييم كه الان اين مقررات مصوبهى اتحاديهى اروپا به قانون آلمان بدل شده است؟
پتر اشتورتسنبرگر: البته اين هنوز اتفاق نيافتاده است، هرچند كه مقرر شده بوده كه تا تاريخ ۱۰ اكتبر ۲۰۰۶ به جرگهى قوانين ملى آلمان بپيوندند. ولى از سوى ديگر بايد توجه داشت كه قوانين اروپا به منزلهى قوانين بينالمللى بر قوانين ملى آلمان اولويت دارند. بنابراين قوانين اروپايى در آلمان قابليت اجرايى دارند، هرچند كه بطور رسمى هنوز وارد مجموعهى قوانين آلمان نشدهاند. قانون سابق آلمان مصوبه دادگاه فدرال آلمان بود و بر اساس آن اگر كسى تقاضاى پناهندگى مىكرد و مىگفت كه من نمىتوانم در عرصهى عمومى، يعنى در جامعه و در ملاء عام و بطور جمعى با همدينان خود مراسم نيايش را برگزار كنم، اين دادگاه به اين فرد پناهندگى نمىداد و مىگفت كه اگر فرد در حوزهى خصوصى و در كنج خانهاش اگر بتواند مراسم خود را بجاى آورد كافى است. حال اين وضع در آلمان تغيير كرده و طبق قانون مؤمنان به اديان گوناگون بايد بتوانند در كشور خود بطور علنى و جمعى مراسم خود را برگزار كنند و اين يك حق خدشهناپذير محسوب مىشود و جزو حقوق اوليهى انسانى است. اگر كسى به اين دليل تقاضاى پناهندگىاش رد شده باشد، مىتواند بار ديگر پروندهاش را به جريان بياندازد. كسانى هم كه در خارج از كشور تغيير دين دادهاند نيز مىتوانند از مقررات جديد بهره گيرند. ولى يك چيز را دادگاهها همچنان به دقت بررسى خواهند كرد و آن اينكه آيا اين تغيير دين از اسلام به مسيحيت از روى ايمان واقعى بوده است يا خير.