انتخابات پارلمانى عراق

روزنامه آلمانى »زكسيشه تسايتونگ«(Sächsische Zeitung) چاپ شهر درسدن در اينباره چنين اظهار نظر كرده است: جورج بوش در مبارزات انتخاباتى به مردم آمريكا قول داده بود كه كسرى بودجه دولت را به نصف ميزان سال قبل كاهش دهد، و حال معلوم نيست كه با تقاضاى بودجه اضافى براى عراق و افغانستان چگونه ميخواهد به اين تصميم خود جامه عمل بپوشاند. مضاف بر آنكه قصد وى اينست كه در دوسال آينده هنوز ۱۲۰ هزار سرباز آمريكائى در عراق بمانند. ولى با انبوه قدرت نظامى و پول بيشتر كار عراق به سامان نخواهد رسيد. در اين مورد خاص راه چاره نه تنها اندك، بلكه حتى ناياب است.

مجله »رسپكت«(Respekt) منتشره در پايتخت جمهورى چك، پراگ در همين زمينه چنين آورده است: مردم عراق در روز يكشنبه رآى ميدهند. همين جمله كوتاه مبين بزرگترين تحول و تغيير در تاريخ منطقه خاورميانه است. گر چه عراق تاريخى به قدمت بيش ازهزار سال دارد، ولى در اين سرزمين هيچگاه انتخابات آزاد برگزار نشده است. ولى آيا رآى گيرى روز يكشنبه منجر به ازهم پاشيدن عراق بعنوان يك كشور و دولت مستقل نخواهد شد؟ و آيا بعد از آن حسرت دوران هاى گذشته را نخواهند خورد و دوره زمامدارى صدام حسين و اوضاع بظاهرثابت آن زمان را عصر طلائى نخواهند خواند؟ جورج بوش در دوره اول رياست جمهوريش نشان داد كه ميتواند رژيمهائى مانند رژيم صدام حسين را بركنار كند. حال بايد نشان دهد كه ميتواند منشآ خير و مصلحت نيز باشد.

در روزنامه »براونشوايگر تسايتونگ«(Braunschweiger Zeitung) چاپ شهر براونشوايگ در همين مقوله چنين آمده است:پس از انجام انتخابات در عراق، آمريكائيها خروج از اين كشور تحت اشغال را آغاز خواهند كرد، همانطور كه زمانى در ويتنام كردند و اسم آن كار را »ويتنامى كردن درگيرى« گذاشتند. توضيح رسمى اين كار هم اين خواهد بود كه:ايالات متحده آمريكا خواهش دولت عراق را اجابت و اين كشور را ترك ميكند. ولى واقعيت چيز ديگرى است و آن اينكه ابرقدرت آمريكا از امكانات نامحدود براى اداره عراق برخوردار نيست. هر قدر هزينه حضور در عراق قروض دولت آمريكا را سنگين تر و مشكلات داخلى جورج بوش را بيشتر كند، وى مجبور خواهد شد قضيه را زودتر مختوم اعلام كند.