انتخابات مجلس نمايندگان در هنگ كنگ

مردم هنگ كنگ خواستار دمكراتيزه شدن جامعه شان هستند. اين ديگر بر كسى پوشيده نيست. در ماه ژوئيه سال ۲۰۰۳ ميلادي، يعنى حدود يك سال پيش، نيم ميليون نفر به خيابان هاى هنگ كنگ روانه شدند و عليه قوانين امنيتى جديد،كه از طرف دولت مركزى تصويب شده بود، دست به تظاهرات زدند. اين تظاهرات در ماه ژوئيه سال جارى ميلادى تكرار شد و باز نيم ميليون شهروند هنگ كنگى به خيابان ها ريختند و خواستار نهادينه شدن بنيادهاى دمكراتيك در هنگ كنگ شدند.

با اين دو تظاهرات چند صد هزار نفره، د ولت مركزى چين نگران اين همه فعاليت سياسى شهروندان هنگ كنگى شده بود و مى ترسيد كه در همه پرسى يكشنبه گذشته، دمكرات ها به قدرتى دست نيافتنى برسند و براى دولت مركزى چين دردسر ايجاد كنند. اما اين اميد دمكرات ها و نگرانى دولت مركزى چين هر دو بى جا بود.

اگرچه احزاب دمكرات موفقيت اندكى به دست آوردند، اما اين موفقيت آنقدر كم بود كه آنها به هيچ وجه حدس نمى زدند. در عوض طرفداران دولت مركزى چين به پيروزى بزرگى دست يافتند.

اين انتخابات بزرگترين تمرين دمكراسى در هنگ كنگ به حساب مى آمد. دمكرات ها اگرچه اكثريت آرا را به دست آوردند و به كرسى هاى خود در مجلس نمايندگان هنگ كنگ ، يكى افزودند، اما برنده واقعى اين انتخابات محسوب نمى شدند. برنده واقعى اين انتخابات احزاب وفادار به خط مشى دولت مركزى چين بودند كه تعداد كرسى هاى خود را حدودا دو برابر كردند و از ۷ به ۱۲ كرسى رساندند. گفتنى ست كه تا كنون مردم فقط حق انتخاب نيمى از نمايندگان مجلس هنگ كنگ را دارند و نيمى ديگر از نمايندگان توسط گروه هاى شغلى و اتحاديه هاى مختلف كه مواضعى نزديك به دولت مركزى چين دارند، انتخاب مى شوند.

دمكرات ها در هنگ كنگ به اهداف خود نرسيدند و مى توان گفت كه شكست خوردند. آنها مى خواستند هفت سال پس از بازپس دادن هنگ كنگ از سوى دولت بريتانيا به چين، دولت مركزى اين كشور را مجبور به دادن حقوق دمكراتيك بيشترى به شهروندان كنند، اما ضربه اى كه آنها مجبور به پذيرش اش شدند، دولت چين را متقاعد ساخت كه تعجيل در اين امر نبايد داشت و ۷ ميليون مردم هنگ كنگ هنوز تا مدت هاى مديدى مى توانند منتظر بمانند.