انتخابات كنگره آمريكا و بحث داغ معضل عراق
۱۳۸۵ آبان ۳, چهارشنبه
در مورد مسايلى كه به جنگ و صلح مربوط مى‌شوند، اين رييس جمهور آمريكا است كه حرف آخر را مى‌زند، اما از آنجايى كه كنگره آمريكا تصميم‌گيرنده نهايى در مورد بودجه و امور مالى است، مى‌تواند از اين اهرم در راه اعمال نفوذ و فشار استفاده كند. و دقيقا بر همين مبنا است كه نامزدهاى حزب دمكرات در بسيارى از حوزه‌هاى انتخاباتى تهديد كرده اند كه در صورت پيروزى درانتخابات كنگره، از بودجه چندين ميلياردى‌اى كه صرف جنگ مى‌شوند، خواهند كاست.
يكى از اين كانديداها، بروس بردلى (Bruce Bradley) است كه در حوزه انتخاباتى شماره يك ايالت آيووا حضور دارد: «جمهوريخواهان هم در دوران رياست جمهورى بيل كلينتون كه دمكرات است، بودجه اختصاص‌يافته به ماموريت نيروهاى آمريكايى در كوزوو را كم كردند. كنگره تصميم‌گيرنده در امور مالى است و وقتى مى‌بيند كه شخص رييس جمهور به خواست مردم آمريكا بى‌اعتنايى مى‌كند، دست به چنين اقدامى مى‌زند.»
جنگ عراق از موضوعاتى است كه در افكار عمومى آمريكا و گرايش مردم به حزبى خاص نقش مهمى ايفا مى‌كند. بنابر نظرسنجيهاى انجام شده، تنها ۲۳ درصد آمريكاييان موضع و سياست جرج دبيلو بوش در قبال عراق را درست مى‌دانند. از اين رو، رييس جمهور آمريكا براى جلب توجه مردم، تغييراتى در سياست خود صورت داده كه بيشتر ظاهرى و سطحى هستند تا باطنى و عميق.
براى نمونه، كاخ سفيد تصميم گرفت كه از شعار «ما به خط مشى خود در عراق پايبند مى‌مانيم» چشم‌پوشى كند. تونى اسنو (Tony Snow) سخنگوى پرزيدنت بوش در توضيح اين اقدام متذكر مى‌شود: «اين شعار به منتقدان ما اين اجازه را مى‌داد كه بگويند: ببينيد! دولت كار خود را مى‌كند، بى آنكه در نظر بگيرد كه واقعيت چگونه است. اما بايد بگويم كه قضيه درست برعكس است.»
در اين ميان روزنامه واشنگتن پست نتايج نظرسنجى‌اى را منتشر كرده كه طبق آن، نيمى از واجدين شرايط دادن راى در انتخابات كنگره كه هنوز تصميم نهايى خود را نگرفته اند، ترجيح مى‌دهند كه راى خود را به نامزدهاى حزب دمكرات بدهند. در اين صورت شكست جمهوريخواهان در انتخابات كنگره قطعى خواهد بود.
البته در اينجا اين پرسش مطرح مى‌شود كه سياست دمكراتها در قبال عراق چگونه خواهد بود؟ به گفته هوارد دين (Howard Dean) رييس حزب دمكرات آمريكا: «در اين راستا طرحى وجود دارد كه شايد نه همه، اما بسيارى از دمكراتهاى آمريكا از آن پشتيبانى مى‌كنند. هدف اين طرح پيش گرفتن استراتژى‌اى تازه است. طبق آن، ما نيروهاى خود را در طى زمانى مناسب و معقول از عراق خارج خواهيم كرد، اما آنها را در نقطه‌اى ديگر از منطقه مستقر خواهيم كرد تا بتوانند در برابر تهديدات تروريستى از خود واكنش نشان دهند. به عقيده ما، اين، طرح و برنامه‌اى عاقلانه است.»
اگرچه ۷۵ درصد از نمايندگان حزب دمكرات بر اين باورند كه آمريكا نمى‌بايست وارد عراق می‌شد، اما تنها اقليت كوچكى از آنان خواستار خروج فورى نيروهاى آمريكايى از عراق است. هوارد دين رييس حزب دمكرات حتى بر اين باور است كه هيچيك از سناتورها موافق خروج سربازان ارتش آمريكا از عراق نيست.
وى در اينباره خاطرنشان مى‌سازد: «چنين اقدامى اشتباه خواهد بود. پرزيدنت بوش با سياست نادرست خود جوى در عراق پديد آورده كه در آن ترور حاكم است. ما در حال حاضر نمى‌توانيم به همين سادگى عراق را ترك كنيم و دست به اين ريسك خطرناك بزنيم.»
از سوى ديگر نامزدهاى حزب جمهوريخواه در تلاشند كه جلوى صدمات و زيانهاى به بارآمده از سياست بوش در قبال عراق را تا جايى كه ممكن است، بگيرند و در اين راستا بيش از همه از دو روش پيروى مى‌كنند: يكى خوددارى از صحبت كردن درباره معضل عراق و دومى اعتراف به لزوم تغيير خط مشى و سياست براى برون‌رفت از بحران عراق.
آرلن اسپكتور (Arlen Spector)، سناتور جمهوريخواه از ايالت پنسلوانيا از جمله سياستمدارانى است كه بر اساس روش دوم حركت مى‌كنند. به عقيده وى، تغيير استراتژى دولت آمريكا در قبال عراق بايد پيش از انتخابات كنگره صورت گيرد و با توجه به شمار زياد قربانيان در عراق، نمى‌توان اين كار را به پس از انتخابات موكول كرد.»
البته كارشناسان و تحليلگرانى نيز هستند كه معتقدند، جرج بوش، بعد از انتخابات كنگره، استراتژى و سياست آمريكا در قبال عراق را تغيير خواهد داد، از جمله ديويد گرگن (David Gergen) استاد علوم سياسى در دانشگاه هاروارد كه مى‌گويد: «جمهوريخواهان در حال حاضر سعى مى‌كنند كه خود را تا روز پس از انتخابات نجات دهند و سرپا نگاه دارند، اما بعد از انتخابات ناگزيرند كه تصميماتى بسيار سخت و دردناك درباره استراتژى آتى آمريكا در عراق بگيرند.»
Daniel Scheschkewitz، گزارشگر صداى آلمان در نيويورك