اعمال محروميت تحصيلى و احضار دانشجويان / گفتگويى با عباس حكيمزاده
۱۳۸۵ آبان ۲, سهشنبهشدهاند.
در رابطه با همين موضوعات، عباس حكيمزاده كه اينك براى يك ترم از تحصيل محروم شده، به پرسشهاى ما پاسخ داده است.
مصاحبهگر: بهنام باوندپور
آقای حکیمزاده، حکم اولیه منع موقت از تحصیل که برای شما صادر شده بود، تایید شده است. ممکن است بفرمایید دلیل این حکم برای محروم کردن شما از یک ترم تحصیل در دانشگاه چه بوده؟
عباس حکیمزاده: در پی شلوغیهای خردادماه پارسال در دانشگاه امیرکبیر که ۱۰ روز دانشجویان بطور مستمر اعتراض کردند نسبت به محدودیتهایی که از طرف مدیریت دانشگاه علیه انجمن اسلامی دانشگاه اعمال شده بود، حدود ۳۰ نفر از دانشجویان به کمیته انضباطی در فصل تابستان احضار شدند و حکمهای سنگینی هم صادر شده بود که ۱۵ تا حکم محرومیت از تحصیل، حالا به تناسب، یک ترم یا دو ترم داشتیم که این حکمها همه احکام اولیه بود و دانشجویان اعتراض کردند نسبت به حکمهایی که در شورای بعدی صادر شد. در مرحله تجدیدنظر حکم من را فعلا تایید کردهاند، حکم تعلیقام را، و این تعلیق حکم هم به این صورت بوده که حکم بهصورت غیابی صادر شد و در مرحله تجدیدنظر هم به شکایت من هیچ توجهی نشد، حتا دانشگاه حق دفاع حضوری را از من سلب کرد و الان بعد از صدور حکم، پیش از آنکه اصلا حکم ابلاغ بشود، من را ممنوعالورود کردهاند به دانشگاه که این امر غیرقانونی انجام شده است. چون در هیچکدام از آییننامههای انضباطی دانشگاه مجازات ممنوعالورود بودن دانشجو به دانشگاه اصلا پیشبینی نشده است و این کار را دانشگاه بهصورت خودسرانه انجام داده است.
یعنی در واقع شما آخرین دانشجویی نیستید که این حکم برایش صادر شده؟ یعنی محرومیت موقت از تحصیل در انتظار افراد دیگری هم هست؟
عباس حکیمزاده: ۱۵ نفر دیگر را دانشگاه حکم اولیه برایشان صادر کرده و آنها را مرتب تهدید میکند و علیرغم اینکه کمیته تجدیدنظر موظف است حداکثر ظرف یکماه به اعتراض دانشجویان پاسخ بدهد و حکم قطعی را اعلام بکند، اما الان بعد از گذشت حدود دوماه هنوز راجع به احکام دانشجویان هیچ اظهار نظری از سوی کمیته تجدیدنظر نشده است و این دانشجویان مدام تهدید میشوند که اگر به فعالیتهای خودشان در سطح دانشگاه ادامه بدهند، مثل من که حکمام تایید شده، حکم آنها هم تایید خواهد شد. و دانشگاه این حکمهای اولیه را مثل یک شمشیر بالای سر دانشجویان نگهداشته تا از فعالیت آنها در سطح دانشگاه جلوگیری کند و آنها را به انفعال بکشاند.
فکر میکنید فعالیت مطبوعاتی شما و انتشار نشریه «واژه نو» و یا فعالیتهایتان برای آزادی دکتر کیوان انصاری هم تاثیری در محروم کردن شما از تحصیل به شکل موقت نداشته؟
عباس حکیمزاده: اتفاقا من احساس میکنم تنها دلیلش همان بوده، چون نشریه «واژه نو» از اولین نشریاتی بود که داخل دانشگاه از ابتدای سال تحصیلی منتشر میشد و انتقادات تند و مستقیمی را علیه اعمال غیرقانونی که مدیریت دانشگاه در این چندوقت انجام داده است، این نشریه مطرح میکرد و در عین اینکه ما نشریه را منتشر میکردیم تهدیدهایی به صورت مستقیم و غیرمستقیم از طرف دانشگاه به گوش ما میرسید که اگر انتشار نشریه به همین وضع بخواهد ادامه پیدا بکند، حكم تعلیق من را قطعی خواهند کرد که هم یک تنبیهی برای من در نظر گرفته باشند و هم نشریه خودبخود توقیف بشود.
تقریبا همزمان با محرومشدن موقت شما از تحصیل، ۳ دانشجوی دیگر امیرکبیر هم به کمیته انضباطی احضار شدند. آیا اطلاع دارید که دلیل مشخص احضار آنها چه بوده؟
عباس حکیمزاده: هفته پیش، همانطور که اطلاع دارید، در اعتراض به نامعلوم بودن وضعیت دکتر کیوان انصاری و برگزاری یک برنامه توسط بسیجیان با اسم جعلی انجمن اسلامی باعث شد که ۲ روز دانشگاه صحنه اعتراضات دانشجویان باشد. حالا دانشگاه احساس کرده که میتواند با احضارهای دوباره کمیته انضباطی دانشجویان فعال را به انفعال بکشاند و در همین راستا الان فعلا ۳ نفر از دانشجویانی که در آن مراسم نقش فعالی داشتند، ولی به کمیته انضباطی احضار نشده بودند را احضار کردهاند تا از این جهت بتواند جو دانشگاه را تحت کنترل خودش دربیاورد.
احضار این ۳ دانشجو امیرکبیر چه عواقبی را برای آنها ممکن است بههمراه داشته باشد؟
عباس حکیمزاده: در احضارهای قبلی هم سعی کرد که دانشگاه احکام مختلفی بزند و به این صورت دانشجویان را سوق بدهد به سمت انفعال. یکسری از دانشجویانی که ابراز ندامت کرده بودند در کمیته انضباطی، در همان احضارهای فصل تابستان، خب احکام خیلی خفیفتری برایشان صادر کردند، مثل تذکر کتبی یا تذکر شفاهی و یا توبیخ. و آن دانشجویانی که از عملکرد خودشان دفاع میکردند و عملکرد دانشگاه را غیرقانونی میدانستند و چه بسا قصد داشتند به فعالیتهای خودشان در دانشگاه ادامه بدهند، برایشان احکام تعلیق صادر کردند. بنابراین احساس میکنم این دانشجوها هم چنین وضعی در انتظارشان هست. یعنی اگر اینها آنجا تعهد بدهند که هیچ فعالیتی نخواهند کرد، مسلما احکام خفیفی برایشان صادر میشود برای اینکه آنها را به سکوت بکشانند و اگر اصرار کنند بر ادامه فعالیتهایشان، مسلما احکام سنگینتری مثل محرومیت از تحصیل در انتظارشان است.