اعتياد به خريدن و پول خرج كردن

بر اساس مطالعات انجام شده در دانشگاه اشتوتگارت آلمان ،۵ درصد مردم آلمان شديدآ و ۲۰ درصد به وضوح در خطر ابتلا به اعتياد "خريد كردن" قرار دارند. براى مثال در مقايسه با اعتياد به مشروبات الكلى يا مواد مخدر، اين بيمارى اعتيادى است كه كمتر نمايان ميگردد. اين بيمارى مدتها از نظرها مخفى ميماند، آنهم نه تنها از چشم خود شخص معتاد، بلكه همچنين از ديد اطرافيان او. زيرا پول خرج كردن در جامعه امروزى امر شنيعى نيست. اما سرانجام اينطور است كه، اعتياد به خريدن تنها ذره اى از كوه مشكلات را نمايان ميكند. اغلب، افسردگى شديدى در پى اين اعتياد خود را مخفى ميسازد.

سرپرست خدمات اطلاعاتى روان درمانى جمهورى فدرال آلمان، خانم اوشى گروب در اين رابطه توضيح ميدهد:"افراد از اين طريق ميتوانند تشخيص دهند، معتاد به خريدن ميباشند كه، اين ضرورت تحمل ناپذير نياز داشتن به خريد را، احساس ميكنند. يعنى داشتن اين احساس، كه خريد اين شئى در حال حاضر، بايد انجام گيرد. در غير اين صورت دنيا به آخر ميرسد. انسان، كنترل بر اميال خود را كاملآ از دست ميدهد. اين ديگر خريد كردن و داشتن احساسى مطلوب در پى آن، يا بر طرف ساختن دل گرفتگى نيست. اين افراد بصورت كامل به خريدن اعتياد پيدا ميكنند."

آنها از يكسو، از اين طريق حال روحى خود را كمى بهبود ميبخشند و فكرميكنند، مهمند و بدين وسيله خود را تشويق ميكنند. برخى از خريد كردن لذت ميبرند، زيرا فروشنده به آنها احترام گذاشته و برايشان اهميت قائل ميشود. بعضيها خريد هاى خود را از طريق زنجيره هاى بزرگ تجارتى سفارش ميدهند، تا از طريق پست بسته هاى خود را دريافت كنند و به اين ترتيب شادى رسيدن يك بسته را حس كنند.

اما در واقع اين افراد از طريق خريد كردن تلاش دارند، توازن روحى خود را حفظ كنند و فضاى تهى درونى را پر نمايند. اجناس خريده شده مهم نيستند. اين قبيل معتادان، براى اجناسى پول خرج ميكنند كه، در حقيقت به آنها احتياجى ندارند.

اين اعتياد، به اجناس ويژه اى بستگى ندارد و در همه جهات خود را نشان ميدهد. اين فرض هم صحيح نيست كه خانمها بيشتر به اين اعتياد مبتلا ميشوند. اصل قضيه آن است كه خانمها اغلب اجناس ديگرى را براى التيام بيمارى خود خريدارى ميكنند، براى مثال لوازم آرايش يا پوشاك در حاليكه، مردها شايد بهترين مشتريهاى فروشگاههاى اتومبيل يا لوازم الكترونيكى و فنى ميباشند. بعلاوه خانمها ساده تر از آقايان به اين ضعف خود اعتراف ميكنند و تنها به اين دليل است كه، اين گونه اعتياد بيشتر به زنان نسبت داده ميشود.

طبق بررسيهاى كارشناسان امر اعتياد به خريدن، در تمامى گروههاى سنى و اقشار اقتصادى جامعه امكان بروز دارد. در حالى كه اين اعتياد ميتواند ضربه شديدى بر پيكر زندگى فقيرترها وارد سازد، اقشارغنى تر جامعه، از اين امكان برخوردارند كه كمابيش با آن كنار بيايند، زيرا به اندازه كافى پول براى خرج كردن دارند.

در حال حاضر با گسترش چشمگير و سهولت روز افزون "خريد كردن" از طريق اينترنت، تلويزيون يا كاتالوگهاى تجارتى و پرداخت پول بوسيله كارت اعتبارى، واريز كردن از حساب بانكى و قسط بندى مخارج، امكان رهائى اين افراد از اين اعتياد خطرناك، دشوارتر ميگردد. با زياد شدن بدهيها افسردگيهاى افزونتر ميشوند و ميل خريد دوباره را بر ميانگيزند و اين دور باطل پايانى ندارد.