اعترافات وزير دفاع آمريكا در مورد دلايل جنگ با عراق

آيا كسى هنوز نام اسكات ريتر را به ياد مى آورد؟ او يكى از كارشناسان آمريكايى سلاح هاى كشتار جمعى در سازمان ملل متحد بود كه قبل از شروع جنگ عراق مى گفت: دولت آمريكا مى خواهد بر مبناى اطلاعات غلطى كه جمع آورى كرده ، به جنگ با عراق برود. در آن زمان، چه حملاتى كه به اسكات ريتر نشد. كمترين اتهامى كه به او زدند، عدم حس ميهن پرستى بود. البته چند هفته قبل از شروع حمله به عراق، ابراز چنين عقيده اى دل و جرات بسيار مى خواست. اسكات ريتر اما خود مى دانست كه او را محكوم مى كنند، اما او اقدام به كارى كرد كه مى دانست صحيح است.

و حالا ورق برگشته و همه، دلايل حمله به عراق را ناكافى مى دانند و به شروع جنگ انتقاد مى كنند. در مقاله اى در روزنامه نيويورك تايمز مى خوانيم كه در همان هفته هاى قبل از جنگ، بودند كسانى كه در درون هيئت دولت آمريكا و همچنين سازمان هاى اطلاعاتى اين كشور، به وجود سلاح هاى اتمى در عراق و طرح هايى براى ساختن چنين سلاح هايى در اين كشور مشكوك بودند.

اما با گفتن اين حقايق از طرف دونالد رامسفلد، وزير دفاع آمريكا، ديگر مى توان قبول كرد كه دولت اين كشور مدرك معتبرى براى آغاز جنگ با عراق در دست نداشته. رامسفلد دوشنبه گذشته گفت كه او به هنگام آغاز جنگ عراق دليل قاطعى مبنى بر ارتباط ميان صدام حسين، ديكتاتور سابق عراق با اعضاى شبكه تروريستى القاعده در دست نداشته.

اين سخنان مردى ست كه به بى پروايى در سخنانش شهره ى آفاق است و هميشه دليلى براى اعمالش مى يابد. بايد گفت كه نبودن چنين ارتباط برنامه ريزى شده اي، ميان رژيم صدام حسين و القاعده را كميسيون تحقيق مجلس در مورد جنگ عراق هم فاش ساخته بود، اما اين كه وزير دفاع آمريكا با اين وضوح دراين مورد بگويد، جلب توجه زيادى كرده است.

سخنان دونالد رامسفلد، وزير دفاع آمريكا، همراه گشته است با اظهارات پل برمر، رئيس دولت انتصابى آمريكا در عراق قبل از دولت موقت كنوني. برمر نيز يكباره فاش ساخت كه در عراق هيچگاه به اندازه كافى سرباز وجود نداشت تا آنها بتوانند شورش هاى پراكنده را در اين كشور سركوب كنند. برمر بر اين نظر است كه به همين دليل، بى قانونى و هرج و مرج در اين كشور مسلط گشته است.

بايد گفت كه برخورد دولت آمريكا با پديده حقيقت بسيار بغرنج شده است. جورج بوش، رئيس جمهور آمريكا و ديگر سردمداران كنونى اين كشور فكر مى كنند كه حقيقت، تنها آن چيزى ست كه آنها مى گويند. آنها به همين دليل به سركوب نظراتى مى پردازند كه با ديدگاه شان متفاوت است.

اگر بوش و يارانش، قبل از حمله به عراق، به همه كسانى كه با جنگ مخالفت مى ورزيدند، برچسب عدم حس ميهن پرستى مى زدند، حال آنها مخالفان فعلى را كسانى مى دانند كه هدفشان خالى كردن پشت سربازان آمريكايى ست.

اما نكته اى كه در حال حاضر حائز اهميت است اين است كه راى دهندگان آمريكايى متوجه شوند، آيا سربازان را بدون دليل به جنگ فرستادن بدتر است يا اعتراض به اين اقدام. اين سوالى ست كه بايد جوابش در روز انتخابات، يعنى دوم نوامبر سال جارى ميلادى روشن شود.