اعتراض گروهی خانواده‌های زندانیان سیاسی
۱۳۹۰ مهر ۲۹, جمعه
خانواده‌های زندانیان سیاسی پنج روز پس از انتشار گزارش احمد شهید ، نماینده‌ی ویژه‌ی سازمان ملل در باره‌ی وضعیت حقوق بشر در ایران، بیانیه‌ای منتشر کردند. این بیانیه مهر تاییدی است بر بخشی از گزارش احمد شهید.
گزارشگر ویژه‌ی سازمان ملل در گزارش خود که روز ۱۹ اکتبر در سازمان ملل قرائت شد، «شکنجه‌ی زندانیان، رفتارهای بی‌رحمانه و تحقیرآمیز به هنگام بازداشت و بازجویی، سلول‌های انفرادی، و تهدید و ارعاب خانواده‌های بازداشت‌شدگان» را برشمرده است.
در بیانیه‌ی خانواده‌های زندانیان سیاسی نیز به وجود «داغ و درفش و شکنجه و شلاق برای مخالفان سیاسی» اشاره شده است. در این بیانیه آمده است: «حبس در سلول انفرادی و قرنطینه و تبعید در زمان اجرای حکم بی‌قانونی‌هایی است که کسی خود را موظف به پاسخ گویی نسبت به آن نمی‌داند.»
نویسندگان بیانیه، خانوداده‌های زندانیانی هستند که در رابطه با ناآرامی‌های پس از انتخابات دور دهم ریاست جمهوری دستگیر شده‌اند. آنها تاکید می‌کنند: «عزیزان ما نزدیک دو سال و نیم است که در زندان‌های تهران و شهرستان‌ها روزگار می‌گذرانند.»
خانواده‌های زندانیان در بیانیه‌ی خود از «ظالمانی که خود را مالک الرقاب بندگان خدا می‌دانند و آنان را به ستم می‌آزارند» شکوه می‌کنند و از«مدعی‌العموم و دادستان و دادیار و بازپرس و بازجو و قاضی القضات و قاضی، که بهترین فرزندان این کشور را با احکام ناعادلانه به بند ستم اسیر کرده‌اند».
آنها همچنین از بی‌اعتنایی مسئولان به وضعیت سلامت زندانیان سیاسی انتقاد کرده‌اند، موضوعی که گزارشگر سازمان ملل نیز به آن اشاره کرده بود. خانواده‌های معترض می‌نویسند: «یک روز نگرانی از آب آشامیدنی هراس به جان ما خانواده‌ها می‌اندازد و روز دیگر هراس از بیماری‌های شایع وعمومی که به موقع پیشگیری نشده‌اند، بند دلمان را پاره می‌کند.»
درخواست از نمایندگان مجلس
خانواده‌های زندانیان سیاسی از نمایندگان مجلس که به گفته آنها «سخت در تکاپوی نامزدی دوره بعدی هستند» تقاضای کمک کرده‌اند. در این بیانیه آمده است: «نمی‌دانیم چرا رئیس محترم مجلس درخواست‌های مکرر ما را برای ملاقات با ایشان یا کمیسیون‌های مرتبط مورد بی‌اعتنایی قرار می‌دهد و دیگر نمایندگان نیز تمایلی برای شنیدن سخنان مظلومان ندارند.»
وابستگان زندانیان سیاسی بارها از نمایندگان مجلس درخواست‌های مشابهی داشته‌اند. آخرین اقدام گروهی آنها در تیرماه سال جاری صورت گرفت. شماری از خانواده‌های زندانیان سیاسی در نامه‌ای به کمیسیون امنیت ملی مجلس خواستار فرستادن هیئتی از نمایندگان مجلس به زندان‌ها شدند.
آنها از اعضای این کمیسیون خواستند که از وضعیت زندانیان سیاسی، به‌ویژه در زندان‌های اوین، رجایی شهر، قزل قلعه و از بند‌های عمومی و سلول‌های انفرادی و قرنطینه زندان و سایر محل‌های غیررسمی که زندانیان سیاسی در آنجاها نگهداری می‌شوند، "گزارشی واقعی" تهیه نمایند و به مجلس شورای اسلامی ارائه کنند.
در نامه به کمیسیون امنیت ملی به «محرومیت زندانیان سیاسی از امکانات درمانی و آموزشی و نیز قطع ارتباط زندانیان سیاسی‌ای که خانواده‌هایشان در خارج از تهران زندگی می‌کنند از طریق محدود کردن تماس تلفنی» نیز اعتراض شده بود.
انتظار از «ولی نعمت دولتمردان»
خانواده‌های زندانیان سیاسی در بیانیه‌ی اخیر خود نوشته‌اند: «در این شرایط سخت و ناگوار انتظار ما از مردم عزیز و همیشه همراهمان این است که اجازه ندهند موضوع زندانیان سیاسی فراموش شود. عادی سازی همه‌ی فجایع پس از انتخابات، از جمله بازداشت‌های فله‌ای و محاکمه‌های غیرعادلانه و احکام منتج از آن و بدرفتاری‌ها با زندانیان سیاسی و خانواده‌هایشان برای ما که بیشترین فشارها را برای حق خواهی‌ها و عدالت‌جویی‌هایمان متحمل شده‌ایم، غیرقابل باور است.»
در ادامه‌ی این بیانیه آمده «ما باز هم صبوری می‌کنیم و فشارها را تاب می‌آوریم اما اجازه نمی‌دهیم بیش از این دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی و حتی قضایی در امور خصوصی و خانوادگی ما مداخله کرده و در خفا ما را تهدید کنند. ما روشنگری در این زمینه را به محضر مراجع بزرگوار و مردم که ولی نعمت دولتمردان بوده و هستند، و امین و پشتیبان همیشگی ما می‌باشند، وظیفه خود می‌دانیم.»
نگارندگان بیانیه وعده داده‌اند که از این پس به طور منظم از طریق بیانیه و اطلاعیه و نامه‌های سرگشاده به مراکز و نهادهای مسئول اطلاع رسانی خواهند کرد. آنها هشدار داده‌اند: «اگر این روند دچار خدشه و توقف و تأنی شد بدانید که مشکلاتمان را افزون کرده‌اند و آن گاه از مردم مسلمان و غیور و آزادگان ایران انتظار می‌رود که خواب به چشمانشان نرود تا علت خاموشی ما را بدانند و چاره اندیشی کنند تا اوضاع از این که هست خراب‌تر نشود.»
FP/MM