استراق سمع دفتر كوفى عنان توسط سازمان امنيت انگلستان

تونى بلر نخست وزير انگلستان، از موضعگيرى در قبال اظهارات «كلر شورت» خوددارى كرد. «فرد اكهارد» سخنگوى كوفى عنان، اعلام كرد كه چنانچه خبر مزبور درست باشد، سازمان ملل خواستار پايان بخشيدن به اين گونه اقدامات غيرقانونى پايان داده شود. اما گويا جاسوسى در مقر اصلى سازمان ملل متحد پهنه اى گسترده است.

كار ساختن فيلمى كه موضوع آن جاسوسى ست، محتملا در مقر اصلى سازمان ملل، در پنجم ماه مارس آغاز مى شود. اما واقعيت بسيار از سناريوى مزبور جلوتر است و نيازى هم به «نيكول كيدمن» يا «شاون پن» ندارد تا هيجانى بوجود آورد، زيرا سازمان امنيت واقعا موجود بريتانيا اين كار را بخوبى انجام داده است. البته اين معمول نيست كه سازمان ملل نسبت به رسانه هاى گروهى از خود واكنشى نشان دهد، اما اطلاعات درباره ميكروفونهاى كوچك مخفى در دفتر دبيركل، باعث مى شود كه سخنگوى او «فرد اكهارد» بگويد: “ما ديگر تا اين حد تحمل نمى كنيم و مى گوييم: لطفا بس كنيد”

«اكهارد» بدون پرده پوشى به انگليسى ها كارت قرمز نشان داد و به تمام دولتهاى عضو وظايف آنها را در رابطه با حقوق ملل خاطر نشان كرد كه در محدوده سازمان ملل، براى استراق سمع و جاسوسى تلاش نكنند. اكهارت خاطر نشان كرد كه در هر صورت “ يك چنين اقدامى مسلما غيرقانونى محسوب مى شود”.

اما سازمان ملل امكانات بيشترى از اين ندارد كه به شكل ديپلماتيك كاملا محترمانه اى پا بر زمين بكوبد. نه انگليسى ها و نه آمريكايى ها را مى تواند به خاطر رسوايى استراق سمع در جريان جنگ عراق به مجازات برساند، و يا جاسوسهايى كه از لندن آمده بودند را تحت پيگرد قرار دهد. اين را «اكهارد» هم تصديق مى كند و مى گويد: “ما كار بيشترى نمى توانيم انجام دهيم. سازمان ملل پليس ندارد”.

در هر صورت، پيشگيرى كردن بهتر از عصبانيت است. و كوفى عنان هم فرد ساده لوحى نيست. پس: تماسهاى تلفنى و خطوط فكس امن، به همان ميزانى به امور روزمره سازمان ملل مربوط مى شوند، كه جستجوى مداوم ميكروفونهاى مخفى در دفتر دبيركل! «اكهارت» در اين مورد مى گويد: “قطعا ما هم تدابير خود را اتخاذ مى كنيم، زيرا امكانات ديگران را مى شناسيم”.

جاسوسى امرى قديمى تر از سازمان ملل است و استراق سمع غيرقانونى هم جزو امور روزمره، بخصوص از طريق سازمان امنيت آمريكاست. به همين خاطر هم، اظهارات «سرگئى لاوروف» نماينده روسيه درباره استراق سمع احتمالى، براى انگليسى ها تعجب آور نيست. «لاوروف» مى گويد: “اين چيزها پيش مى آيد حتا اگر غيرقانونى باشد. اين دست كم نشان دهنده اين است كه تكنولوژى سازمان امنيت انگلستان تا چه حد حرفه اى ست”.

اما خود «لاوروف» در پاسخ به اين پرسش كه آيا روسيه تاكنون به استراق سمع دبيركلى از سازمان ملل پرداخته است يا نه، مى گويد: “واقعا مى گويم، هرگز. هيچكس تاكنون اين شك را نبرده است كه سازمان امنيت روسيه، به استراق سمع دفتر دبيركل پرداخته باشد”.

حتا ۶ عضو كوچك شوراى امنيت نيز به اين پى برده بودند كه استراق سمع سازمان ملل از سوى جاسوسان آمريكا در زمان جنگ عراق امرى عادى بوده است. بويژه شيلى و مكزيك در اين مورد بر اساس مدارك قابل اثبات از اين امر شكوه كرده بودند.

اما وضع آلمان بهتر است. آلمان در آنجا باصطلاح سايه بان خودش را دارد. در اين مكان مخالفان جنگ عراق، هنگامى كه نمى خواستند برادر بزرگ حرفهايشان را بشنود، با هم ديدار مى كردند. در محوطه مقر سازمان ملل، آلمان يكى از امن ترين مكانهاى معدود را دارد. «سيدنى پولاك» كارگردان هاليوود، بازيگر اصلى خود را به آنجا نخواهد نخواهد برد، زيرا كه در فيلم پرهيجان آتى «نيكل كيدمن» موضوع بر سر استراق سمع است. ماموران سازمان امنيت آمريكا نيز در اين فيلم نقشى مثبت بر عهده دارند.